...
Είχαμε, λοιπόν, ένα όργιο μπόνους ακριβώς την ώρα που ξεκινούσε η ύφεση. Τώρα, έχουμε ένα άλλο όργιο (με χορηγούς τους φορολογούμενους) που δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένα δάχτυλο υψωμένο με αλαζονεία στο μάτι όλων εκείνων που υπέφεραν -και συνεχίζουν να υποφέρουν- από την παρούσα κάμψη.
...
Αν κάποια εταιρεία είναι πολύ μεγάλη για να της επιτραπεί να καταρρεύσει, τότε είναι πολύ μεγάλη για να της επιτραπεί να υπάρχει. Διαλύστε την. Γιατί το κοινό να ανησυχεί διαρκώς μήπως ένα λάθος βήμα στην Goldman Sachs (το προφανέστερο παράδειγμα) θέσει σε κίνδυνο ολόκληρη την οικονομία; Οι τραπεζικοί ακροβάτες δρέπουν τα τεράστια οφέλη από την άλογη ανάληψη ρίσκου -αμοιβές πολλών εκατομμυρίων δολαρίων, σπίτια σε μέγεθος κάστρου- όμως το κοινό πρέπει να είναι παρόν για να απορροφήσει τα χειρότερα όταν υπάρξει πτώση.
Αρκετά! Η Goldman Sachs ανθεί την ώρα που οι δείκτες ανεργίας και υποαπασχόλησης οδεύουν προς το 20%. Τα δύο τρίτα όλων των αυξήσεων εισοδημάτων της περιόδου 2002-07 -τα δυο τρίτα! - τα έδρεψε το πλουσιότερο 1% των Αμερικανών. Ας πάψουμε πια να πιστεύουμε στο παραμύθι.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_21/10/2009_334106
No comments:
Post a Comment