Οφείλει εξηγήσεις ο κ. Παπαδήμος

«Δεν είμαι πολιτικός», έσπευσε να δηλώσει ο νέος πρωθυπουργός της χώρας Λουκάς Παπαδήμος, αμέσως μόλις έλαβε την εντολή σχηματισμού της κυβέρνησης, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Αλλά, ένας βουλευτής, ένας υπουργός, ακόμα κι ένα εξωκοινοβουλευτικό στέλεχος ενταγμένο σε κορυφαίες λειτουργίες ενός κομματικού μηχανισμού, εξ ορισμού είναι πολιτικός. Πολλώ μάλλον, ένας πρωθυπουργός!
Από το μεσημέρι της Πέμπτης 10 Νοεμβρίου 2011 ο κ. Παπαδήμος, θέλει -δεν θέλει, είναι και πολιτικός. Και ως πολιτικός (και μάλιστα ανωτάτου επιπέδου) οφείλει να τηρεί στο έπακρο τις υποχρεώσεις του.
Μία από αυτές είναι ασφαλώς και το να δίνει εξηγήσεις. Για όσα πράττει, αλλά και για όσα έχει πράξει, ως παράγων του δημόσιου βίου, κατά το παρελθόν.
Για παράδειγμα:
► Ως διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, το 1999-2001, αν είχε αντιληφθεί τί συνέβαινε στο χρηματιστήριο.
► Ποιά ήταν η συμβολή του στην ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη, κάτι που έχει διαφανεί ότι ήταν αποτέλεσμα "δημιουργικής λογιστικής" και που ο Γάλλος Πρόεδρος Σαρκοζί αποκάλεσε "λάθος".
► Τί ακριβώς συνέβη με την Goldman Sachs, σε σχέση πάντα με την είσοδο της χώρας στην ευρωζώνη.
► Αν εξακολουθεί να πιστεύει ότι η αναδιάρθρωση του χρέους (το λεγόμενο κούρεμα) επιφέρει "πολύ μικρότερα οικονομικά οφέλη, από ό,τι συχνά προβλέπεται" και ότι αυτή "η διαδικασία συνεπάγεται σημαντικούς κινδύνους για την Ελλάδα και την ευρωζώνη", όπως ο ίδιος έγραφε, μόλις πριν από δυόμισι εβδομάδες.
Δεν θα μπορέσει να αποφύγει αυτού του είδους τις εξηγήσεις ο κ. Παπαδήμος. Ακόμα και αν τις παρακάμψει, πολιτική θα είναι η στάση του. Και ως τέτοια, θα εκτιμηθεί. Δεόντως...

http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=324922

_____________________________________________

από τις τέσσερις αιτιάσεις της Ε, θα απαντήσω εκ μέρους του Παπαδήμου μόνο στη 4η, οι πρώτες τρεις είναι για εκείνον

κακά τα ψέμματα, κούρεμα εντός νομισματικής ένωσης είναι αχαρτογράφητη περιοχή, κανείς δε ξέρει ακριβώς τις συνέπειες ως προς την Ελλάδα, εντάξει υπάρχουν εμπειρίες πχ Αργεντινής, Ουρουγουάης αλλά δεν είναι ακριβώς το ίδιο
ως προς τους κινδύνους, είναι απλό: γιατί να μην κουρευτεί το χρέος της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας, της Ισπανίας, της Ιταλίας
σε κάθε περίπτωση, ενδέχεται και ο ίδιος να αναγνωρίζει ότι η συμφωνία για κούρεμα 50%, η οποία περιλαμβάνει και επιπλέον €30δισ. προς την ελληνική κυβέρνηση, ενώ είναι ΘΕΜΑ πως αυτά θα διοχετευτούν (η δήλωση που επικαλείται η Ε αφορά το πρώτο κούρεμα 21%) προβλέπει μεγαλύτερα οικονομικά οφέλη από το κούρεμα 21% [ΔΕΙΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ, κόκκινα], ενδεχομένως χωρίς μεγαλύτερη διαφοροποίηση των συνεπαγόμενων κινδύνων: η Ελλάς εκτός αγορών, σε κάθε περίπτωση μέχρι το 2015, ταμεία/τράπεζες θέλουν ενίσχυση, κλπ


______________________________________________

Λουκάς Παπαδήμος: Οι παγίδες που κρύβει το µεγάλο κούρεµα

Αρθρο του στο «Βήµα της Κυριακής» (και για τους «Financial Times»)

 

«Αυτή τη στιγµή, η πιο αποτελεσµατική και συνετή οδός είναι να εφαρµοστεί η συµφωνία των ευρωπαίων ηγετών που επετεύχθη τον Ιούλιο και να ενισχυθεί κατάλληλα» τονίζει σε άρθρο του στο «Βήµα της Κυριακής» (και για τους «Financial Times») ο πρώην αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) κ. Λ. Παπαδήµος. Ο κορυφαίος σύµβουλος επί των οικονοµικών του πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου προειδοποιεί για ενδεχόµενες σοβαρές επιπτώσεις ενός µεγάλου µη εθελοντικού κουρέµατος του χρέους για τις ελληνικές τράπεζες, τα ασφαλιστικά ταµεία, την πραγµατική οικονοµία και τελικά τον έλληνα φορολογούµενο. Κινούµενος µεταξύ Βοστώνης (όπου διδάσκει στο Πανεπιστήµιο Harvard), Φραγκφούρτης (έδρα της ΕΚΤ), Βρυξελλών και Αθήνας ο κ. Παπαδήµος έχει αναλάβει το τελευταίο διάστηµα έναν άτυπο αλλά ουσιώδη ρόλο εκπροσώπησης της Ελλάδας και εξισορρόπησης των πιέσεων που ασκούνται από τα διεθνή κέντρα λήψης αποφάσεων. Το κύρος και η αναγνωρισιµότητα που διαθέτει στη διεθνή σκηνή τον καθιστούν αξιόπιστο συνοµιλητή των ευρωπαίων εταίρων, των παραγόντων του ∆ιεθνούς Νοµισµατικού Ταµείο και πολύ περισσότερο της ΕΚΤ.

Καθώς η ελληνική κρίση χρέους έχει πλέον κλιµακωθεί, το ίδιο συµβαίνει µε τα αιτήµατα αναδιάρθρωσης του δηµόσιου χρέους της χώρας µε σκοπό την υποστήριξη της βιωσιµότητας του χρέους, τη βελτίωση των προοπτικών µακροπρόθεσµης ανάπτυξης και τη µείωση του ηθικού κινδύνου (moral hazard). Ωστόσο, στην πραγµατικότητα, τα πιθανά οικονοµικά οφέλη της αναδιάρθρωσης του χρέους θα είναι πολύ µικρότερα από ό,τι συχνά προβλέπεται, ενώ η διαδικασία αυτή συνεπάγεται σηµαντικούς κινδύνους για την Ελλάδα και την ευρωζώνη.

Τα οφέλη της αναδιάρθρωσης του χρέους από µια χώρα της ζώνης του ευρώ εξαρτώνται από την κατανοµή του χρέους ανάµεσα στους πιστωτές και τη δυνατότητα που έχουν να απορροφήσουν απώλειες τέτοιου είδους χωρίς κρατική στήριξη. Ωστόσο υπάρχουν επίσης χρηµατοδοτικοί περιορισµοί και διασυνδέσεις που απορρέουν από τη λειτουργία της ευρωπαϊκής Νοµισµατικής Ενωσης και την ενοποίηση των χρηµατοοικονοµικών αγορών και µπορούν να υποβαθµίσουν τα οφέλη και να δηµιουργήσουν συστηµικούς κινδύνους.

Στην περίπτωση της Ελλάδας στο τέλος Ιουλίου του 2011 η ονοµαστική αξία του χρέους της κεντρικής κυβέρνησης ήταν 366 δισ. ευρώ. Σχεδόν το 30% ήταν σε ελληνικά χέρια, κυρίως στα χέρια τραπεζών, συνταξιοδοτικών ταµείων και ασφαλιστικών εταιρειών. Μια σηµαντική µείωση της ονοµαστικής αξίας του ελληνικού χρέους που κρατούν στα χέρια τους αυτά τα ιδρύµατα θα πρέπει να αντισταθµιστεί σε µεγάλο βαθµό από την οικονοµική στήριξη της κυβέρνησης. Επίσης, οι απώλειες για τα ελληνικά νοικοκυριά και για όσους, εκτός των οικονοµικών ιδρυµάτων, κατέχουν δηµόσιο χρέος θα πλήξουν την οικονοµική δραστηριότητα και τα φορολογικά έσοδα. Αλλο ένα µεγάλο µέρος του ελληνικού δηµόσιου χρέους βρίσκεται στα χέρια επίσηµων θεσµών. Στο τέλος Ιουλίου 2011 οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης, το ∆ιεθνές Νοµισµατικό Ταµείο, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και άλλοι επίσηµοι θεσµοί κατείχαν σχεδόν το ένα τρίτο του ελληνικού δηµόσιου χρέους. Για θεσµικούς, πολιτικούς και νοµικούς λόγους δεν µπορεί να υπάρξει αναδιάρθρωση του χρέους που θα οδηγήσει σε απώλειες για τους επίσηµους αυτούς θεσµούς. Εποµένως µόνο η αναδιάρθρωση του 40% περίπου του συνολικού δηµόσιου χρέους της Ελλάδας που βρίσκεται στα χέρια ξένων ιδιωτών επενδυτών θα µπορούσε να αποφέρει καθαρά οικονοµικά οφέλη. Ενα «κούρεµα» 50% θα µειώσει το συνολικό χρέος κατά περίπου 20%. Οι αρνητικές συνέπειες για την Ελλάδα µιας «σκληρής», µη εθελοντικής αναδιάρθρωσης του χρέους και µιας χρεοκοπίας (sovereign default) δεν περιορίζονται στο κόστος της επανακεφαλαιοποίησης των εγχώριων τραπεζών και της στήριξης των ασφαλιστικών ταµείων. Οι επιπτώσεις για την εµπιστοσύνη, για τη ρευστότητα του ελληνικού τραπεζικού συστήµατος και την πραγµατική οικονοµία θα είναι πιθανόν σηµαντικές, παρ’ ότι είναι δύσκολο να προβλεφθούν και να ποσοτικοποιηθούν. Επιπτώσεις τέτοιου είδους θα υπονοµεύσουν και τη διαδικασία δηµοσιονοµικής σταθεροποίησης, ιδίως αν η αναδιάρθρωση του χρέους προκαλέσει πιστωτική κρίση. Η ΕΚΤ δεν θα δέχεται ως εγγυήσεις χρεόγραφα κρατών που έχουν υποβαθµιστεί σε καθεστώς χρεοκοπίας. Εποµένως, θα είναι απαραίτητο να παρασχεθεί «πιστωτική ενίσχυση» («credit enhancement») για να βελτιωθεί η ποιότητα των εγγυήσεων µε κόστος που θα επιβαρύνει τελικώς την ελληνική κυβέρνηση. Επιπλέον, αν υπάρξει µη εθελοντική αναδιάρθρωση του χρέους και χρεοκοπία µιας χώρας της ευρωζώνης, ο κίνδυνος µετάδοσης των οικονοµικών επιπτώσεων και διάχυσης των προβληµάτων σε τράπεζες ενδέχεται να είναι σηµαντικός και εκτεταµένος. Οι πρόσφατες απότοµες αυξήσεις των αποδόσεων για οµόλογα κρατών-µελών της ευρωζώνης στέλνουν δυνατά και καθαρά προειδοποιητικά σήµατα.

Αυτή τη στιγµή η πιο αποτελεσµατική και συνετή οδός είναι να εφαρµοσθεί η συµφωνία των ευρωπαίων ηγετών που επετεύχθη τον Ιούλιο και να ενισχυθεί κατάλληλα. Οι τράπεζες της Ευρώπης θα χρειαστεί οπωσδήποτε να επανακεφαλαιοποιηθούν. Αλλά θα ήταν επίσης απαραίτητο να αυξηθούν οι πόροι του Ευρωπαϊκού Ταµείου Χρηµατοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) και να ενισχυθεί η ευελιξία του.

Η συµφωνία που επετεύχθη για τη συµµετοχή του ιδιωτικού τοµέα (PSI) στη χρηµατοδότηση του ελληνικού χρέους θα πρέπει επί της ουσίας να διατηρηθεί. Πιθανές τροποποιήσεις για τη βελτίωση της βιωσιµότητας του χρέους µε την ενθάρρυνση ενός µεγαλύτερου «κουρέµατος» στην προβλεπόµενη ανταλλαγή οµολόγων θα αποφέρουν πιθανώς ήπια ελάφρυνση του χρέους. Οι όποιες αλλαγές στο PSI δεν πρέπει να θέτουν σε κίνδυνο τον εθελοντικό χαρακτήρα του και δεν πρέπει να οδηγήσουν σε πιστωτικό γεγονός (credit event). Σε περίπτωση χρεοκοπίας η ενίσχυση των τειχών προστασίας των τραπεζών και της δύναµης πυρός του EFSF θα πρέπει να είναι σηµαντικά µεγαλύτερη για να περιφρουρηθεί η χρηµατοπιστωτική σταθερότητα.

∆εν υπάρχουν δωρεάν γεύµατα για τους οφειλέτες ούτε εύκολες λύσεις για τους πιστωτές. Μια µη εθελοντική αναδιάρθρωση του ελληνικού δηµόσιου χρέους είναι πιθανόν ότι θα οδηγήσει σε περιορισµένα (καθαρά) οικονοµικά οφέλη και θα συνεπάγεται σηµαντικούς κινδύνους που θα απειλήσουν σοβαρά τη χρηµατοπιστωτική σταθερότητα και τις οικονοµικές επιδόσεις της ευρωζώνης στο σύνολό της. Αν γίνουν πραγµατικότητα αυτοί οι κίνδυνοι, θα οδηγήσουν τελικώς σε µεγαλύτερη επιβάρυνση για τους ευρωπαίους φορολογουµένους, θα έχουν ανεπιθύµητες επιπτώσεις για τη συνοχή και τη σταθερότητα της ευρωζώνης και θα υπονοµεύσουν την αξιοπιστία του ευρώ. Για όλους αυτούς τους λόγους ένα ολοκληρωµένο και πειστικό πακέτο πολιτικών το οποίο θα βοηθήσει στην αποκατάσταση της εµπιστοσύνης των αγορών όσο και των ευρωπαίων πολιτών είναι επειγόντως αναγκαίο για την επίλυση της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους. 

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=426537&h1=true