Αμφίβολης αποτελεσματικότητας οι μεταρρυθμίσεις στις τράπεζες των ΗΠΑ

The New York Times

Οι μεταρρυθμίσεις στο χρηματοπιστωτικό σύστημα των ΗΠΑ, που φάνηκαν να καθυστερούν ένα χρόνο μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, δέχθηκαν νέα ώθηση. Δυστυχώς, οι Αμερικανοί ακόμα δεν μπορούν να είναι σίγουροι αν με όλα αυτά θα επιτευχθεί αληθινή μεταρρύθμιση. Στα θετικά συγκαταλέγεται το γεγονός ότι ο Μπάρνι Φρανκ, πρόεδρος της Επιτροπής Χρηματοπιστωτικών Υπηρεσιών (FSC) της Βουλής των ΗΠΑ, κατέθεσε πρόσφατα προτάσεις για μια νέα Υπηρεσία Χρηματοπιστωτικής Προστασίας των Καταναλωτών (CFPA), κίνηση που συνιστά βήμα για την πραγματοποίηση μιας από τις βασικές μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης Ομπάμα. Σε σχεδόν καθημερινή βάση, η FSC άκουγε συναρπαστικές προτάσεις περί αλλαγής και ενίσχυσης του συνολικού μεταρρυθμιστικού σχεδίου της κυβέρνησης. Ο Πολ Βόλκερ, πρώην πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ και σήμερα οικονομικός σύμβουλος του Λευκού Οίκου, υπέδειξε τρόπους μείωσης της ανάληψης τραπεζικού ρίσκου οι οποίοι διέπονται από μεγαλύτερη αυστηρότητα από εκείνη που συνιστά το υπουργείο Οικονομικών.

Από την πλευρά του, ο Κρίστοφερ Ντοντ, πρόεδρος της Επιτροπής Τραπεζικών Υποθέσεων της Γερουσίας, διαφοροποίησε και αυτός τη θέση του από εκείνη της κυβέρνησης. Πρότεινε συγχώνευση των τεσσάρων βασικών εποπτικών αρχών του τραπεζικού κλάδου σε έναν ενιαίο φορέα, σύστημα για το οποίο επιζητεί μικρότερο ρόλο της Fed (ακριβώς το αντίθετο από αυτό που προωθεί η κυβέρνηση, ζητώντας ενίσχυση των εξουσιών της Fed σε ό,τι αφορά την εποπτεία και -αν χρειαστεί- την αναδιάρθρωση ή το κλείσιμο μεγάλων τραπεζών και χρηματοοικονομικών εταιρειών).

Προ ημερών, επίσης, οι ηγέτες των G20 δεσμεύθηκαν στην ανάπτυξη διεθνών κανόνων, ώς τα τέλη του 2010, για κρίσιμους τομείς όπως η κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών, η «νοικοκυρεμένη» λύση για τις τράπεζες που είναι «πολύ μεγάλες για να πτωχεύσουν» και οι κανόνες για τα παράγωγα.

Ωστόσο, υπάρχουν ακόμα ενδείξεις ότι μεγάλες διαφορές μπορούν να επιφέρουν μεγάλη καθυστέρηση ή να εκτροχιάσουν τη μεταρρυθμιστική προσπάθεια. Για να αποσπάσει προκαταρκτική έγκριση για μια νέα υπηρεσία προστασίας των καταναλωτών, π.χ., ο κ. Φρανκ αναγκάστηκε να αποσύρει όρο βάσει του οποίου η υπηρεσία θα μπορούσε να επιβάλει σε τράπεζες και χρηματοοικονομικές εταιρείες να προσφέρουν απλές μορφές παραγόντων προϊόντων, όπως 30ετή στεγαστικά δάνεια σταθερού επιτοκίου, συμπληρωματικά στα πιο πολύπλοκα δάνεια που παρέχουν.

Εστω και έτσι, η νέα υπηρεσία θα είναι και πάλι ισχυρή, ικανή να δημιουργεί κίνητρα τα οποία θα ενθαρρύνουν την προσφορά τέτοιων απλών προϊόντων, ενδεχομένως χρεώνοντας μειωμένες προμήθειες εποπτείας σε εταιρείες που τα προσφέρουν. Ομως, η αλλαγή, την οποία αποδέχθηκε αμέσως η Βουλή, είναι ενοχλητική διότι αποτελεί ένα πρώτο «δωράκι» στις τράπεζες, των οποίων απώτερος στόχος είναι να εμποδίσουν τη δημιουργία υπηρεσίας προστασίας καταναλωτών, ή έστω να φροντίσουν ώστε μια τέτοια υπηρεσία να μην έχει πραγματικές εξουσίες. Αλλωστε, ούτε ο Λευκός Οίκος ούτε το Κογκρέσο μοιάζουν σήμερα να ενδιαφέρονται για το περιορισμό των πιο ριψοκίνδυνων δραστηριοτήτων των εμπορικών τραπεζών, δίνοντας έμφαση στην ενίσχυση της εποπτείας όσων είναι «πολύ μεγάλες για να πτωχεύσουν» και δημιουργώντας τα νομικά εργαλεία για την κρατικοποίησή τους αν κινδυνεύουν άμεσα με πτώχευση.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_03/10/2009_331792