Ο Stiglitz μιλά για έναν κόσμο «δύο ταχυτήτων» με τις αναδυόμενες αγορές -Ινδία, Κίνα και τις οικονομίες της νοτιοανατολικής Ασίας- από τη μία πλευρά και την Ευρώπη και την ΗΠΑ από την άλλη, οι οποίες είναι αντιμέτωπες με τη στασιμότητα και με μία ανεργία που συνεχώς αυξάνεται.
«Η σοβαρότερη απειλή είναι αυτή του κύματος λιτότητας που εξαπλώνεται στον κόσμο, τη στιγμή που οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ειδικότερα, καλούνται να αντιμετωπίσουν τεράστια δημοσιονομικά ελλείμματα τα οποία δημιουργήθηκαν από τη μεγάλη ύφεση. Για να μην μιλήσουμε για τους φόβους σχετικά με τη δυνατότητα ορισμένων χωρών να εξυπηρετήσουν το χρέος τους, γεγονός που συμβάλλει στην αστάθεια των αγορών» σημειώνει ο οικονομολόγος προβλέποντας ότι «η επιβράδυνση στην Ευρώπη θα οξύνει την επιβράδυνση στις ΗΠΑ και το αντίθετο».
Όπως και στις ΗΠΑ έτσι και στην Ευρώπη «η κατάσταση δεν είναι καθόλου λαμπρή. Οι κυβερνήσεις συμφώνησαν εν τέλει για να παράσχουν βοήθεια προς την Ελλάδα και την Ιρλανδία. Πριν από την κρίση και οι δύο χώρες διοικούντο από δεξιές διεφθαρμένες κυβερνήσεις αποδεικνύοντας για μία ακόμη φορά ότι η οικονομία της ελεύθερης αγοράς δεν λειτουργούσε καλύτερα στην Ευρώπη απ’ ότι στις ΗΠΑ», σημειώνει ο οικονομολόγος.
Στην Ελλάδα, όπως και στις ΗΠΑ, μία νέα κυβέρνηση προσπάθησε να επιδιορθώσει τις βλάβες, επισημαίνει μεταξύ άλλων περιγράφοντας με γκρίζες αποχρώσεις τις οικονομικές τάσεις του 2011 τόσο για την Ευρώπη όσο και για τις ΗΠΑ καθώς προβλέπει «μικρή δυνατότητα ανάπτυξης» και «πολλούς πτωτικούς κινδύνους».
Και στις δύο περιπτώσεις το πρόβλημα είναι «πολιτικής τάξης»: για τις μεν ΗΠΑ, «οι Ρεπουμπλικανοί προτιμούν να δουν τον Μπαράκ Ομπάμα να αποτυγχάνει από το να εξέλθει η οικονομία από το κόκκινο».
Για την Ευρώπη, «27 χώρες-μέλη με αποκλίνουσες προοπτικές και συμφέροντα βλέπουν "άλλη στη Δύση και άλλη στην Ανατολή" χωρίς επαρκή αλληλεγγύη».
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment