Τους δυστυχείς... «πιέζονται» να υπογράψουν

ZZ
Η αποκάλυψη της Wall Street Journal ήταν «ξαναζεσταμένο φαγητό». Εντάξει, έγραψε αυτά που ήδη έχουν γράψει και η στήλη και αρκετοί αναλυτές. Αλλά, ακόμη κι έτσι, είναι σημαντικό ότι με τη βαρύγδουπη σημασία που έχουν τα δικά της ρεπορτάζ, αποκαλύπτει την απόγνωση του Τρισέ, που φέρεται να προειδοποίησε στη συνεδρίαση του Ecofin στις 18 Οκτωβρίου ότι οι προτάσεις Γερμανίας και Γαλλίας για τον νέο μηχανισμό διάσωσης θα καταστρέψουν το ευρώ.
Αιτία της αντίδρασης του κ. Τρισέ ήταν η πρόβλεψη ότι από το 2013 θα κληθούν και οι ιδιώτες επενδυτές να μετέχουν στο κόστος ενδεχόμενης αναδιάρθρωσης χρέους χώρας της Ευρωζώνης. Αυτό, κατά την άποψη του προέδρου της ΕΚΤ τραπεζίτη, θα υπέσκαπτε τις ευρωπαϊκές αγορές ομολόγων.
«Θα καταστρέψετε το ευρώ», φέρεται να είπε ο κορυφαίος τραπεζίτης πρόεδρος της ΕΚΤ στη γαλλική αντιπροσωπεία στο Ecofin, όταν έλαβε από τον υφυπουργό Οικονομικών της Γερμανίας, Γιούργκεν Ασμούσεν, το κείμενο της συμφωνίας που είχαν κάνει την ίδια ημέρα στην πόλη Ντοβίλ η καγκελάριος A. Μέρκελ και ο πρόεδρος Ν. Σαρκοζί. Η συμφωνία στην Ντοβίλ προκάλεσε εκνευρισμό στις αντιπροσωπείες των άλλων χωρών, καθώς αντελήφθησαν ότι οι αποφάσεις ελήφθησαν αλλού και αυτοί εκλήθησαν απλώς να τις επικυρώσουν. «Και γιατί το έκαναν;», αναρωτιέται ο καθείς.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα της εφημερίδας, ο κ. Τρισέ συνέχισε την κριτική του για το θέμα αυτό και στο δείπνο που έγινε έπειτα από 10 ημέρες, πριν από τη Σύνοδο Κορυφής στις 29 Οκτωβρίου, είπε στον Γάλλο πρόεδρο: «Δεν αντιλαμβάνεστε πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση», ο οποίος με τη σειρά του απάντησε: «Μάλλον μιλάτε σε τραπεζίτες, εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τους πολίτες». Η συμφωνία, πάντως, της Γαλλίας και της Γερμανίας υιοθετήθηκε, με κάποιες τροποποιήσεις, τόσο από τη Σύνοδο Κορυφής των «27» στις 29 Οκτωβρίου όσο και από την πρόσφατη Σύνοδο στις 17 Δεκεμβρίου. Εντάξει από τον Γιώργο Παπανδρέου να «φέρεται» ότι αγνοεί τη σημασία αυτών που υπογράφει, είναι τοις πάσι γνωστό, αλλά και οι λοιποί ηγέτες των «27» έχουν το ίδιο πρόβλημα!
Απλώς, ο διαβόητος μηχανισμός διάσωσης της φράου Μέρκελ έγινε ολίγον φλου και a la carte... και μετατρέπεται σε επικίνδυνο για τις υποχρεώσεις της ελληνικής οικονομίας και των λοιπών βαριά χρεωμένων χωρών της Ε. Ε. Προβλέπει τη συμμετοχή «κατά περίπτωση» ιδιωτικών τραπεζών και ιδιωτών επενδυτών που είναι κάτοχοι κρατικών ομολόγων. Σε περίπτωση κρίσης φερεγγυότητας ενός κράτους, το εν λόγω κράτος θα πρέπει να διαπραγματευθεί με τους ιδιώτες την αναδιάρθρωση του χρέους του κατά περίπτωση και σε πλήρη ευθυγράμμιση με τη μεθοδολογία που εφαρμόζεται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο! Δηλαδή, ο νέος αυτός μόνιμος μηχανισμός διάσωσης κρατών-μελών της Ευρωζώνης αποσκοπεί στην επιλεκτική τιμωρία της χώρας που θα κριθεί (από ποιους;) αφερέγγυα. Οσοι επενδυτές δάνεισαν στο παρελθόν την εν λόγω άτυχη χώρα αγοράζοντας τα ομόλογά της θα χάνουν μεγάλο μέρος των χρημάτων τους. Η «σιδηρά» καγκελάριος δηλώνει ότι η συγκεκριμένη δικλίδα ασφαλείας, που μεταφέρει τον κίνδυνο της χρεοκοπίας στους ιδιώτες, είναι ζωτικής σημασίας για το υγιές μέλλον της Ευρωζώνης και του ισχυρού ευρώ. Ωστόσο, οι μεγάλες τράπεζες, που έχουν ήδη αρκετά προβλήματα, ραγδαία απομακρύνονται από την αγορά κρατικού χρέους και «ξεφορτώνονται» ομόλογα «ύποπτων» χωρών, προκαλώντας αύξηση των spreads.
Δεν ξέρω αν ο Ελληνας πολίτης συνειδητοποιεί επαρκώς τις εξελίξεις. Και πώς, άλλωστε, να τις συνειδητοποιήσει; Η ενημέρωση με την οποία βομβαρδίζεται απορρέει από μια φτηνή κυβερνητική προπαγάνδα. Εφ’ εξής μια χώρα του ευρώ μπορεί να οδηγηθεί σε ελεγχόμενη πτώχευση και αναδιάρθρωση του χρέους της παραμένοντας στο ευρώ. Αν ή όταν η υπερχρεωμένη Ελλάδα αναγκαστεί να πτωχεύσει, τότε τα πράγματα θα είναι απλά.
Φυσικά, ο μηχανισμός αυτός εγκαθιστά τη γερμανική εξουσία στη δημοσιονομική πολιτική, καταργεί τον θεσμοθετημένο ρόλο της Kομισιόν και ταπεινώνει την Eυρωπαϊκή Kεντρική Tράπεζα, που ήταν αντίθετη στην εμπλοκή των ιδιωτών. Ως τις 30 Ιουνίου 2013 θα πρέπει να είναι όλα έτοιμα για να ισχύσει ο νέος μηχανισμός, που θα αντικαταστήσει τον προσωρινό, στον οποίο τα κράτη-μέλη και το ΔΝΤ συνεισφέρουν με κεφάλαια 750 δισ. ευρώ.

_______________________________________

Εδώ έχουμε το εξής "παράδοξο":
η γερμανική θέση είναι "ηθικά" σωστή εφόσον ένα κράτος "πτωχεύσει" (αδυνατεί να αποπληρώσει ομολογιακό δάνειο), ο ομολογιούχος θα κληθεί να εισπράξει τη δόση του "κουρεμένη", πχ 20%
όμως, οι "αγορές" σκέφτονται προς όφελός τους: γιατί να δανείσω κάποιον, ακόμα και με υψηλό (12%) επιτόκιο δεκαετίας, όταν αυτός προβλέπω ότι θα πτωχεύσει, και ΔΕΝ θα πάρω πίσω τα λεφτά μου;

έτσι, ενώ η γερμανική άποψη είναι ηθικά σωστή, δεν λειτουργεί, και σε βάθος χρόνου διώχνει τις αγορές από τα ομόλογα κρατών που έχουν δημοσιονομικό πρόβλημα

ποιος θα υπερισχύσει;