Αισιόδοξος για την Ελλάδα, ανήσυχος για την Ευρωζώνη ο Τζορτζ Σόρος
Ο μεγαλοεπενδυτής Τζορτζ Σόρος θεωρεί ότι υπάρχει ελπίδα για την Ελλάδα, ωστόσο δεν κρύβει την ανησυχία του για το μέλλον της Ευρωζώνης μετά την επέκταση της κρίσης χρέους στην Ιταλία, ούτε την απογοήτευσή του με την επιμονή της Γερμανίας να μην επιτρέπει στην ΕΚΤ να εξελιχθεί στον «δανειστή τελευταίας καταφυγής» της Ευρωζώνης. Ο κ. Σόρος αναγνωρίζει ότι η κατάσταση για τους Ελληνες «είναι ζοφερή, κάτι που οφείλεται εν μέρει στους πολιτικούς τους και εν μέρει στην ευρωπαϊκή ηγεσία». Ωστόσο, επιμένει ότι «υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ: Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, η Ελλάδα πρέπει να κάνει αρκετές μεταρρυθμίσεις ώστε να δημιουργήσει πρωτογενές πλεόνασμα. Τότε, οι ευρωπαϊκές αρχές θα πρέπει να αναγνωρίσουν το μερίδιο της ευθύνης τους, αποδεχόμενες την απομείωση του ελληνικού χρέους που έχουν στην κατοχή τους. Ετσι θα υπάρχει καλύτερο μέλλον, και όταν η κοινή γνώμη αντιληφθεί ότι υπάρχει διέξοδος, τότε όλα θα αλλάξουν δραματικά.
Τέλος ο μεγαλοεπενδυτής αναφερόμενος στην επιλογή του Λουκά Παπαδήμου για τη θέση του πρωθυπουργού της χώρας, τονίζει ότι χαίρει μεγάλης εμπιστοσύνης διεθνώς.
Ανησυχητικά σενάρια
– Ως άνθρωπος των αγορών, πόσος χρόνος θεωρείτε ότι χρειάζεται η νέα κυβέρνηση προκειμένου να ολοκληρωθεί η συμφωνία για τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στο πακέτο στήριξης της Ελλάδας;
– Δεν γνωρίζω, μπορεί να επιτευχθεί σε έξι μήνες, μπορεί σε δεκαοκτώ! Αλλά η Ελλάδα δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς να επιτύχει πρωτογενές πλεόνασμα.
Η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα με ποσοστό «κουρέματος» 50% δεν είναι αρκετή, θα πρέπει επίσης να μειωθεί το χρέος που κατέχει και ο επίσημος τομέας (σ.σ.: δηλαδή, η Ευρωζώνη), αλλά η Ελλάδα δεν είναι ακόμη σε θέση να ζητήσει κάτι τέτοιο. Οχι χωρίς πρωτογενές πλεόνασμα, το ξανατονίζω! Αν αποκτήσει πρωτογενές πλεόνασμα, και τότε ζητήσει τη συμμετοχή και του επίσημου τομέα, το συνολικό της χρέος θα μειωθεί κατά 50%. Θα μπορεί λοιπόν να αποφύγει μία χρεοκοπία. Αν έχει επιτύχει πρωτογενές πλεόνασμα, αυξάνοντας παράλληλα την ανταγωνιστικότητά της μέσω εσωτερικής προσαρμογής για τη μείωση των μισθών και των δημοσίων δαπανών, τότε η Ελλάδα θα μπορεί να μείνει εντός της Ευρωζώνης. Υπάρχει λοιπόν φως στο βάθος του τούνελ.
– Ποια είναι η γνώμη σας για τους στόχους της νέας κυβέρνησης;
– Ο κ. Παπαδήμος έχει την εμπιστοσύνη των ευρωπαϊκών αρχών, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, και όπως καταλαβαίνω θα έχει κι εκείνη του ελληνικού κοινοβουλίου. Επίσης, διαθέτει μία εντολή που θα πρέπει να έχει αρκετή διάρκεια ώστε να επιτύχει τους στόχους της κυβέρνησής του. Είναι ξεκάθαρο όμως πως ό,τι κι αν συμβεί, η Ελλάδα πρέπει να αποκτήσει πρωτογενές πλεόνασμα. Χωρίς αυτό, δεν μπορεί να λειτουργήσει ως οικονομία. Αυτό πρέπει να επιτευχθεί.
Oι προτεραιότητες
– Παράλληλα όμως εξελίσσεται μια συζήτηση για μία Ευρωπαϊκή Ενωση δύο ταχυτήτων, για πιο μικρή Ευρωζώνη, ακόμη και για τον κίνδυνο διάσπασης της τελευταίας. Σας ανησυχούν αυτά τα σενάρια;
– Ναι, με ανησυχούν πάρα πολύ. Διότι επί του παρόντος η Ευρωζώνη δεν διαθέτει μία αντιπυρική ζώνη προστασίας, που θα μπορούσε να αποτρέψει τον κίνδυνο της μετάδοσης από μία ενδεχόμενη χρεοκοπία. Μη ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας, ας πούμε, θα προκαλούσε μία χρηματοοικονομική κρίση που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μία νέα Μεγάλη Υφεση.
– Θεωρείτε πιθανή μία ελληνική χρεοκοπία;
– Ναι. Αλλά με την επιλογή του κ. Παπαδήμου, θεωρώ ότι αυτός ο κίνδυνος έχει πλέον αναβληθεί κατά τουλάχιστον τρεις μήνες. Διότι κατόπιν αυτής της εξέλιξης, η τρόικα θα αποδεσμεύσει την έκτη δόση.
– Η Ιταλία κινδυνεύει επίσης; Θεωρείτε ότι είναι πολύ μεγάλη για να διασωθεί;
– Κοιτάξτε. Η Ευρωζώνη θα μπορούσε ίσως να διασωθεί χωρίς την Ελλάδα, εφόσον βέβαια η προετοιμασία για μία έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη ήταν απολύτως έτοιμη. Τότε η Ευρωζώνη θα μπορούσε πράγματι να διασωθεί, κι επίσης το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα θα μπορούσε να επιβιώσει. Αλλά η Ευρωζώνη δεν θα μπορούσε να επιβιώσει μιας χρεοκοπίας της Ιταλίας. Πιθανώς μέχρι τη Δευτέρα, αν όχι την Κυριακή, θα έχουμε μία κυβέρνηση στην Ιταλία με πρωθυπουργό τον Μάριο Μόντι. Σε αυτή την περίπτωση, η Ιταλία επίσης θα βρισκόταν στα χέρια ενός ικανού πρωθυπουργού. Αλλά αυτό το σενάριο δεν είναι σίγουρο, διότι ίσως δεν λάβει τις ψήφους που χρειάζεται στο ιταλικό κοινοβούλιο. Σε αυτή την περίπτωση, θα προκληθεί αναστάτωση στις αγορές την επόμενη εβδομάδα, λόγω της αδυναμίας της Ιταλίας να επιλύσει την πολιτική της κρίση. Η επιλογή, λοιπόν, του κ. Μόντι θα ήταν τόσο χρήσιμη για την Ιταλία όσο εκείνη του κ. Παπαδήμου για την Ελλάδα.
Μία πρόταση για να αποτραπεί ο διαμελισμός
«Ακόμη και αν η Ελλάδα και η Ιταλία επιλύσουν τις πολιτικές τους κρίσεις, η Ευρωζώνη θα εξακολουθήσει να βρίσκεται αντιμέτωπη με ανεπίλυτα προβλήματα. Το ευρώ χρειάζεται έναν “δανειστή τελευταίας καταφυγής”. Αν δεν έχει, και σύμφωνα με τη γερμανική ερμηνεία η ΕΚΤ δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, τότε η Ευρωζώνη θα διαμελισθεί. Ωστόσο, υπάρχει μια διαθέσιμη λύση, διότι τα μέλη της Ευρωζώνης έχουν συστήσει το ευρωπαϊκό ταμείο στήριξης, EFSF, και αν αυτό συνεργαστεί με την ΕΚΤ, τότε οι δύο τους θα μπορούσαν να δημιουργήσουν από κοινού έναν “δανειστή τελευταίας καταφυγής”, ο οποίος θα έχει επαρκή κεφάλαια, εφόσον τα χρησιμοποιήσουν με τον σωστό τρόπο. Δυστυχώς όμως, η Γερμανία, υπό την ηγεσία της Bundesbank, αντιστέκεται σε αυτό. Η πρότασή μου προβλέπει να χρησιμοποιηθεί το EFSF από κοινού με την ΕΚΤ όχι για τη στήριξη των κυβερνήσεων της Ιταλίας και της Ισπανίας, αλλά για να εγγυηθούν το τραπεζικό σύστημα της Ευρωζώνης. Γι’ αυτό, η υπάρχουσα δύναμη του EFSF είναι αρκετή. Αλλά ο τρόπος που οραματίζονται οι Γερμανοί το EFSF είναι προς εγγύηση των κυβερνήσεων, για την οποία όμως δεν διαθέτει αρκετά χρήματα. Ψάχνουν λοιπόν έναν τρόπο να αυξήσουν τα κεφάλαια του EFSF, αλλά αυτές οι προσπάθειες έχουν αποτύχει, έχουν συναντήσει νομικά και τεχνικά προβλήματα».
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_1_13/11/2011_462772
No comments:
Post a Comment