Κινεζικός οίκος αξιολογήσεων! Το Πεκίνο σπάει το μονοπώλιο των Fitch, Moody’s και S&P

Από την Κίνα έρχεται η Νέμεσις για τους τρεις μεγάλους οίκους αξιολόγησης της Δύσης. Μετά τον πόλεμο των νομισμάτων, οι Κινέζοι κηρύσσουν τον πόλεμο των αξιολογήσεων, καθώς επιχειρούν να σπάσουν το μονοπώλιο που μέχρι σήμερα απολάμβαναν η Moody’s, η Fitch και η Standard & Poor’s.

Ο κινεζικός οίκος Dagong Global Credit Rating Co αμφισβητεί ανοικτά την αξιοπιστία και την αντικειμενικότητα των αξιολογήσεων των τριών μεγάλων του κλάδου, κατηγορώντας τους ότι επηρεάζονται από μια ιδεολογική προκατάληψη υπέρ της Δύσης. Μάλιστα, ο σχετικά νεαρός σε ηλικία οίκος εξέδωσε για πρώτη φορά τις δικές του αξιολογήσεις για την πιστοληπτική ικανότητα 50 χωρών του πλανήτη, που αποτελούν το 90% της παγκόσμιας οικονομίας. Ευελπιστεί έτσι ότι θα γίνει το αντίπαλον δέος για τους τρεις οίκους που εδώ και χρόνια καθορίζουν τις τύχες ολόκληρων χωρών και κινούν τα νήματα στο διεθνές οικονομικό στερέωμα.

Όπως φαίνεται από τις αξιολογήσεις της Dagong, ο κόσμος φαντάζει πολύ διαφορετικός εάν κανείς τον κοιτά από το Πεκίνο. Οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Γερμανία και η Γαλλία δεν είναι πια οι υπερδυνάμεις που όλοι πίστευαν, αφού σύμφωνα με τους αναλυτές του κινεζικού οίκου, δεν δικαιούνται το «παράσημο» της απόλυτης φερεγγυότητας, δηλαδή την αξιολόγηση ΑΑΑ. Αντίθετα, άριστη πιστοληπτική ικανότητα διατηρούν η Νέα Ζηλανδία, η Σιγκαπούρη, η Αυστραλία, η Νορβηγία, η Δανία, το Λουξεμβούργο και η Ελβετία.

Μάλιστα, σύμφωνα με την Dagong, οι ξένοι πιστωτές θα πρέπει να εμπιστεύονται περισσότερο την Κίνα από ό,τι τις ΗΠΑ. Ο -μη κρατικός- οίκος δίνει αξιολόγηση ΑΑ+ στην κυβέρνησή του και ΑΑ στις ΗΠΑ. Εξάλλου, η Dagong δεν κρύβει τις διαθέσεις της. Στόχος της είναι, όπως λέει, να επανασχεδιάσει το διεθνές σκηνικό των αξιολογήσεων αλλά και να καθιερώσει την Κίνα ως υπερδύναμη στο χώρο των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών. Όπως εξηγεί ο οίκος, οι δικές του αξιολογήσεις δίνουν μεγαλύτερο βάρος στις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες μιας χώρας. Επιπλέον, συνυπολογίζουν την αποτελεσματικότητα των κυβερνήσεων, την οικονομική τους ισχύ, την κατάσταση των δημόσιων οικονομικών και το ύψος των συναλλαγματικών αποθεματικών.

Κυρίως, όμως, η Dagong ισχυρίζεται ότι απαντά στο ερώτημα που βρίσκεται αυτές τις ημέρες στις σκέψεις όλων των επενδυτών: Ποια χώρα μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη της; Έτσι, ενώ οι απόψεις των Moody’s, Fitch και S&P για τις περισσότερες χώρες λίγο πολύ ευθυγραμμίζονται, οι αξιολογήσεις του νέου κινέζου ανταγωνιστή τους διαφέρουν. Ο οίκος εξηγεί ότι από τις 50 χώρες που καλύπτει, οι 27 αξιολογούνται διαφορετικά σε σχέση με τους τρεις μεγάλους οίκους της Δύσης. Η Dagong δίνει υψηλότερες αξιολογήσεις στις νέες αναδυόμενες δυνάμεις, αρκεί να κρίνει ότι διαθέτουν πολιτική σταθερότητα και ισχυρές οικονομικές επιδόσεις.

«Junk» η Ελλάδα - Ψήφος εμπιστοσύνης για την Ισπανία

Οι 13 σελίδες του «μανιφέστου» της Dagong αναλύουν -σε τουλάχιστον άγαρμπα αγγλικά- τη φιλοσοφία των αξιολογήσεων του οίκου αλλά και το σχέδιό του να κλονίσει τη σημερινή παντοδυναμία των Moody’s, Fitch και Standard & Poor’s. Κάπου ανάμεσα σε αυτά, μπορεί κανείς να «αλιεύσει» το λόγο για τον οποίο κανένα από τα πολυάριθμα σενάρια περί κινεζικών επενδύσεων που κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα το τελευταίο διάστημα δεν κατέληξε σε κάτι ουσιαστικό. Για το Πεκίνο, η Ελλάδα είναι ακόμα πιο αφερέγγυα από ό,τι πιστεύουν οι οίκοι αξιολόγησης της Δύσης.

Η Dagong αξιολογεί τη χώρα με ΒΒ, δηλαδή την τοποθετεί πιο βαθιά στην κατηγορία «junk» από ό,τι η Moody’s (που δίνει αξιολόγηση Ba1) και η S&P (ΒΒ+). Και φυσικά, πολλές βαθμίδες χαμηλότερα από το ΒΒΒ- που δίνει η Fitch, ο πιο επιεικής από τους τρεις οίκους απέναντι στην Ελλάδα.

Αντίθετα, η Ισπανία, που αξιολογείται από την Dagong με Α, κέρδισε αυτές τις ημέρες μία πολύτιμη ψήφο εμπιστοσύνης από το Πεκίνο. Ο κρατικός οργανισμός Safe, που διαχειρίζεται τα τεράστια συναλλαγματικά αποθεματικά της Κίνας, αγόρασε πρόσφατα ισπανικά κρατικά ομόλογα συνολικού ύψους 400 εκατ. ευρώ. Ουσιαστικά, πρόκειται για την επιστροφή της Κίνας στα ομόλογα των περιφερειακών χωρών της Ευρωζώνης έπειτα από δύο μήνες απουσίας, καθώς οι ανησυχίες για τη φερεγγυότητα των κρατών αυτών είχαν οδηγήσει το Πεκίνο να παγώσει κάθε νέα επένδυση.

http://www.isotimia.gr/default.asp?pid=24&ct=13&artid=85672