Mύθο χαρακτηρίζει ο γνωστός οικονομολόγος Νουριέλ Ρουμπινί την άποψη ότι οι ιδιώτες πιστωτές της Ελλάδας έχουν αποδεχτεί σημαντικές απώλειες για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, ενώ υποτίθεται ότι ο επίσημος τομέας (δηλαδή τα κράτη) παραμένει στο απυρόβλητο.
Με άρθρο του στην ηλεκτρονική έκδοση των Financial Times, ο κ. Ρουμπινί υποστηρίζει ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει παραδοσιακά την προτεραιότητα στο κούρεμα, αλλά επίσης τα ομόλογα που κατέχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και άλλες κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης διαφεύγουν το «κούρεμα», όπως είναι τα δάνεια από τα κεφάλαια διάσωσης της ευρωζώνης με το ίδιο νομικό καθεστώς και ιδιωτικές απαιτήσεις. Έτσι, ο διάλογος συνεχίζεται και οι ιδιωτικές αξιώσεις "υποτάσσονται" στην επίσημη θέση, που δρα παραβιάζοντας την αποδεκτή νομική πρακτική, όπως γράφει ο Ρουμπινί.
Η πραγματικότητα όμως, σύμφωνα με τον οικονομολόγο, είναι ότι οι ιδιώτες πιστωτές έκαναν μια πολύ «γλυκιά» συμφωνία, ενώ οι περισσότερες σημερινές και μελλοντικές απώλειες έχουν μεταφερθεί στους επίσημους πιστωτές.
Κατά την άποψη που εκφράζει ο Ρουμπινί στους Financial Times, ακόμη και με τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, το δημόσιο χρέος στην Ελλάδα θα είναι μη βιώσιμο κατά περίπου 140% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος: στην καλύτερη περίπτωση, θα μειωθεί σε 120% από το 2020 και μάλιστα θα μπορούσε να αυξηθεί και να φτάσει μέχρι και το 160% του ΑΕΠ. Γιατί; Ένα "κούρεμα" των € 110 δισ. στα ιδιωτικά ομόλογα θα έχει ως επακόλουθο την αύξηση κατά 130 δισεκατομμύρια ευρώ στο χρέος της Ελλάδας. Ένα σημαντικό μέρος αυτής της αύξησης στο δημόσιο χρέος της Ελλάδας πηγαίνει για να διασώσει τους ιδιώτες πιστωτές: 30 δισ. ευρώ λειτουργούν ως… γλυκαντικά και προκαταβολικά σε μετρητά, για τα νέα ομόλογα που εγγυώνται να δράσουν αποτελεσματικά για ένα μεγάλο μέρος της ονομαστικής τους αξίας. Τυχόν μελλοντική και περαιτέρω περικοπή του ελληνικού χρέους θα είναι βιώσιμη, επομένως, δυσανάλογα, ως προς τις αυξανόμενες απαιτήσεις του επίσημου τομέα.
Δάνεια τουλάχιστον 25 δισ. ευρώ από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας(EFSF) για την ελληνική κυβέρνηση θα προχωρήσουν προς την κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών σε ένα σύστημα που θα κρατήσει αυτές τις τράπεζες σε ιδιωτικά χέρια, ώστε να μπορούν οι μέτοχοί τους να αγοράσουν οποιαδήποτε δημόσια εισφορά κεφαλαίου με καλές τιμές – εντάλματα.
Τα νέα ομόλογα θα υπόκεινται επίσης στο αγγλικό δίκαιο, ενώ τα παλιά βρίσκονταν στη δικαιοδοσία της ελληνικής Δικαιοσύνης. Έτσι, αν η Ελλάδα επρόκειτο να φύγει από την ευρωζώνη, δεν θα μπορεί πλέον να περάσει νομοθεσία για τη μετατροπή του χρέους σε ευρώ σε χρέος σε δραχμή.
Επιπλέον, ο επίσημος τομέας άρχισε την αναδιάρθρωση των απαιτήσεών του (τόσο το ΔΝΤ όσο και εκείνοι που βρίσκονται στο ίδιο καθεστώς με τα ιδιωτικά) πολύ πριν από τους πιστωτές του ιδιωτικού τομέα. Ο χρόνος ωρίμανσης (δηλαδή η ημερομηνία λήξης των ομολόγων) επιμηκύνθηκε - ουσιαστικά η αναδιάρθρωση του χρέους - και το επιτόκιο των δανείων αυτών συνεχίζει να μειώνεται, κατ 'επανάληψιν.
Εν κατακλείδι, η ιδέα ότι η αναδιάρθρωση του χρέους στην Ελλάδα έχει να κάνει μόνο με το PSI και το «κούρεμα», χωρίς επίσημη συμμετοχή του δημόσιου τομέα (OSI), είναι ένας μύθος. Ο δημόσιος τομέας συμμετείχε πολύ πριν την υλοποίηση του PSI. Η συμφωνία για το PSI έχει πολύ σημαντικές ωφέλειες και με τα τρία τέταρτα του συνολικού ελληνικού χρέους στα χέρια των επίσημων δανειστών από το 2014, το δημόσιο χρέος στην Ελλάδα είναι θα "κοινωνικοποιηθεί" σχεδόν στο σύνολό του. Οι επίσημοι πιστωτές θα πρέπει να αφεθούν να υποφέρουν περισσότερο από τις τεράστιες επιπρόσθετες ζημίες που είναι πιθανόν να συμβούν από το δυσβάσταχτο χρέος της Ελλάδας στο μέλλον. Επιπλέον, η δεύτερη διάσωση της Ελλάδας από τον επίσημο τομέα δεν θα είναι η τελευταία.
Κατά τον Ρουμπινί, η Ελλάδα δεν θα ανακτήσει την πρόσβαση στην αγορά για τουλάχιστον μια δεκαετία. Έτσι, τα δημοσιονομικά και το ισοζύγιο των τρεχουσών συναλλαγών της χώρας, θα πρέπει να χρηματοδοτηθούν με πρόσθετους πόρους από επίσημους φορείς στο προβλεπτέο μέλλον.
Ο Ρουμπινί καταλήγει στο άρθρο του στους Financial Times με τίτλο "Greece’s private creditors are the lucky ones" ότι οι ιδιώτες επενδυτές ελληνικών ομολόγων θα πρέπει να σταματήσουν να διαμαρτύρονται και να αποδεχθούν τη συμφωνία που τους προσφέρεται, εννοώντας το PSI.
Σύμφωνα με όσα υποστηρίζει ο τουρκικής καταγωγής οικονομολόγος, οι ιδιώτες θα έχουν κάποιες απώλειες, αλλά θα είναι περιορισμένες και, με βάση τον κανόνα «mark-to-market», η ανταλλαγή του χρέους τους θα τους δώσει την ευκαιρία για μια πιθανή αύξηση κεφαλαίου. "Πράγματι, το γεγονός ότι τα νέα ομόλογα αναμένονται να αξίζουν περισσότερο από τα παλιά ομόλογα υποδηλώνουν ότι αυτή η εφαρμογή του PSI έχει μεταβιβάσει περαιτέρω απώλειες στους επίσημους πιστωτές στην Ελλάδα", σημειώνει ο Ρουμπινί.
"Η πραγματικότητα είναι ότι τα περισσότερα από τα κέρδη του παλιού καλού καιρού - και μέχρι το PSI - ιδιωτικοποιήθηκαν, ενώ οι περισσότερες απώλειες έχουν τώρα... κοινωνικοποιηθεί. Οι φορολογούμενοι των επίσημων δανειστών στην Ελλάδα, δεν είναι ιδιωτικοί ομολογιούχοι, θα καταλήξουν να πληρώνουν για τις περισσότερες από τις ζημίες που απορρέουν από το παρελθόν, τις τρέχουσες και μελλοντικές αφερεγγυότητας στην Ελλάδα", καταλήγει ο Νουριέλ Ρουμπινί.
http://www.protothema.gr/economy/article/?aid=181872
_________________________________________________
ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ Ο ΝΟΥΡΙΕΛ
Με άρθρο του στην ηλεκτρονική έκδοση των Financial Times, ο κ. Ρουμπινί υποστηρίζει ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει παραδοσιακά την προτεραιότητα στο κούρεμα, αλλά επίσης τα ομόλογα που κατέχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και άλλες κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης διαφεύγουν το «κούρεμα», όπως είναι τα δάνεια από τα κεφάλαια διάσωσης της ευρωζώνης με το ίδιο νομικό καθεστώς και ιδιωτικές απαιτήσεις. Έτσι, ο διάλογος συνεχίζεται και οι ιδιωτικές αξιώσεις "υποτάσσονται" στην επίσημη θέση, που δρα παραβιάζοντας την αποδεκτή νομική πρακτική, όπως γράφει ο Ρουμπινί.
Η πραγματικότητα όμως, σύμφωνα με τον οικονομολόγο, είναι ότι οι ιδιώτες πιστωτές έκαναν μια πολύ «γλυκιά» συμφωνία, ενώ οι περισσότερες σημερινές και μελλοντικές απώλειες έχουν μεταφερθεί στους επίσημους πιστωτές.
Κατά την άποψη που εκφράζει ο Ρουμπινί στους Financial Times, ακόμη και με τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, το δημόσιο χρέος στην Ελλάδα θα είναι μη βιώσιμο κατά περίπου 140% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος: στην καλύτερη περίπτωση, θα μειωθεί σε 120% από το 2020 και μάλιστα θα μπορούσε να αυξηθεί και να φτάσει μέχρι και το 160% του ΑΕΠ. Γιατί; Ένα "κούρεμα" των € 110 δισ. στα ιδιωτικά ομόλογα θα έχει ως επακόλουθο την αύξηση κατά 130 δισεκατομμύρια ευρώ στο χρέος της Ελλάδας. Ένα σημαντικό μέρος αυτής της αύξησης στο δημόσιο χρέος της Ελλάδας πηγαίνει για να διασώσει τους ιδιώτες πιστωτές: 30 δισ. ευρώ λειτουργούν ως… γλυκαντικά και προκαταβολικά σε μετρητά, για τα νέα ομόλογα που εγγυώνται να δράσουν αποτελεσματικά για ένα μεγάλο μέρος της ονομαστικής τους αξίας. Τυχόν μελλοντική και περαιτέρω περικοπή του ελληνικού χρέους θα είναι βιώσιμη, επομένως, δυσανάλογα, ως προς τις αυξανόμενες απαιτήσεις του επίσημου τομέα.
Δάνεια τουλάχιστον 25 δισ. ευρώ από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας(EFSF) για την ελληνική κυβέρνηση θα προχωρήσουν προς την κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών σε ένα σύστημα που θα κρατήσει αυτές τις τράπεζες σε ιδιωτικά χέρια, ώστε να μπορούν οι μέτοχοί τους να αγοράσουν οποιαδήποτε δημόσια εισφορά κεφαλαίου με καλές τιμές – εντάλματα.
Τα νέα ομόλογα θα υπόκεινται επίσης στο αγγλικό δίκαιο, ενώ τα παλιά βρίσκονταν στη δικαιοδοσία της ελληνικής Δικαιοσύνης. Έτσι, αν η Ελλάδα επρόκειτο να φύγει από την ευρωζώνη, δεν θα μπορεί πλέον να περάσει νομοθεσία για τη μετατροπή του χρέους σε ευρώ σε χρέος σε δραχμή.
Επιπλέον, ο επίσημος τομέας άρχισε την αναδιάρθρωση των απαιτήσεών του (τόσο το ΔΝΤ όσο και εκείνοι που βρίσκονται στο ίδιο καθεστώς με τα ιδιωτικά) πολύ πριν από τους πιστωτές του ιδιωτικού τομέα. Ο χρόνος ωρίμανσης (δηλαδή η ημερομηνία λήξης των ομολόγων) επιμηκύνθηκε - ουσιαστικά η αναδιάρθρωση του χρέους - και το επιτόκιο των δανείων αυτών συνεχίζει να μειώνεται, κατ 'επανάληψιν.
Εν κατακλείδι, η ιδέα ότι η αναδιάρθρωση του χρέους στην Ελλάδα έχει να κάνει μόνο με το PSI και το «κούρεμα», χωρίς επίσημη συμμετοχή του δημόσιου τομέα (OSI), είναι ένας μύθος. Ο δημόσιος τομέας συμμετείχε πολύ πριν την υλοποίηση του PSI. Η συμφωνία για το PSI έχει πολύ σημαντικές ωφέλειες και με τα τρία τέταρτα του συνολικού ελληνικού χρέους στα χέρια των επίσημων δανειστών από το 2014, το δημόσιο χρέος στην Ελλάδα είναι θα "κοινωνικοποιηθεί" σχεδόν στο σύνολό του. Οι επίσημοι πιστωτές θα πρέπει να αφεθούν να υποφέρουν περισσότερο από τις τεράστιες επιπρόσθετες ζημίες που είναι πιθανόν να συμβούν από το δυσβάσταχτο χρέος της Ελλάδας στο μέλλον. Επιπλέον, η δεύτερη διάσωση της Ελλάδας από τον επίσημο τομέα δεν θα είναι η τελευταία.
Κατά τον Ρουμπινί, η Ελλάδα δεν θα ανακτήσει την πρόσβαση στην αγορά για τουλάχιστον μια δεκαετία. Έτσι, τα δημοσιονομικά και το ισοζύγιο των τρεχουσών συναλλαγών της χώρας, θα πρέπει να χρηματοδοτηθούν με πρόσθετους πόρους από επίσημους φορείς στο προβλεπτέο μέλλον.
Ο Ρουμπινί καταλήγει στο άρθρο του στους Financial Times με τίτλο "Greece’s private creditors are the lucky ones" ότι οι ιδιώτες επενδυτές ελληνικών ομολόγων θα πρέπει να σταματήσουν να διαμαρτύρονται και να αποδεχθούν τη συμφωνία που τους προσφέρεται, εννοώντας το PSI.
Σύμφωνα με όσα υποστηρίζει ο τουρκικής καταγωγής οικονομολόγος, οι ιδιώτες θα έχουν κάποιες απώλειες, αλλά θα είναι περιορισμένες και, με βάση τον κανόνα «mark-to-market», η ανταλλαγή του χρέους τους θα τους δώσει την ευκαιρία για μια πιθανή αύξηση κεφαλαίου. "Πράγματι, το γεγονός ότι τα νέα ομόλογα αναμένονται να αξίζουν περισσότερο από τα παλιά ομόλογα υποδηλώνουν ότι αυτή η εφαρμογή του PSI έχει μεταβιβάσει περαιτέρω απώλειες στους επίσημους πιστωτές στην Ελλάδα", σημειώνει ο Ρουμπινί.
"Η πραγματικότητα είναι ότι τα περισσότερα από τα κέρδη του παλιού καλού καιρού - και μέχρι το PSI - ιδιωτικοποιήθηκαν, ενώ οι περισσότερες απώλειες έχουν τώρα... κοινωνικοποιηθεί. Οι φορολογούμενοι των επίσημων δανειστών στην Ελλάδα, δεν είναι ιδιωτικοί ομολογιούχοι, θα καταλήξουν να πληρώνουν για τις περισσότερες από τις ζημίες που απορρέουν από το παρελθόν, τις τρέχουσες και μελλοντικές αφερεγγυότητας στην Ελλάδα", καταλήγει ο Νουριέλ Ρουμπινί.
http://www.protothema.gr/economy/article/?aid=181872
_________________________________________________
ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ Ο ΝΟΥΡΙΕΛ
No comments:
Post a Comment