Το παίγνιο

Τα πράγματα φαίνεται ότι έχουν απολύτως ξεφύγει.

Οι αδηφάγες αγορές και οι αδίστακτοι κερδοσκόποι που τις συνοδεύουν, αφού εξήντλησαν την Ελλάδα, μετακινήθηκαν από προχθές στην Ιβηρική χερσόνησο, ασκώντας πιέσεις όχι μόνο στην ασθενή Πορτογαλία, αλλά και στην ισχυρότερη Ισπανία. Και όλα τα στοιχεία βεβαιώνουν ότι το επόμενο διάστημα θα επιτεθούν τόσο στην Ιταλία όσο και στη Μεγάλη Βρετανία.

Δεν υπάρχει πια καμία αμφιβολία ότι οι προηγούμενες επιθέσεις στην Ελλάδα δεν ήταν παρά προπαρασκευαστικές μετάπτωσης της κρίσης από τον χρηματοπιστωτικό τομέα στον δημοσιονομικό, με απώτερο στόχο την αμφισβήτηση συνολικά της ευρωζώνης και του κοινού νομίσματος.

Οπως εξελίσσονται τα πράγματα, αν δεν υπάρξει δυναμική αντίδραση, σε ελάχιστο χρόνο οι αγορές και οι κερδοσκόποι θα θέσουν υπό καθεστώς ομηρείας όλες τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.

Θα απειλήσουν ευθέως την οικονομία της Γηραιάς Ηπείρου, θα κλονίσουν τις επιχειρήσεις, θα θέσουν υπό δοκιμασία τη συνοχή των κοινωνιών και κυρίως θα αμφισβητήσουν το πιο φιλόδοξο μεταπολεμικό πολιτικό σχέδιο, αυτό της ευρωπαϊκής Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης.

Πολλοί μέχρι πρότινος δεν έβλεπαν τον κίνδυνο και προσέφεραν επιχειρήματα και εργαλεία σε αυτόν τον τόσο αμαρτωλό κερδοσκοπικό κύκλο, ο οποίος αφού τίναξε στον αέρα το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα επιμένει στο χαρτοπαίγνιο και θέλει να υπερκερδοσκοπήσει σε βάρος των χωρών.

Αυτή η κατάσταση δεν είναι ανεκτή. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα οφείλει να βάλει άμμο στα γρανάζια της κερδοσκοπίας, να θέσει εμπόδια, περιορισμούς και κυρίως να δημιουργήσει περιβάλλον κινδύνων και κόστους στον «καπιταλισμό-καζίνο» που έχει επικρατήσει τα τελευταία 20 χρόνια.

Υπάρχουν τρόποι, όπως και δοκιμασμένα τεχνικά εργαλεία. Εχουν χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν από τις κεντρικές τράπεζες, οι χώρες έχουν ανάλογες εμπειρίες και είναι σε θέση να ορθώσουν εμπόδια στο παίγνιο των αγορών. Ο κόσμος άλλωστε έζησε επί δεκαετίες χωρίς ανοιχτές πωλήσεις τίτλων, όπως και χωρίς ανεξέλεγκτες κινήσεις κεφαλαίων με καθαρά κερδοσκοπικό χαρακτήρα.

Πρόσφατα μάλιστα με την εκδήλωση της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 υιοθετήθηκαν τέτοιοι περιορισμοί διεθνώς. Μπορούν να επανέλθουν. Και τέλος πάντων, οι ευρωπαίοι πολιτικοί ηγέτες, έστω όσοι έχουν επαφή με τις κοινωνίες που εκπροσωπούν και δεν είναι μαριονέτες των τεχνικών του χρήματος, οφείλουν να αναλάβουν συντονισμένη δράση ώστε να ξεπεράσουν τη στρέβλωση των κερδοσκοπικών κινήσεων κεφαλαίων.

Α.Καρακούσης

Ετσι, λοιπόν. Καταναλώνουμε χωρίς να παράγουμε. Χρωστάμε χωρίς να αποπληρώνουμε.

Γι΄ αυτό οι Ευρωπαίοι στο ξύλο μας πλακώνουνε.

Αυτό το τεφτέρι. Αυτή και η μπακαλική. Αν όμως σκαλίσεις μια μαύρη αλήθεια, θα συνειδητοποιήσεις. Πρώτα από όλα πριονίσαμε την αγροτική μας παραγωγή. Με της Κοινότητας την προσταγή. Κοπιάστε να ρωτήσετε τον κτηνοτρόφο να σας πει.

Αν του επιτρέπεται να παράγει όσο γάλα η αγελάδα του μπορεί. Πριτς. Πάμε παρακάτω. Πριονίσαμε και τη βιομηχανία τη μεταποιητική. Η παγκοσμιοποίηση, οι φτηνές τιμές και η ανταγωνιστική μανία μάς έστειλαν αδιάβαστους στού ψωριάρη τη γωνία!

Επομένως υπηρεσίες, τουρισμός και κατανάλωση Δυτική. Τα τουβλάκια των euro δεν προορίζονται μόνο για δρόμους και το metro. Ξέρουν αυτοί. Το χρήμα κατευθύνεται στον καταναλωτή. Η μικρή Ελλάδα, ο καλύτερος πελάτης της μεγάλης Γερμανίας. Η Ευρώπη πληρώνει ένα μέρος αυτής της διαδικασίας για να ταΐζει ο ρακένδυτος Ελληνας τη χλιδάτη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία. Εγώ που δεν παράγω, από την Volkswagen αγοράζω. Τα πακέτα τα έδιναν για την ευημερία της τσέπης τους και καθόλου για την ψυχή της μάνας μας. Κυνικά, τουτέστιν ιμπεριαλιστικά.

Πάμε τώρα στην προστασία. Μια χώρα τόσο φτωχή να τα χώνει τόσο χοντρά στην πολεμική βιομηχανία την ευρωπαϊκή. Ανελέητοι οι τύποι. Και τα ελληνικά σύνορα να μην προστατεύουν. Και τον Κασναφέρη με την ελληνοτουρκική αντιπαλότητα να παριστάνουν. Και να στα παίρνουν. Και να σε κοροϊδεύουν. Και να σε καρπαζώνουν. Και αβοήθητο να σε στέλνουν. Και από πάνω, η ανελέητη διεθνής κερδοσκοπία να σου πάρει και την τελευταία περισκελίδα. Τι θα έκανα εγώ; Την ψυχή μου στον Διάβολο θα πουλούσα, από τη χρεοκοπία να σωθώ. Χωρίς κανένα αναισθητικό. Μακάρι δηλαδή αυτό που έγραφαν οι «Financial Τimes» να είναι αληθινό. Ελλάδα, ο Δούρειος Ιππος των κινέζων καρχαριών!

Δ.Δανίκας
________________
Ο Καρακούσης, που τον έχω σε εκτίμηση, θεωρεί ότι το σχέδιο πάει όντως εναντίον του ευρώ. Η λογική του έχει βάση όσον αφορά τα δολλαριακά αποθέματα πετρελαιοπαραγωγών (πιο δύσκολο) και ασιατών (πιο εύκολο), για τα οποία υπάρχει χρόνια η σκέψη να μετατραπούν σε ευρώ.
Κάτι τέτοιο θα κλόνιζε το γκρινμπακ στα σίγουρα.
Από την άλλη, η επίθεση και μόνο, σε συνδυασμό με το ποιος ευνοείται, στρέφουν το βλέμμα προς Αμερική και ΗΒ.
Και αν ο στόχος είναι δύσκολο να πραγματοποιηθεί, και μόνο η απειλή κατάρρρευσης, που την αναμεταδίδουν και τα κινεζικά μέσα, είναι αρκετή για να αποτρέψει όσους θέλουν να γυρίσουν τα δολλάριά τους σε ευρώ.
Για μένα βέβαια αυτό είναι "απόνερα" των διαθέσεων των τρέϊντερς που έχουν βρει εύκολους στόχους αλλά πλέον μαθαίνεται από όλους και περνάει στο πίσω μέρος του μυαλού ως φόβος.