The Economist
Παρότι ήλθε έπειτα από σκάνδαλα, ίντριγκες και μια πραγματικά κακή θητεία του ως πρωθυπουργού, η δέσμευση παραίτησης του Σίλβιο Μπερλουσκόνι δεν ήταν μεγαλύτερη κάθαρση από οποιοδήποτε φάρμακο έχει επινοήσει ώς τώρα η Eυρωζώνη. Η χειρονομία ήταν πολύ λίγη γιατί ο κ. Μπερλουσκόνι χαίρει τόσο ελάχιστης εμπιστοσύνης, έπειτα από 8,5 καταστροφικά χρόνια, ώστε ακόμα και σήμερα κάποιοι φοβούνται πως θα βρει τρόπο να κρατηθεί στην εξουσία ή να ανεβεί ξανά. Και ήρθε πολύ αργά, γιατί, ώσπου να δεσμευθεί σε αυτήν, τα ιταλικά ομόλογα έπεσαν θύματα του πανικού. Οταν η τρίτη μεγαλύτερη αγορά ομολόγων του κόσμου αρχίζει να τρίζει, ελλοχεύει καταστροφή. Δεν διακυβεύεται μόνο η ιταλική οικονομία, αλλά και η ισπανική, η πορτογαλική, η ιρλανδική, το ευρώ, η κοινή αγορά, το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα, η παγκόσμια οικονομία και ό,τι άλλο. Η Ελλάδα είναι σημαντική γιατί θέτει δεδικασμένα για το ευρώ. Η Ιταλία πολύ περισσότερο, γιατί είναι τεράστια.
Είναι πλέον σαφές πως η Ιταλία θα γίνει η δοκιμασία διά της οποίας το ευρώ θα καταστραφεί ή θα επιβιώσει. Και τώρα μοιάζει αναπόφευκτη. Αν η Ευρωζώνη θέλει να επιβιώσει το ευρώ, πρέπει να συγκρατήσει τον πανικό και να καταστήσει αξιόπιστη την επιθεωρησιακή πολιτική της Ιταλίας.
Επείγων στόχος είναι να καταλαγιάσει ο πανικός, έστω για να έχουν οι πολιτικοί την ευκαιρία να δείξουν πως τώρα που κατάλαβαν τι διακυβεύεται, μπορούν να τα πάνε καλύτερα. Η Ιταλία δεν έχει ακόμα χρεοκοπήσει. Παρότι το σχέδιο διάσωσης που κατήρτισε η Eυρωζώνη τον περασμένο μήνα έχει γίνει κουρέλια, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και πάλι θα μπορούσε να κερδίσει χρόνο δεσμευόμενη να αγοράσει απεριόριστες ποσότητες ιταλικών ομολόγων και να προστατεύσει τις ευρωπαϊκές τράπεζες. Μπορεί να παρενέβη ήδη προς μείωση των αποδόσεων, όμως δεν έδωσε ακόμα τη ζωτικής σημασίας δημόσια δέσμευση να κάνει ό,τι πρέπει, όσο πρέπει, για να δημιουργήσει μια καλή αντιπυρική ζώνη και να σταματήσει τον πανικό.
Η αλήθεια είναι ότι ο κίνδυνος διάλυσης του ευρώ έχει αυξηθεί πολύ. Η Γερμανίδα καγκελάριος, Αγκελα Μέρκελ, και ο Γάλλος πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί, παραδέχθηκαν στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής του G20 για πρώτη φορά ότι μπορεί να εγκαταλείψουν την Ελλάδα στη μοίρα της – καταστροφική στροφή από ηγέτες που ανέκαθεν επέμεναν πως το ευρώ θα εξέλθει αλώβητο με κάθε τίμημα. Λέγεται μάλιστα πως εξετάζουν δημιουργία νέου «κλαμπ» χωρών του πυρήνα της Ευρωζώνης. Τέτοιες φήμες καθιστούν δυσκολότερο για την ΕΚΤ να πείσει τις αγορές πως το ευρώ «ήλθε και θα μείνει». Ισως όμως απλώς να επιχειρούν να τρομάξουν τους Ευρωπαίους πολιτικούς. Εντέλει, αυτοί είναι οι μόνοι που μπορούν να διορθώσουν τα πράγματα. Αν η ΕΚΤ δώσει ανάσα, μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν για να πείσουν τον κόσμο πως οι Δημοκρατίες της Ευρωζώνης έχουν την ικανότητα να αντιμετωπίσουν τα χρέη και να μεταρρυθμίσουν τις οικονομίες τους. Αν αποτύχουν, το ίδιο θα πάθει τελικώς και το ευρώ. Χωρίς τον κ. Μπερλουσκόνι, η Ιταλία έχει μια ευκαιρία. Το χρέος της, παρότι υψηλό, είναι σταθερό. Δεν είχε φούσκα ακινήτων, ούτε επακόλουθο σκάσιμο με θύμα τις τράπεζες. Η χώρα, μάλιστα, πριν από την πληρωμή των τόκων, παρουσιάζει και δημοσιονομικό πλεόνασμα. Για να επιβιώσει το ευρώ, πρέπει να επιτύχει η Ιταλία. Για να επιτύχει η Ιταλία, πρέπει να βρουν οι πολιτικοί της ασυνήθιστα αποθέματα ενότητας και θάρρους. Αυτό σημαίνει πως ο λαός της Ιταλίας θα πρέπει να είναι πρόθυμος να κάνει θυσίες, η ΕΚΤ να στηρίξει την Ιταλία και Γαλλία-Γερμανία να σταθούν αποφασιστικά πίσω από το ευρώ. Η λίστα αυτών που πρέπει να πάνε καλά είναι τεράστια...
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_2_12/11/2011_462500
Παρότι ήλθε έπειτα από σκάνδαλα, ίντριγκες και μια πραγματικά κακή θητεία του ως πρωθυπουργού, η δέσμευση παραίτησης του Σίλβιο Μπερλουσκόνι δεν ήταν μεγαλύτερη κάθαρση από οποιοδήποτε φάρμακο έχει επινοήσει ώς τώρα η Eυρωζώνη. Η χειρονομία ήταν πολύ λίγη γιατί ο κ. Μπερλουσκόνι χαίρει τόσο ελάχιστης εμπιστοσύνης, έπειτα από 8,5 καταστροφικά χρόνια, ώστε ακόμα και σήμερα κάποιοι φοβούνται πως θα βρει τρόπο να κρατηθεί στην εξουσία ή να ανεβεί ξανά. Και ήρθε πολύ αργά, γιατί, ώσπου να δεσμευθεί σε αυτήν, τα ιταλικά ομόλογα έπεσαν θύματα του πανικού. Οταν η τρίτη μεγαλύτερη αγορά ομολόγων του κόσμου αρχίζει να τρίζει, ελλοχεύει καταστροφή. Δεν διακυβεύεται μόνο η ιταλική οικονομία, αλλά και η ισπανική, η πορτογαλική, η ιρλανδική, το ευρώ, η κοινή αγορά, το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα, η παγκόσμια οικονομία και ό,τι άλλο. Η Ελλάδα είναι σημαντική γιατί θέτει δεδικασμένα για το ευρώ. Η Ιταλία πολύ περισσότερο, γιατί είναι τεράστια.
Είναι πλέον σαφές πως η Ιταλία θα γίνει η δοκιμασία διά της οποίας το ευρώ θα καταστραφεί ή θα επιβιώσει. Και τώρα μοιάζει αναπόφευκτη. Αν η Ευρωζώνη θέλει να επιβιώσει το ευρώ, πρέπει να συγκρατήσει τον πανικό και να καταστήσει αξιόπιστη την επιθεωρησιακή πολιτική της Ιταλίας.
Επείγων στόχος είναι να καταλαγιάσει ο πανικός, έστω για να έχουν οι πολιτικοί την ευκαιρία να δείξουν πως τώρα που κατάλαβαν τι διακυβεύεται, μπορούν να τα πάνε καλύτερα. Η Ιταλία δεν έχει ακόμα χρεοκοπήσει. Παρότι το σχέδιο διάσωσης που κατήρτισε η Eυρωζώνη τον περασμένο μήνα έχει γίνει κουρέλια, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και πάλι θα μπορούσε να κερδίσει χρόνο δεσμευόμενη να αγοράσει απεριόριστες ποσότητες ιταλικών ομολόγων και να προστατεύσει τις ευρωπαϊκές τράπεζες. Μπορεί να παρενέβη ήδη προς μείωση των αποδόσεων, όμως δεν έδωσε ακόμα τη ζωτικής σημασίας δημόσια δέσμευση να κάνει ό,τι πρέπει, όσο πρέπει, για να δημιουργήσει μια καλή αντιπυρική ζώνη και να σταματήσει τον πανικό.
Η αλήθεια είναι ότι ο κίνδυνος διάλυσης του ευρώ έχει αυξηθεί πολύ. Η Γερμανίδα καγκελάριος, Αγκελα Μέρκελ, και ο Γάλλος πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί, παραδέχθηκαν στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής του G20 για πρώτη φορά ότι μπορεί να εγκαταλείψουν την Ελλάδα στη μοίρα της – καταστροφική στροφή από ηγέτες που ανέκαθεν επέμεναν πως το ευρώ θα εξέλθει αλώβητο με κάθε τίμημα. Λέγεται μάλιστα πως εξετάζουν δημιουργία νέου «κλαμπ» χωρών του πυρήνα της Ευρωζώνης. Τέτοιες φήμες καθιστούν δυσκολότερο για την ΕΚΤ να πείσει τις αγορές πως το ευρώ «ήλθε και θα μείνει». Ισως όμως απλώς να επιχειρούν να τρομάξουν τους Ευρωπαίους πολιτικούς. Εντέλει, αυτοί είναι οι μόνοι που μπορούν να διορθώσουν τα πράγματα. Αν η ΕΚΤ δώσει ανάσα, μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν για να πείσουν τον κόσμο πως οι Δημοκρατίες της Ευρωζώνης έχουν την ικανότητα να αντιμετωπίσουν τα χρέη και να μεταρρυθμίσουν τις οικονομίες τους. Αν αποτύχουν, το ίδιο θα πάθει τελικώς και το ευρώ. Χωρίς τον κ. Μπερλουσκόνι, η Ιταλία έχει μια ευκαιρία. Το χρέος της, παρότι υψηλό, είναι σταθερό. Δεν είχε φούσκα ακινήτων, ούτε επακόλουθο σκάσιμο με θύμα τις τράπεζες. Η χώρα, μάλιστα, πριν από την πληρωμή των τόκων, παρουσιάζει και δημοσιονομικό πλεόνασμα. Για να επιβιώσει το ευρώ, πρέπει να επιτύχει η Ιταλία. Για να επιτύχει η Ιταλία, πρέπει να βρουν οι πολιτικοί της ασυνήθιστα αποθέματα ενότητας και θάρρους. Αυτό σημαίνει πως ο λαός της Ιταλίας θα πρέπει να είναι πρόθυμος να κάνει θυσίες, η ΕΚΤ να στηρίξει την Ιταλία και Γαλλία-Γερμανία να σταθούν αποφασιστικά πίσω από το ευρώ. Η λίστα αυτών που πρέπει να πάνε καλά είναι τεράστια...
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_2_12/11/2011_462500
No comments:
Post a Comment