15.4.13

Γιατί οι Γερμανοί εργαζόμενοι δεν ζητούν υψηλότερους μισθούς

Κατακερματισμός της αγοράς εργασίας και αδύναμα συνδικάτα, λέει η Goldman
Από την αρχή σχεδόν της ευρωπαϊκής κρίσης δημοσίου χρέους, θεσμικοί οργανισμοί όπως η Κομισιόν και πολλές κυβερνήσεις, από τη γαλλική μέχρι την αμερικανική, απευθύνουν εκκλήσεις προς τη γερμανική κυβέρνηση να επιτρέψει τη μεγαλύτερη άνοδο των μισθών στη Γερμανία. Δύο είναι οι βασικοί λόγοι για τους οποίους ο μισός κόσμος ζητάει από την κ. Μέρκελ και τους Γερμανούς εργοδότες να αυξήσουν περισσότερο τους μισθούς. Πρώτον, διότι η μεγαλύτερη αύξηση θα ενισχύσει την, παραδοσιακά αναιμική, εσωτερική ζήτηση στη Γερμανία και μαζί της σε κάποιο βαθμό τις εισαγωγές από τις χώρες της Ευρωζώνης που παλεύουν να βγουν από την ύφεση.
Δεύτερον, διότι η ταχύτερη αύξηση των μισθών στη Γερμανία θα ανέβαζε τον πληθωρισμό σε σχέση με τις χώρες της περιφέρειας, καθιστώντας τις περισσότερο ανταγωνιστικές έναντι της Γερμανίας και διευκολύνοντας την προσαρμογή των χωρών του Νότου.
Η απάντηση του Βερολίνου είναι ότι δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να υπονομεύσει την ανταγωνιστικότητα της Γερμανίας και ότι οι υπόλοιποι θα πρέπει να προχωρήσουν σε μεταρρυθμίσεις και εσωτερική υποτίμηση προκειμένου να γίνουν ανταγωνιστικότεροι έναντι της Γερμανίας. Για ποιους λόγους, όμως, τα γερμανικά εργατικά συνδικάτα δεν καταφέρνουν να πετύχουν μεγαλύτερες αυξήσεις τη στιγμή που η ανεργία στη χώρα είναι στο 6,9%, δηλαδή στο χαμηλότερο επίπεδο από την εποχή της επανένωσης της Γερμανίας;
Η μελέτη της Goldman Sachs Σύμφωνα με μελέτη της Goldman Sachs, τέσσερις είναι οι βασικοί λόγοι για τους οποίους οι Γερμανοί εργαζόμενοι δεν καταφέρνουν να αποσπάσουν μεγαλύτερες αυξήσεις από τους εργοδότες: ο κατακερματισμός της αγοράς εργασίας, ο ήδη υψηλός μισθός που λαμβάνουν οι Γερμανοί εργαζόμενοι στη μεταποίηση και η απότομη αύξηση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος μετά το 2007. Ακόμη όμως κι αν τα συνδικάτα καταφέρουν να κερδίσουν κάποια αύξηση μισθού, στη γωνία καταδοκεί ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Από το 2007 και μετά η ονομαστική αύξηση των μισθών είναι μεγάλη, ωστόσο το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα των εργαζομένων έχει αυξηθεί ελάχιστα εξαιτίας της αύξησης της φορολογίας και των πάσης φύσεως εισφορών.
Σύμφωνα με τη μελέτη της Goldman Sachs, δεδομένης της πολύ χαμηλής ανεργίας που υπάρχει τα τελευταία χρόνια στη Γερμανία, «αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι μισθοί δεν έχουν αυξηθεί ταχύτερα και ότι τα εργατικά σωματεία είτε δεν μπορούν είτε δεν θέλουν να πιέσουν περισσότερο για υψηλότερους μισθούς».
Σύμφωνα με τη μελέτη, ο συσχετισμός μεταξύ του ποσοστού ανεργίας και της αύξησης των μισθών φαίνεται ότι έχει διαταραχθεί τα τελευταία χρόνια. Η ανεργία έχει μειωθεί από το 12% στις αρχές του 2005 στο 6,9% σήμερα, ο ετήσιος ρυθμός αύξησης των μισθών είναι μόλις 1,7%, ενώ στο διάστημα 1999 - 2004 ήταν 2,1%. «Λαμβάνοντας υπόψη συσχετισμούς του παρελθόντος, ο ετήσιος ρυθμός αύξησης των μισθών στη Γερμανία θα έπρεπε να είναι σαφώς πάνω από το 6%», εκτιμούν οι αναλυτές της Goldman Sachs.
Τα συνδικάτα Γιατί όμως το ισχυρότερο εργατικό συνδικάτο στη Γερμανία, το IG Metal, στοχεύει φέτος σε αύξηση 3,5% και όχι σε μεγαλύτερη; Ο πρώτος λόγος είναι ότι με τις μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, πλέον είναι δυσκολότερο για τα συνδικάτα να πιέσουν τους εργοδότες για αύξηση μισθών. Ο δεύτερος λόγος είναι οι σημαντικές αυξήσεις που κατάφεραν να κερδίσουν τα συνδικάτα στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Ενθαρρυμένα από την άνοδο της οικονομίας μετά την επανένωση, τα συνδικάτα είχαν καταφέρει να κερδίσουν, αθροιστικά, μεταξύ 1991-1996 αύξηση μισθών ύψους 33%. Σε απόλυτους όρους, το μισθολογικό κόστος των (δυτικο-)Γερμανών εργατών στη μεταποίηση παραμένει ακόμη και σήμερα σχετικά υψηλό, για την ακρίβεια υψηλότερο απ’ ό,τι στις υπόλοιπες χώρες του G7.
Η απειλή για μεταφορά της παραγωγής Το τρίτοεμπόδιο που βρίσκουν μπροστά τους τα εργατικά συνδικάτα είναι η αύξηση των μισθών σε σχέση με την παραγωγικότητα των εργαζομένων και των επιχειρήσεων. Μετά την έντονη μείωση του κόστους εργασίας μεταξύ 2003-2007 ακολουθεί μια περίοδος αύξησης που οφείλεται στο γεγονός ότι οι γερμανικές επιχειρήσεις δεν μείωσαν τους μισθούς το 2009-10 ανάλογα με τη μείωση της παραγωγής.
Ενας επιπλέον λόγος είναι το υψηλό ποσοστό απασχόλησης στη Γερμανία σε σχέση με τη μειωμένη παραγωγή, πράγμα που μεταφράζεται σε μειωμένη παραγωγικότητα και τελικά σε αύξηση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος. Ο τελευταίος λόγος που «φρενάρει» τα γερμανικά συνδικάτα είναι η απειλή των επιχειρήσεων ότι θα μεταφέρουν την παραγωγή σε άλλες μονάδες τους στο εξωτερικό στην περίπτωση που τα συνδικάτα ζητήσουν μεγάλες αυξήσεις. Πρόσφατα, ο επικεφαλής της IG Metal, Μπέρτχολντ Χούμπερ, δήλωσε: «Δεν σκοπεύω να ασκήσω μισθολογική πολιτική για χάρη της κινεζικής οικονομίας». Το συμπέρασμα της μελέτης είναι ότι τα περιθώρια για αύξηση μισθών στη Γερμανία δεν είναι τόσο μεγάλα όσο φαίνεται εκ πρώτοις.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_2_13/04/2013_517299

No comments: