Ρίζες

1998: το LTCM fund, με αφορμή την υποτίμηση του ρωσικού νομίσματος, έχασε το 90% του επενδεδυμένου κεφαλαίου του ($4.7δις) ενώ είχε δανειστεί ακόμα $124.5δις... Σε μια νύχτα η (FED του Alan Greenspan) Ομοσπονδιακή Τραπεζα της Ν.Υ. οργάνωσε επιχείρηση διάσωσης ώστε να μην σκάσει όλο το τραπεζικό σύστημα.

2001: μια μικρομεσαία και αναμενόμενη ύφεση χτυπάει την αμερικάνικη οικονομία που είναι ζαλισμένη από το hangover του .com party. Η FED αποφασίζει ότι η ύφεση πρέπει να χτυπηθεί άμεσα - και όχι "φυσιολογικά" να συνεχιστεί ο αναμενόμενα πτωτικός κύκλος της οικονομίας - με τη στήριξη των καταναλωτικών δαπανών μέσω της επέκτασης του δανεισμού είναι ο ασφαλέστερος τρόπος στήριξης της οικονομίας και αποφασίζει να ρίξει τα επιτόκια σε πρωτοφανή χαμηλά επίπεδα. Οι Αμερικάνοι γνωρίζοντας ότι τα επιτόκια δεν θα αυξηθούν ξεκινούν να δανείζονται κυρίως για την αγορά σπιτιού: στεγαστικά δάνεια, που δίνονται πέρα και πάνω από κάθε προσδοκία σε συνδυασμό με ανερχόμενες τιμές των κατοικιών σε όλη τη χώρα. Η αμερικανική οικονομία ανακάμπτει σχετικά γρήγορα (8-9 μήνες) ενώ η επίσημη λήξη της ύφεσης έρχεται το 2003 από το NBER.

2002-2007: o όρος κλειδί είναι "συνεχής διάχυση του ρίσκου". Και προέρχεται από μια πυραμίδα που χτίζεται στην Αμερική και εξαπλώνεται. Σχηματοποιημένη παράσταση της διαδικασίας μας δίνουν τα CDO's: τα στεγαστικά δάνεια (απαιτήσεις των τραπεζών) πωλούνται από τις τράπεζες ως ομόλογα, ομαδοποιούνται εκ νέου σε άλλα ομόλογα και ξαναπωλούνται, ομαδοποιούνται εκ νέου και ξαναπωλούνται...
Σε όλη τη Γη...
Στο Τ.Τ., στη Northern Rock, στο Νορβηγικό Συνταξιοδοτικό Ταμείο, στην Αυστραλία, στις Γερμανικές τράπεζες (Mittelstand)... Παντού...