Όταν το αδιανόητο είναι και το αναπόφευκτο, ή όταν η μόνη λύση είναι και η αδιανόητη

ακόμα μία αναδημοσίευση χωρίς άδεια, του Άγνωστου Επενδυτή via frapeziti

Βάσει ενός παλιού αστικού (ή χιουμοριστικού;) μύθου, όταν η Ρωσία και οι ΗΠΑ πρωτοέστειλαν ανθρώπους στο διάστημα, οι αστροναύτες αντιμετώπισαν ένα πρόβλημα που δεν το είχε σκεφτεί κανείς… Λόγω έλλειψης βαρύτητας, τα στυλό που είχαν πάρει στο διάστημα δεν έγραφαν. Και οι δύο διαστημικοί οργανισμοί προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα.

Στις ΗΠΑ, λόγω του πλήθους των συμβούλων, των εμπλεκόμενων/διαπλεκόμενων συμφερόντων, κατανομής ευθυνών κτλ. αναμίχθηκαν διάφοροι σύμβουλοι και ειδικοί οι οποίοι ανέπτυξαν μετά από καιρό και τεράστια έξοδα ερευνών, ειδικά στυλό. Στη Ρωσία ρώτησαν έναν απλό υπάλληλο πως να λύσουν το πρόβλημα, και απάντησε με φυσικότητα σε δευτερόλεπτα ‘να γράφουν με μολύβι’. Τη λύση είχαν πιθανά σκεφθεί και οι ΗΠΑ, αλλά για διάφορους λόγους κανένας δεν τόλμησε να το προτείνει.

Μπροστά στον (τετραπλό) γόρδιο δεσμό που βρίσκεται η χώρα και το μεγαλύτερο μέρος της Ε.Ε., οι πολιτικοί (εντός και εκτός) τα έχουν χαμένα, προσπαθώντας να σκεφτούν τις περιπλοκότερες και οδυνηρότερες των λύσεων, για την αντιμετώπιση του προβλήματος, των ελλειμμάτων, του χρέους, της ανταγωνιστικότητας και του διεθνούς νομισματικού πολέμου.

Σκέφτονται τις περιπλοκότερες και οδυνηρότερες, γιατί η πιο προφανής, που χρησιμοποιήθηκε ως βέλτιστη λύση από την μητρόπολη του καπιταλισμού, την έχουν αποκλείσει από το μυαλό τους ως αδιανόητη. Όχι γιατί την θεωρούν οι ίδιοι αδιανόητη (άλλωστε την είχαν εφαρμόσει όλοι στο παρελθόν), αλλά γιατί την θεωρεί ως αδιανόητη ο αρχηγός του μπουλουκιού, για τους όποιους λόγους του, και κανείς δεν τολμά να προτείνει το αυτονόητο ερχόμενος σε σύγκρουση μαζί του.

Σε έναν νομισματικό πόλεμο, υπάρχουν τρεις τρόποι να υπερασπιστείς την χαμηλή/λογική αποτίμηση του νομίσματός σου, όταν το αντίπαλο έχει υποτιμηθεί την τελευταία δεκαετία περίπου 40% μέσω εκτυπώματος νέου χρήματος:

1. Την αγορά του ξένου νομίσματος, δίνοντας το δικό σου δυνατό νόμισμα στον υποτιμητή και αγοράζοντας από αυτόν το άχρηστο χαρτί (άρα υπερασπίζεις την ισοτιμία με ζημία δική σου και κανένα όφελος, ή όφελος του υποτιμητή). Π.χ. Κίνα;
2. Την υποτιμητική δηλωσιολογία για τη δική σου οικονομική κατάσταση ώστε να αναγκάσεις άλλους να κάνουν αντί για σένα την ανωτέρω κίνηση (1), όπου άλλοι θα πουλάνε το νόμισμά σου που έχουν στα χέρια τους, αγοράζοντας του υποτιμητή, οπότε κερδίζει ο υποτιμητής και χάνει ο όποιοσδήποτε τρομάζει από την μπουρδολογία (αλλά όπως και να έχει όχι εσύ). Π.χ. ΕΕ;
3. Την εκτύπωση δικού σου χρήματος σε ίδιες αναλογίες με την εκτύπωση των άλλων (η υπόλοιπη διαφορά στην ισοτιμία θα οφείλεται σε πραγματική διαφορά ανταγωνιστικότητας). Π.χ. ΗΠΑ;

Είναι φανερό, ότι από τις ανωτέρω λύσεις, η καλύτερη για τα κράτη (ειδικά τα χρεωμένα και με εμπορικό έλλειμα) είναι η 3η. Η εκτύπωση χρήματος θα κατευθυνόταν σε τράπεζες και επενδυτές του εξωτερικού για την αποπληρωμή χρεών. Η λύση δεν είναι απαραίτητα η καλύτερη σε κράτη με μικρά χρέη, γιατί το ποσό θα κατευθυνόταν στην εσωτερική κατανάλωση με συνέπεια την αύξηση του πληθωρισμού, εισαγωγών και εμπορικού ισοζυγίου.

Η μείωση των χρεών θα μείωνε τα έξοδα τόκων και τα ελλείματα, ενώ η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του νομίσματος θα βελτίωνε τις εξαγωγές και το εμπορικό ισοζύγιο, οι αυξημένες συναλλαγές θα αύξαναν τα φορολογικά έσοδα και περαιτέρω βελτίωση του ελλείματος.

Περαιτέρω είναι αδιανόητο οι λαοί να έχουν εκχωρήσει τη δυνατότητα εκτύπωσης χρήματος στην ΕΚΤ και αυτή να χρησιμοποιείται για την επιδότηση των τραπεζών και όχι των κρατών. Είναι αδιανόητο το κράτος ΕΕ να τυπώνει χρήμα, και αντί να το παίρνει η ίδια, να το δανείζει στις τράπεζες με 1% και μετά να ζητά από τις τράπεζες να το δανείσουν με 5%, δίνοντας επιδότηση στις τράπεζες ίση με το το ποσό του χρέους επί της διαφοράς του επιτοκίου (χονδροειδώς).

Με την ορθολογικοποίηση των οικονομικών του δημοσίου, και ακόμη και 2% πλεόνασμα να είχαμε, θα απαιτούνταν άνω του μισού αιώνα να ξεχρεώσουμε, άρα η βελτίωση των οικονομικών του δημοσίου είναι απαραίτητη προυπόθεση για την διατηρίσιμη και υγιή ανάπτυξη, όμως αλίμονο δεν φτάνει μόνο αυτή.

Και γιατί δεν ακολουθείται η προφανώς βέλτιστη λύση που είναι κρυμμένη στη σκέψη των περισσότερων; Μα φυσικά λόγω Γερμανίας και των δορυφόρων της (Αυστρία, Τσεχία και σία) και λίγων χωρών που μοιάζουν να έχουν κοινά χαρακτηριστικά, ενώ στον αντίποδα υπάρχουν όλες οι χώρες του νότου (Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία) καθώς και άλλες, Γαλλία, Βέλγιο, Ιρλανδία καθώς και άλλες που ναι μεν δεν τους άγγιξαν τα φώτα της δημοσιότητας αλλά έχουν ίδια θέματα και σκέφτονται ίδιες λύσεις.

Τυπώστε +40% χρήμα, δώστε σε κάθε κράτος την αναλογία του, και τα χρεωμένα ας ξεπληρώσουν τα χρέη τους, ενώ τα χωρίς χρέη ας στείλουν μια επιταγή στους πολίτες τους (να την καταναλώσουν ή αποταμιεύσουν), οπότε όλοι ευχαριστημένοι.

Αν η Γερμανία δεν συμφωνεί, ίσως είναι καιρός να την βοηθήσουν τα υπόλοιπα κράτη (η δεύτερη κρυφή σκέψη αρκετών χωρών της ΕΕ) να εκπληρώσει τον μύχιο πόθο τον πολιτών της (και των δορυφόρων της) και να γυρίσει στο μάρκο (ή στο Ευρώ Νο2) και εμείς στους φόρους 100% επί των γερμανικών αυτοκινήτων και ηλεκτρικών ειδών. Το πρόβλημα θα ήταν η Ελλάδα αν ήταν μόνο η Ελλάδα, εδώ το πρόβλημα είναι, όταν κάποιος βλέπει το δάσος, το 70% της Ευρώπης, το 100% της Αμερικής, το 100% της Ιαπωνίας και γενικά το μεγαλύτερο μέρος του προηγμένου κόσμου, μόνο που όλοι οι άλλοι ακολουθούν την λύση που προτάσσει η οικονομική επιστήμη, που λέει ότι τυπώνοντας χρήμα μεταφέρεις τις ζημιές στους εκτός του νομίσματός σου, και εδώ ακολουθείται η λύση που προτάσσει η Γερμανία. Η ΕΚΤ έχει μετόχους, ας ψηφίσουν οι μέτοχοί της τι θέλουν και ποιός θα υποστεί τις συνέπειες… Αργά ή γρήγορα, η μόνη λύση θα προβάλλει και ως η αναπόφευκτη λύση με μαθηματική ακρίβεια. Το θέμα είναι να κρατηθούμε έως τότε, ή να το προκαλέσουμε να συμβεί όσο το δυνατόν νωρίτερα ώστε να μην βρεθεί το φάρμακο αφού καταλήξει ο πρώτος ασθενής.

Τους μόνους που δεν συμφέρει το τύπωμα είναι όσοι είναι εκτός ευρώ και όσοι είναι εντός ευρώ και έχουν τεράστιες περιουσίες σε ευρώ. Όλοι οι υπόλοιποι (μα όλοι, ακόμη και τον Γερμανό απλό πολίτη) τους συμφέρει.

Υ.Γ. Τελευταίες εξελίξεις… Η Ιρλανδία φαίνεται ότι πήρε μαθήματα στου κασίδη το κεφάλι και έμαθε από τα παθήματά μας. Έτσι είχε άφθονο χρόνο καθώς και ζωντανό παράδειγμα να δει που την πατήσανε οι πρώτοι και που μπορεί να διαπραγματευτεί η ίδια.

Συνέπεια αυτού, το πακέτο να μην είναι για κράτος (πολύ πιθανό) αλλά για εταιρείες/τράπεζες. Είμαι σίγουρος ότι αν το είχαν πάθει πρώτοι οι Ιρλανδοί, εμείς θα φορτώναμε τις Ελληνικές τράπεζες με junk bonds του δημοσίου, θα κλείναμε για 1 έτος το ταμειακό μας πρόβλημα και μετά θα λέγαμε στην ΕΕ, δεν θέλουμε σωτηρία, αν θέλετε όμως σώστε τις τράπεζες που είναι (κακές καπιταλιστικές και πολυμετοχικές -χιούμορ κάνω-) εταιρείες και σας χρωστάνε μερικές εκατοντάδες δισ., αλλιώς μπορούμε και να τις κλείσουμε. Αν αυτό γίνει δεκτό θα είναι μεγάλη υποκρισία και κακό προηγούμενο για τους άλλους που έρχονται και για τους προηγούμενους (εμάς) που δεχτήκαμε σκληρές λύσεις.

ΥΓ2. Για κάθε λύση σημασία έχει και το timing. Στην προκειμένη περίπτωση το βολικότερο timing θα ήταν σε κανα χρόνο αφού περάσουν όσο περισσότερες από τις διαρθρωτικές αλλαγές είναι δυνατόν για να μπούμε καθαροί στο μέλλον. Κατά τύχη (;) μοιάζει ότι έτσι και αλλιώς η μοίρα εκεί το πάει. 5ος/2010 Ελλάδα, σε 6μηνο 11ος/2010 Ιρλανδία και αύξηση της πίεσης σε Ελλάδα, σε 6μηνο 5ος/2011 Πορτογαλία και περαιτέρω αύξηση της πίεσης στους προηγούμενους, σε 6μηνο 11/2011 Ισπανία και Ιταλία αναταραχές σε Γαλλία και τερματίζει το κοντέρ. Ή κατ’απαίτηση της πλειοψηφίας των μετόχων της ΕΚΤ τυπώνεται χρήμα, είτε διασπάται η ΕΕ κόβουν άλλο ευρώ οι μη Γερμανοί, κάνουν υποτίμηση, τυπώνουν χαρτί και ξεπληρώνουν τις Γερμανικές Τράπεζες με φρέσκο χαρτάκι προκαλώντας ζημιά μεσω συναλλαγματικών διαφορών σε αυτές, αναγκάζοντας την Γερμανία να τυπώσει με την σειρά της χαρτί να τις σώσει.

ΥΓ3 Έξοδος από το Ευρώ ως ιδέα, με το δανεισμό σε ξένα χέρια και αποτιμημένα σε Ευρώ δεν νοείται. Ας βγούνε όλοι οι άλλοι, ή ας δημιουργηθεί νομικό χάος με την κυκλοφορία 2 παράλληλων ευρώ.

Άγνωστος Επενδυτής