Όλα κάτω από το χαλί

Η εμπειρία του 2001+ ήταν καταλυτική, τα επιτόκια μπορούν να γίνουν μηδέν, το έπιασαν το 2009. Μάλιστα, κεντρικές τράπεζες υπερ-ανεπτυγμένων χωρών, όπως η σκανδιναβική (σουηδική) Riksbank, έφτασαν τον Ιούλιο 2009 να ..προσφέρουν αρνητικά καταθετικά επιτόκια, μήπως και κάποιος δελεαστεί και ..σηκώσει τα λεφτά από το τόκο...

Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, ο ελικοπτεράκιας Μπεν έβαλε τις κεντρικές τράπεζες το Μάρτιο 2009 στη νέα εποχή: quantitative easing, όπου, αφού το κόστος του χρήματος αδυνατεί να παρέμβει στις οικονομικές διεργασίες, το τύπωμα χρήματος ανέλαβε να χρηματοδοτήσει όσους έχουν ανάγκη ρευστού και αδυνατούν να το βρουν από αλλού εκτός τη FED-είμαι-η-τελευταία-σας-ελπίδα.

Ακόμα, εκεί που η μηχανή μόχλευσης που ονομάζεται finance έδειχνε ότι ρετάρει, πλέον η Γουόλ στρέφεται (ήδη από το 2007 και την αρχή της πτώσης των τιτλοποιήσεων subprime) σε νέα προϊόντα: τιτλοποιήσεις ασφαλειών ζωής των ..φτωχών Αμερικανών (στο link το Νο.8). Και κάτι τέτοιο δείχνει ότι υπάρχει χρόνος μέχρι να βρεθεί ο νέος υπερμοχλός ανάπτυξης.

Η πράσινη ανάπτυξη είναι μόνο ο προπομπός, έστω κι αν μέχρι και μία ολόκληρη χώρα, η Ισλανδία, κατάφερε να ξεμείνει από εισαγόμενα είδη διατροφής καθώς κατέρρεε με σήμα τη πράσινη ενέργεια και τις νέου τύπου ιχθυοκαλλιέργειες. Πλέον το μυαλό διαφόρων, όπως ένας φίλος του thrassos, πάει στις νέες δυνατότητες μπαταριών, πχ για αυτοκίνητα, στη νανοτεχνολογία, στην έρευνα των κυττάρων, στη ρομποτική, στη βιο-γεωργία μπας και τραφούν 15 δις ανθρώπων, μέχρι τη μετανάστευση σε άλλο πλανήτη...

Παράλληλα, η εμπειρία του 2001+ (με σήμα την Enron) βοήθησε ακόμα και το καλύτερο μαγαζί των χρηματοοικονομικών της Γουόλ να σκεφτεί πως θα ..αναδείξει τις αρετές του, αφαιρώντας απλά το Δεκέμβριο 2008 από τους ισολογισμούς... Με καλή συνεργασία φαντάζει εύκολο να ..εξαφανιστούν και τα τοξικά από τους ισολογισμούς όλων... Κανένα πρόβλημα!

Κι ερχόμαστε σε απλά πράγματα της μεταβατικής εποχής, όπως που θα βρει ο (κάθε) ..Παπανδρέου τα χρήματα για να καλύψει τις ..παροχές που έχει εξαγγείλει και από τη ΔΕΘ. Ας είναι καλά η ..μύτη του Γ.Καισάριου που μας έδειξε μια χαραμάδα: Μυστική έκθεση της ΕΕ: Το χρέος στην ευρωζώνη το 2020 θα φτάσει κατά μέσο όρο το 125% του ΑΕΠ.
Συνεπώς, απλά μαθηματικά, μπορεί (παροδικά) να μειωθεί το δημόσιο χρέος στο 100% του ..αναθεωρημένου ΑΕΠ και μετά, μέχρι το 2020, να πιάσει τη τιμή-στόχο του 120% (150%).
Χαζοί είναι οι Ευρωπαίοι που το εξετάζουν;
Χαζοί είναι καθώς η μικρή Ελλάς (και η Ιαπωνία και η Ιταλία και το Βέλγιο) έδειξε το δρόμο! (για τη Ζιμπάμπουε)

Για όποιον καταλαβαίνει, ο δανειστής ενδιαφέρεται μόνο για τους τόκους και αδιαφορεί για το κεφάλαιο... Του φτάνουν...

Η κουβέντα για το δημόσιο χρέος έχει πάρει διεθνείς διαστάσεις καθώς ο Πρόεδρος Obama κατάφερε να είναι ο βασικός μέτοχος (sic) της αυτοκινητοβιομηχανίας, του τραπεζικού κλάδου και του κλάδου των ασφαλειών, ενώ (και) το κόμμα του κέρδισε τις τελευταίες εκλογές με σημαία τη δημιουργία κρατικού συστήματος περίθαλψης, κάτι σα το ΕΣΥ το δικό μας...

Για να συνοψίσουμε και να συνδέσουμε τα ..ασύνδετα, το ερώτημα που δείχνει ότι ταλανίζει τους ιθύνοντες είναι η επόμενη μέρα του quantitative easing, οι λεγόμενες στρατηγικές εξόδου από το φαύλο (γειά σου favle!) κύκλο που έχουν περιπέσει.
Θα δημιουργηθεί (υπέρ)πληθωρισμός; όπως κραυγάζουν όσοι διάβασαν πριν δεκαετίες οικονομικά στα πανεπιστήμια, ή
Μπορούμε να συνεχίσουμε χωρίς τα (αποδεδειγμένα) προβλήματα του πληθωρισμού;
Οι βασικές στρατηγικές πάντως, που σημειώθηκαν με ..κρύο αίμα, περιλαμβάνουν, εκτός του βασικού μετόχου, και την επιλογή του πληθωρισμού, με ενδεχόμενο να είναι και το τελευταίο όπλο του (κάθε) Μπεν, καθώς η (κάθε) οικονομία θα ..αναπτύσσεται με μικρότερο απόλυτο αριθμό εργατικού δυναμικού εντός παραγωγικής διαδικασίας.

Κάπως έτσι τα γρανάζια μπόρούν να συνεχίσουν τις γύρες τους.

υ.γ. ο τίτλος είναι του Vasili G.,