Υπέρ της χρήσης μη συμβατικών μέτρων από την ΕΚΤ για τη στήριξη του ενιαίου νομίσματος, τάσσεται ο πρώην επικεφαλής του πενταμελούς συμβουλίου εμπειρογνώμων της γερμανικής κυβέρνησης, Μπερντ Ρούρουπ, σε άρθρο του στην εφημερίδα «Handelsblatt».
Σε ό,τι αφορά την κρίση του ευρώ, γράφει, δυστυχώς βρισκόμαστε ακόμη στην αρχική φάση και η απόφαση για την ενίσχυση του EFSF δεν φαίνεται να εντυπωσίασε ιδιαιτέρως τις αγορές ώστε να κινητοποιήσουν τους επενδυτές από χώρες της Άπω Ανατολής για παράδειγμα, για να προβούν σε αγορές κρατικών ομολόγων του ευρωπαϊκού νότου.
Εως ότου η τρέχουσα κρίση ξεπεραστεί πραγματικά -ανεξάρτητα του τι θα συμβεί τελικά στην Ελλάδα- θα περάσουν πολλά χρόνια, σημειώνει. Η Καγκελάριος μίλησε για δέκα χρόνια, μέχρι να υλοποιηθούν τα επειγόντως απαραίτητα μέτρα για μια σταθερή δημοσιονομική ένωση. Μέχρι τότε, νέα κύματα δυσπιστίας έναντι μεμονωμένων κρατών θα θέσουν σε κίνδυνο τη συνοχή στο χώρο του κοινού νομίσματος.
Προκειμένου να εδραιωθεί η πεποίθηση ότι δεν θα υπάρξει και δεύτερη «εθελοντική» παραίτηση των πιστωτών από τις αξιώσεις τους σε σχέση με μια χώρα του ευρώ, θα έπρεπε να διασφαλιστεί ότι η ΕΚΤ θα έχει τη δυνατότητα να προβεί σε απεριόριστου ύψους αγορές κρατικών ομολόγων της ευρωζώνης. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα διασφαλιστεί ότι μια χρεοκοπία δε θα μετατραπεί σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Η άσκηση μιας τέτοιας πρακτικής θα αντιπροσώπευε μια νομισματοποίηση του χρέους, η οποία στην Γερμανία συνιστά σοβαρή κανονιστική αμαρτία.
Ο αρθρογράφος σημειώνει ότι ο ενδόμυχος φόβος στη Γερμανία για ενίσχυση του πληθωρισμού, ο οποίος αποτελεί τη βασική αιτία αντιδράσεων στην εφαρμογή μιας τέτοιας πρακτικής, μπορεί να αντιμετωπιστεί, μόνον εφόσον η ΕΚΤ απόσχει από τον σημερινό της ρόλο για τη διαφύλαξη της σταθερότητας των τιμών.
Επιπλέον, σημειώνει, ότι η εφαρμογή τέτοιων μέτρων δεν απαλλάσσει τα κράτη από την υποχρέωση να συνεχίσουν να καταβάλουν προσπάθειες για την επίτευξη σταθερότητας και οπωσδήποτε δεν σημαίνει ότι δεν θα πάρουν φωτιά τα νομισματοκοπεία για τη χρηματοδότηση των κρατών.
Μερικές φορές, καταλήγει, σε καταστάσεις, όπως η παρούσα, για την οποία δεν υπάρχουν ιστορικά παραδείγματα, είναι αναγκαίες οι μη συμβατικές δράσεις προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα. Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο, όταν περιμένει κανείς ότι μια τέτοια δυνατότητα της ΕΚΤ θα μπορούσε να έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα, χωρίς να χρειαστεί να χρησιμοποιηθεί: Στον Μεσαίωνα και μόνο η απειλή βασανιστηρίων ήταν ικανή να οδηγήσει κάποιον σε ομολογία. Προκειμένου οι αγορές να πεισθούν για τις δυνατότητες της Ευρώπης, θα ήταν ένας τρόπος που θα μπορούσε να μη χρησιμοποιηθεί. Αλλά η ευρωζώνη θα πρέπει να είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει αυτό το εργαλείο.
http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=429421&h1=true
Σε ό,τι αφορά την κρίση του ευρώ, γράφει, δυστυχώς βρισκόμαστε ακόμη στην αρχική φάση και η απόφαση για την ενίσχυση του EFSF δεν φαίνεται να εντυπωσίασε ιδιαιτέρως τις αγορές ώστε να κινητοποιήσουν τους επενδυτές από χώρες της Άπω Ανατολής για παράδειγμα, για να προβούν σε αγορές κρατικών ομολόγων του ευρωπαϊκού νότου.
Εως ότου η τρέχουσα κρίση ξεπεραστεί πραγματικά -ανεξάρτητα του τι θα συμβεί τελικά στην Ελλάδα- θα περάσουν πολλά χρόνια, σημειώνει. Η Καγκελάριος μίλησε για δέκα χρόνια, μέχρι να υλοποιηθούν τα επειγόντως απαραίτητα μέτρα για μια σταθερή δημοσιονομική ένωση. Μέχρι τότε, νέα κύματα δυσπιστίας έναντι μεμονωμένων κρατών θα θέσουν σε κίνδυνο τη συνοχή στο χώρο του κοινού νομίσματος.
Προκειμένου να εδραιωθεί η πεποίθηση ότι δεν θα υπάρξει και δεύτερη «εθελοντική» παραίτηση των πιστωτών από τις αξιώσεις τους σε σχέση με μια χώρα του ευρώ, θα έπρεπε να διασφαλιστεί ότι η ΕΚΤ θα έχει τη δυνατότητα να προβεί σε απεριόριστου ύψους αγορές κρατικών ομολόγων της ευρωζώνης. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα διασφαλιστεί ότι μια χρεοκοπία δε θα μετατραπεί σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Η άσκηση μιας τέτοιας πρακτικής θα αντιπροσώπευε μια νομισματοποίηση του χρέους, η οποία στην Γερμανία συνιστά σοβαρή κανονιστική αμαρτία.
Ο αρθρογράφος σημειώνει ότι ο ενδόμυχος φόβος στη Γερμανία για ενίσχυση του πληθωρισμού, ο οποίος αποτελεί τη βασική αιτία αντιδράσεων στην εφαρμογή μιας τέτοιας πρακτικής, μπορεί να αντιμετωπιστεί, μόνον εφόσον η ΕΚΤ απόσχει από τον σημερινό της ρόλο για τη διαφύλαξη της σταθερότητας των τιμών.
Επιπλέον, σημειώνει, ότι η εφαρμογή τέτοιων μέτρων δεν απαλλάσσει τα κράτη από την υποχρέωση να συνεχίσουν να καταβάλουν προσπάθειες για την επίτευξη σταθερότητας και οπωσδήποτε δεν σημαίνει ότι δεν θα πάρουν φωτιά τα νομισματοκοπεία για τη χρηματοδότηση των κρατών.
Μερικές φορές, καταλήγει, σε καταστάσεις, όπως η παρούσα, για την οποία δεν υπάρχουν ιστορικά παραδείγματα, είναι αναγκαίες οι μη συμβατικές δράσεις προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα. Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο, όταν περιμένει κανείς ότι μια τέτοια δυνατότητα της ΕΚΤ θα μπορούσε να έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα, χωρίς να χρειαστεί να χρησιμοποιηθεί: Στον Μεσαίωνα και μόνο η απειλή βασανιστηρίων ήταν ικανή να οδηγήσει κάποιον σε ομολογία. Προκειμένου οι αγορές να πεισθούν για τις δυνατότητες της Ευρώπης, θα ήταν ένας τρόπος που θα μπορούσε να μη χρησιμοποιηθεί. Αλλά η ευρωζώνη θα πρέπει να είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει αυτό το εργαλείο.
http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=429421&h1=true
No comments:
Post a Comment