8.4.13

Νεοορθόδοξη Ευρώπη

 
Παρά τις πολλές διαψεύσεις των Βρυξελλών και του Βερολίνου, τελικά στην Κύπρο έγινε πρόβα εφαρμογής του νέου, γερμανικής εμπνεύσεως, ευρωπαϊκού δόγματος. Το οποίο συνοψίζεται στην αρχή «ο καθένας είναι υπεύθυνος για τα χρέη του».

Με τη διαφορά ότι η αρχή αυτή δεν είναι νέα. Αποτελεί θεμελιώδη αρχή της Συνθήκης του Μάαστριχτ, η οποία διέπει τη λειτουργία της ευρωζώνης.

Κατά καιρούς μπορεί να αμφισβητήθηκε και σε ορισμένες περιπτώσεις, εξαιτίας των συνθηκών, να αμβλύνθηκε, αλλά ουδέποτε άλλαξε.

Η αλήθεια είναι ότι η ευρωπαϊκή κρίση χρέους αιφνιδίασε στην αρχή τους Γερμανούς και τους ανάγκασε σε περιπλανήσεις σε δρόμους που δεν γνωρίζουν και δεν αγαπούν.

Αναγκάστηκαν σε πρώτη φάση να αποδεχθούν σχήματα αλληλεγγύης και βοήθειας αλλά στη συνέχεια διαπίστωσαν ότι δεν μπορούν και βεβαίως δεν θέλουν να επωμισθούν το κόστος των πολλών ευρωπαϊκών διασώσεων.

Συζήτησαν βεβαίως κατά καιρούς τα πάντα, για ευρωομόλογα, για μηχανισμούς χρηματοδότησης και άλλα τινά. Ολα τα υπονόμευσαν συστηματικά και οργανωμένα.

Και βρήκαν την ασθενική περίπτωση της Κύπρου για να επανέλθουν στο αρχικό άκαμπτο νεοφιλελεύθερο δόγμα της επικυρωμένης από όλα τα κοινοβούλια Συνθήκης του Μάαστριχτ.

Ουσιαστικά η Κύπρος προσέφερε την ευκαιρία για επιστροφή στη γραμμή της οικονομικής ορθοδοξίας. Και από τις ως τώρα περιορισμένες αντιδράσεις φαίνεται ότι το πείραμα πέτυχε.

Πιθανώς ως τις γερμανικές εκλογές του προσεχούς φθινοπώρου να είναι προσεκτικοί. Ως τότε πιθανότατα να μη δούμε μια δεύτερη Κύπρο. Μετά από αυτές όμως η αρχή «ο καθένας και τα χρέη του» θα κυριαρχήσει στην ευρωζώνη.
Και μάλλον τρέφουν αυταπάτες όσοι προσβλέπουν σε χαλάρωση και αλλαγή της ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής μετά τις γερμανικές εκλογές.

Φαίνονται άλλωστε ήδη οι διαθέσεις. Ο τρόπος που αντιμετωπίζουν την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, οι αντιρρήσεις τους στη συγχώνευση της Εθνικής με τη Eurobank, φανερώνουν ακριβώς προετοιμασία εφαρμογής του νέου δόγματος. Με μικρότερα σχήματα και διασπορά των κινδύνων η εφαρμογή του παραπάνω δόγματος είναι ευχερέστερη.

Οπότε ας ετοιμαζόμαστε για μια σκληρότερη ευρωζώνη, εντός της οποίας ο καθένας θα είναι υπεύθυνος για τα χρέη του. Και όποιος δεν αντέχει ας φεύγει, θα είναι το συμπλήρωμά της.

Οπότε ας ετοιμαζόμαστε για σκληρότερη και μικρότερη ευρωζώνη. Οι 17 μπορεί να γίνουν 14 ή και 13, δεν χάλασε ο κόσμος, θα πει σε λίγο ο Σόιμπλε. Οι οικονομικές κρίσεις συντηρητικοποιούν, λέει η ιστορική εμπειρία. Τώρα, αν ταυτόχρονα γεννούν και τέρατα, αυτό είναι μια άλλη υπόθεση, την οποία δεν θέλουν να πολυσυζητούν οι γερμανοί φίλοι μας. 
 
Καρακούσης Αντώνης
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=506554

No comments: