Προφανώς η διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας προτιμά να διατηρεί χαμηλούς τόνους, μήπως πείσει όσους «έξαλλους» τριγυρνούν τέτοιες μέρες, ότι η τραπεζική μπορεί να μείνει μακριά από την τρέχουσα πολιτική. Δεν εξηγείται αλλιώς η διακριτικότητα με την οποία πέρασε στα ψιλά -πλην ίσως της δημοσιογραφικής «απροσεξίας»- ότι η μεγαλύτερη ελληνική τράπεζα μάζεψε 1,5 δισ. ευρώ, για επτά χρόνια, με τιμή 99,238 ή σταθερή απόδοση 4%. Το ολιγότερο σημαντικό είναι το διεθνές ενδιαφέρον (αφού οι 151 προσφορές ήταν τέσσερις φορές μεγαλύτερες από το αιτηθέν ποσό).
Οσοι γνωρίζουν να μετρούν, σημείωσαν ότι η Εθνική δανείζεται με μικρότερο κόστος από εκείνο που ήδη πληρώνει το Δημόσιο. Δηλαδή οι μέτοχοι της Εθνικής δανείζονται φτηνότερα από τους φορολογουμένους. Λογικό, αφού οι αρμόδιοι οίκοι αξιολόγησης κινδύνων βαθμολογούν καλύτερα την ελληνική τράπεζα από το κράτος στο οποίο αυτή εδρεύει. Συγχαρητήρια! Επιστρέψαμε στην εποχή των Γεωργίου Σταύρου, Iωάννη-Γαβριήλ Εϋνάρδου και Αρτεμόν ντε Ρενιί, ιδρυτών της Εθνικής και πρώτων δανειστών του ελληνικού κράτους.
Δεν είναι παράξενο. Αν οι πολιτικοί μας συνεχίσουν την πολιτική του «υπάρχουν λεφτά», που οδηγεί σε ακόμη πιο απίθανα χρέη, ούτε ένας Εδουάρδος Λο θα μας σώσει. Μπορεί οι πολίτες να μην κινδυνεύουν από όσα εξιστορεί ο Εμμανουήλ Ροΐδης (δείτε το διήγημά του «Αγιος Σώστης»), μπορεί να μην έχουν πάει τα χρήματα για επενδύσεις (όπως είχε κάμει ο Χαρίλαος Τρικούπης), σίγουρα όμως ο αντίπαλός του -σούπερ συντηρητικός αυτός- με υποσχέσεις για φορολογικές ελαφρύνσεις κατέστρεφε κάθε προσπάθεια δημοσιονομικού ορθολογισμού, ο οποίος συμπεριλαμβάνει τις δημόσιες επενδύσεις, μέχρι που η πατρίδα τον φώναξε πίσω για να της αναγγείλει ότι είχε πτωχεύσει.
Διαβάστε και προσέξτε το σχόλιο: «Η πτώχευση της Ελλάδας σήμανε κλονισμό της δραχμής και ολοκληρωτικό μαρασμό της ελληνικής οικονομίας. Η κήρυξη της Ελλάδας σε πτώχευση έγινε με αφορμή τη βίαιη ανθελληνική εκστρατεία στο εξωτερικό, αλλά και για την επιβολή δυσβάσταχτων βαρών στις λαϊκές μάζες. (σ.σ. Μήπως αυτά θυμίζουν κάτι; Μήπως παρόμοιες δηλώσεις για επίθεση από το Διευθυντήριο των Βρυξελλών, τους υπερατλαντικούς μας συμμάχους και άλλους κύκλους στο εξωτερικό δεν γίνονται και σήμερα;)» Το απόσπασμα είναι από παλαιό φύλλο του Ριζοσπάστη (όργανο της ΚΕ του ΚΚΕ).
Θα ζητήσουμε λοιπόν από τις Βρυξέλλες μεγαλύτερη περίοδο προσαρμογής. Αν θέλουν την πλήρη πιστωτική «υποδούλωσή» μας θα μας την δώσουν. Σπεύδουν οι διατεταγμένης υπηρεσίας -«να και ο Σαρκοζί τσαλαπατά το Σύμφωνο Σταθερότητας», έγραψαν- δημοσιογράφοι, βάζοντας τον δικό τους μαζί με τους πραματευτάδες! Αλλοι πάλι, ειδικά τις τελευταίες αυτές μέρες, βλέπουν τα ομόλογα να φτηναίνουν και ασυγκράτητοι ετοιμάζουν νέο και μεγαλύτερο δανεισμό. Και γιατί τότε δανειζόμαστε ακριβότερα από τους Ιταλούς; Αλλοι ξοδεύουν ήδη τα παγωμένα δάνεια. Ποιος θα πληρώσει το κόστος τους; Ακόμη δεν έχουν καταλάβει ότι αν η Ελλάδα πουλά ό,τι το καλύτερο διαθέτει, αν οι πολίτες πληρώνουν διόδιο-διόδιο την κατασκευή νέων έργων, είναι γιατί το κράτος δεν μπορεί να υποστηρίξει νέες επενδύσεις. Να γιατί ακόμη και η τόσο καλή Εθνική βρίσκεται σε χέρια «διεθνών επενδυτών». Οταν οι πολίτες δεν δημιουργούν νέο πλούτο, το κράτος τους πτωχεύει. Και δεν θα έχουμε ούτε την Εθνική για να μας σώσει...
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_2_03/10/2009_331725
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment