Σε ανοιχτό διάλογο στην ιστοσελίδα του έθεσε το βρετανικό περιοδικό Economist το δημοσιονομικό πρόβλημα της Ελλάδας και το ερώτημα αν πρέπει να βοηθήσει η Ευρωζώνη τη χώρα μας. Φιλοξενεί την άποψη του Οτμαρ Ισινγκ, πρώην μέλους του διοικητικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που τάσσεται κατηγορηματικά εναντίον μιας στήριξης από την Ευρωζώνη και υποστηρίζει πως η Ελλάδα πρέπει να προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Σε άλλο δημοσίευμά του, άλλωστε, το βρετανικό περιοδικό υποστηρίζει την ίδια ακριβώς θέση, ενώ το ΔΝΤ χαρακτήρισε «κατάλληλα» τα μέτρα της ελληνικής κυβέρνησης και ο επικεφαλής του, Ντομινίκ Στρος Καν, δηλώνει πρόθυμος να βοηθήσει.
Την ίδια στιγμή η γερμανική τράπεζα Deutsche Bank παρουσιάζει σε έκθεσή της την Ελλάδα ως επαίτη που θα πρέπει να επιλέξει ποιο αφεντικό θα υπακούσει. Σύμμαχος μας, πάντως, ο κάτοχος Νομπέλ Οικονομίας, Γιόζεφ Στίγκλιτζ, που έχει καλέσει την Ευρωπαϊκή Ενωση σε μια ανοιχτή δήλωση στήριξης της Ελλάδας, καθώς εκτιμά ότι αμέσως θα έδινε τέλος στο πρόβλημα της κερδοσκοπίας.
Ο επίσης κάτοχος Νομπέλ Οικονομίας, Πολ Κρούγκμαν, άλλωστε, υποστηρίζει σε άρθρο του στη New York Times πως το πρόβλημα του ευρώ δεν είναι η Ελλάδα, καθώς το πρόβλημα δεν είναι δημοσιονομικής φύσης. Σύμφωνα με τον Κρούγκμαν το πρόβλημα είναι η ενιαία νομισματική πολιτική της Ευρωζώνης που δεν προσφέρει στήριξη σε όσες χώρες βρίσκονται σε δεινή θέση.
Ο Οτμαρ Ισινγκ προεξοφλεί πως αν η Ευρωζώνη βοηθούσε την Ελλάδα οι συνέπειες θα ήταν ολέθριες γιατί δεν θα μπορεί στο μέλλον να αρνηθεί τη βοήθειά της σε άλλες χώρες. Προβλέπει, επίσης, ότι δεν θα μπορεί να επιβάλει αυστηρούς όρους γιατί θα προκαλούσε αντιευρωπαϊκές διαδηλώσεις στην Ελλάδα. Σε ό,τι αφορά την προοπτική έκδοσης ευρωομολόγου, επισημαίνει ότι οι άλλες χώρες θα υποχρεώνονταν να καταβάλουν υψηλά επιτόκια για τα ομόλογά τους και καμιάς χώρας οι ψηφοφόροι δεν θα τάσσονταν υπέρ μιας τέτοιας «αλληλεγγύης». Εν ολίγοις αυτό θα προκαλούσε αντιευρωπαϊκά αισθήματα στις άλλες χώρες. Και καταλήγει: «Η καλύτερη λύση για την Ελλάδα θα ήταν να στραφεί στο ΔΝΤ».
Υποστηρίζοντας την ίδια θέση, το βρετανικό περιοδικό αναγνωρίζει πως η προσφυγή στο ΔΝΤ θα ταπείνωνε όχι μόνον τη χώρα μας, ενώ υπογραμμίζει τον φόβο των δυσβάσταχτων όρων που συνοδεύουν τα δάνεια του ΔΝΤ. Υποστηρίζει, ωστόσο, πως ακριβώς αυτοί οι δυσβάσταχτοι όροι είναι το ζητούμενο. Διευκρινίζει πως οποιοσδήποτε πιστωτής από την Ευρώπη δεν θα μπορούσε να πείσει τις αγορές ότι θα αντισταθεί στις πολιτικές και κοινωνικές πιέσεις, ενώ το ΔΝΤ είναι ανεξάρτητο, δεν έχει πρόβλημα πολιτικού κόστους και -σε αντίθεση με τις Βρυξέλλες- διαθέτει εμπειρία από δάνεια προς χρεωμένες χώρες.
Ο Economist επικροτεί, τις αντιρρήσεις άλλων χωρών μελών, υποστηρίζοντας πως μια ενίσχυση θα ενθάρρυνε άλλες χώρες να προχωρήσουν σε δαπάνες βασιζόμενες στη στήριξη των εταίρων τους. «Ειδικότερα η Ελλάδα δεν το αξίζει», τονίζει χαρακτηριστικά επιρρίπτοντας στη χώρα μας το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για τα δημοσιονομικά της δεινά. Από πλευράς του ΔΝΤ, άλλωστε, ο επικεφαλής, Ντομινίκ Στρος Καν, χαρακτήρισε «πολύ δύσκολα» τα μέτρα που εξήγγειλε η ελληνική κυβέρνηση και τόνισε πως «δεν είναι δυνατόν να μην βοηθήσει η Ευρωζώνη την Ελλάδα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο». Μιλώντας στον γαλλικό ραδιοφωνικό σταθμό RTL, υπογράμμισε πως καταλαβαίνει ότι «οι Ευρωπαίοι θέλουν να λύσουν το πρόβλημα μόνοι τους», αλλά τονίζει πως έχει «μια αποστολή, την παροχή τεχνικής βοήθειας κατόπιν αιτήματος της ελληνικής κυβέρνησης».
Η Deutsche Bank ερμηνεύει την προειδοποίηση της Ε.Ε. πως ίσως η Ελλάδα αναγκαστεί να προχωρήσει σε ακόμη πιο δραστικά μέτρα ως ένδειξη επικείμενης ενίσχυσης ευρωπαϊκής προέλευσης. Περιγράφει ως ιδιαίτερα δύσκολη την εφαρμογή των μέτρων, επισημαίνοντας το πρόβλημα της ελληνικής ναυτιλίας που σε μεγάλο βαθμό κατορθώνει να μην καταβάλει φόρους στο ελληνικό κράτος. Παράλληλα, προεξοφλεί πως η Ε.Ε. δεν θα μπορεί να ασκήσει πιέσεις στην ελληνική κυβέρνηση γιατί δεν μπορεί να απειλήσει μια χρεοκοπημένη χώρα με χρηματικά πρόστιμα όταν δεν συμμορφώνεται με τις προσταγές της. Και καταλήγει πως η εναλλακτική λύση για την Ελλάδα θα είναι να εμφανιστεί ως επαίτης στο ΔΝΤ «απλώνοντας το καπέλο και ζητώντας τη βοήθειά του» και το μόνο ερώτημα που απομένει είναι ποιον αφέντη θα επιλέξει να υπηρετήσει.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_1_05/02/2010_389562
_________________
Μια κουβέντα πολιτική είναι, δεν είναι οικονομική! Αφήστε τα λεφτά και βάλτε όπλα!
Γιατί η ΕΕ δεν διαθέτει κοινό στρατό (ευρωομόλογα);
Γιατί η ΕΕ αναθέτει στο ΝΑΤΟ - δηλαδή σε κάθε χώρα ξεχωριστά την ευχέρεια - να υπερασπιστεί τις "πανανθρώπινες"/ευρωπαϊκές αξίες (να εκδίδονται ξεχωριστά ομόλογα) εναντίον όποιου διαπράττει εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας;
Το πρόβλημα είναι καθαρά πολιτικής εμβάθυνσης, ώστε να μην έχουμε από τη μία πλευρά την Ελλάδα και την Ισπανία απέναντι στις ΗΠΑ, τμήματα της οποίας είναι η Καλιφόρνια και η Νεβάδα, αλλά αυτό δε φαίνεται πουθενά.
Δυστυχώς, το πρόβλημα φαίνεται ότι διογκώθηκε περισσότερο ύστερα από τις αποφάσεις της ΕΚΤ μετά την προηγούμενη ύφεση 2001 αλλά και την επέκταση στην Ευρώπη των 27. Εκεί μάλλον έγινε ξεκάθαρο ότι οι ευρωπαϊκές δυνατότητες δεν θα έπρεπε να ενεργοποιηθούν προς όφελός της. Κάπου εκεί ήταν το game over.
(σημ.: ακόμα κι εγώ, του ΔΕΟΠΣ, έχω απίθανα εκπλαγεί την τελευταια δεκαετία με τα όσα έχουν συμβεί στην ΕΕ/ΟΝΕ. Άλλα έμαθα, άλλα μου είπαν, άλλα βλέπω να γίνονται, ειδικά από το 2001 και πέρα)
No comments:
Post a Comment