η θεωρία του διπλού πάτου

Εννοείται πως ο "καυγάς" γίνεται για την πραγματική (αμερικάνικη) οικονομία, και μαζί της για όλο το πλανήτη.

Τις τελευταίες εβδομάδες έχουμε ντημπέιτ σχετικά με το εάν η οικονομία θα ξαναπέσει, εάν θα κάνει διπλό "πυθμένα" ή όχι.
Η συζήτηση είναι ΕΝΤΕΛΩΣ λανθασμένη.

Δεν τη χαρακτηρίζω "λανθασμένη" γιατί είτε αποκλείω είτε είμαι βέβαιος για το "διπλό πάτο". Είτε γίνει είτε όχι, εμείς θα το ξέρουμε ύστερα από κάμποσο καιρό, είναι το μόνο βέβαιο.
Τη χαρακτηρίζω "λανθασμένη" διότι χάνουμε το δάσος!
Και το δάσος λέγεται ουσιαστική έξοδο από το χαμό του τέλους 2008. Σε δείκτη, το δάσος λέγεται νέες θέσεις εργασίας για τα 15 εκ. ανέργους που παρήγαγε η κρίση του 2008.
Δεν εμπλόκομαι σε ντημπέιτ, ο απόλυτος δείκτης οικονομικής άνθησης είναι η αύξηση της απασχόλησης και ταυτόχρονα η μείωση της ανεργίας (όχι, δεν είναι το ίδιο πράγμα η αύξηση της απασχόλησης με την μείωση της ανεργίας), πράγματα που έχουν γραφτεί με κρύο αίμα, όταν οι περισσότεροι ΔΕΝ τα συζητούσαν.

Πάμε να δούμε τον δείκτη που χρησιμοποιήθηκε με "κρύο αίμα" για να ανιχνευθεί η ύφεση, για να δούμε που βρισκόμαστε σήμερα.


παρατηρήσεις επί του διαγράμματος:
1. αυτοί που λένε πότε αρχίζουν και τελειώνουν οι υφέσεις, τη λήγουν (συνήθως) όταν ο δείκτης ανεργίας κορυφώνει - εξαίρεση το 1990 και το 2001, τι εξαιρέσεις δηλαδή, η τακτική των δύο (2) προηγούμενων υφέσεων... δυστυχώς, η επόμενη "εξαίρεση" είναι η τρίτη προηγούμενη περίοδο ύφεσης (αρχές 80ς) όταν ο δείκτης ανεργίας ξέφυγε και οριοθέτησαν νέα περίοδο ύφεσης, το μοναδικό double dip
2. ύστερα από κάθε "κορφούλα" του ποσοστού ανεργίας, παρατηρούμε μια ταχεία μείωση του ποσοστού ανεργίας (εξαίρεση ουσιαστική για τις αρχές των 80ς)
3. το ποσοστό ανεργίας κατά τη διάρκεια της τρέχουσας κατάστασης έφτασε σχεδόν στα υψηλότερα όλων των εποχών, βέβαια εάν συνυπολογίζουμε τον πληθυσμό στην Αμερική των '80 (περί τα 226εκ.) σε σχέση με τον τωρινό (περί τα 300εκ.), ο αριθμός, ΤΟ ΝΟΥΜΕΡΟ των ανέργων είναι αρκετά υψηλότερο τώρα...

Συνεπώς, η όλη συζήτηση σχετικά με τυχόν διπλό πάτο της οικονομίας μάλλον θα έπρεπε να αναλώνεται στο εάν υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης του δείκτη του ποσοστού ανεργίας, αύξησης της απασχόλησης ή τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και βέβαια ΣΕ ΠΟΣΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟ. Εάν είναι να φτάσει το ποσοστό ανεργίας στο 5% το 2022 θα είναι διότι στο ενδιάμεσο θα έχουν πεθάνει από τη πείνα οι περισσότεροι από τους ανέργους...