ZZ
Πριν από 25 χρόνια, οι υπουργοί Οικονομικών των ΗΠΑ, Ιαπωνίας, Βρετανίας, Γαλλίας και της Δυτικής Γερμανίας συναντήθηκαν στο ξενοδοχείο Plaza της Νέας Υόρκης και συμφώνησαν υπέρ μιας παρέμβασης στην ισοτιμία δολαρίου - γιεν. Η συμφωνία «Plaza Αccord» έθεσε τις βάσεις των συντονισμένων νομισματικών παρεμβάσεων από τις κεντρικές τράπεζες. Οι παρεμβάσεις στις αγορές χρήματος έχουν ήδη αρχίσει να κυριαρχούν στο προσκήνιο. Ωστόσο, είναι μονομερείς, μη συντονισμένες και όλες προς μία κατεύθυνση. Η βιβλική καταστροφή της Ιαπωνίας απαιτεί από τους υπουργούς Οικονομικών του G20 να πράξουν το ίδιο όπως πριν από 25 χρόνια στο ξενοδοχείο Plaza της Νέας Υόρκης. Μόνη της η Κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας δεν θα μπορεί να σώσει από τους εφιάλτες την οικονομία και με αυτό το ισχυρό νόμισμα. Οι υπουργοί Οικονομικών στο ξενοδοχείο Plaza είχαν αναγνωρίσει τη συγκεκριμένη πραγματικότητα. Είναι καιρός για τους διαδόχους τους στο G20 να πράξουν το ίδιο τώρα υπέρ της σωτηρίας της ιαπωνικής οικονομίας. Επιπλέον, η παγκόσμια οικονομία χρειάζεται αναπροσαρμογή κυρίως στις νομισματικές ισορροπίες.
Δυστυχώς, οι χώρες με τον μεγαλύτερο βαθμό παρεμβάσεων βρίσκονται στον αναδυόμενο κόσμο, με την Κίνα να έχει δημιουργήσει συναλλαγματικά διαθέσιμα 2,75 τρισ. δολαρίων χάρη στο κλείδωμα του γουάν με το δολάριο. Για την πλειονότητα των αναδυόμενων οικονομιών, η παρέμβαση γίνεται περισσότερο για την αντιμετώπιση των ευμετάβλητων κεφαλαιακών ροών. Χάρη εν μέρει στα ιστορικά χαμηλά επιτόκια στον πλούσιο κόσμο, τα ξένα κεφάλαια επιστρέφουν στις αναδυόμενες οικονομίες. Μέσω των παρεμβάσεών τους, οι κεντρικές τράπεζες περιορίζουν τον ρυθμό με τον οποίο ενισχύονται τα νομίσματά τους. Αλλά το πράττουν με ένα τίμημα. Η αποστείρωση (σ.σ. απορρόφηση της αυξημένης προσφοράς χρήματος που δημιουργεί η παρέμβαση) γίνεται πιο δαπανηρή όσο περισσότερα ομόλογα αγοράζονται για τον σκοπό αυτό. Αλλά σε περίπτωση που η παρέμβαση δεν αποστειρωθεί, τότε η προστιθέμενη ρευστότητα πυροδοτεί πληθωρισμό. Στον πλούσιο κόσμο, όπου η ζήτηση είναι ασθενής και ο αποπληθωρισμός αποτελεί κίνδυνο, η κατάσταση είναι διαφορετική. Η μη αποστειρωμένη παρέμβαση θεωρείται οδός αντιμετώπισης της υπερβολικής ισχύος του νομίσματος και καταπολέμησης του αποπληθωρισμού. Ωστόσο, θα μπορούσε να επιτευχθεί με διαφορετικούς τρόπους, δίχως τους κινδύνους μιας μονομερούς παρέμβασης.
Tι ειρωνεία... Eπί σειρά ετών οι Aμερικανοί προσπαθούσαν να συνετίσουν το Tόκιο να σταματήσει την πολιτική των παρεμβάσεων που έκανε για να αποτρέψει την ανατίμηση του γιεν έναντι του δολαρίου ώστε να προστατεύσει την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών του. H Oυάσιγκτον ήταν μονίμως εξοργισμένη μαζί του για τη συνεχή υποτιμητική χειραγώγηση της ισοτιμίας γιεν - δολαρίου. Kαι όλες οι κυβερνήσεις του Tόκιο μόνιμα καταδικάζονταν για την «αδιόρθωτη» συναλλαγματική πολιτική τους.
Κυρίως, όμως, τον εμπορικό πόλεμο που κήρυξε η Αμερική τη δεκαετία του ’90 μεταξύ δολαρίου - γιεν, δεν τον άντεξε η Iαπωνία. Το βιομηχανικό «θαύμα» του κόσμου έσβησε με το κραχ της ιαπωνικής οικονομίας και του χρηματιστηρίου το 1989. Nα θυμίσω πως η εμπορική σύγκρουση μεταξύ HΠA - Iαπωνίας κυριαρχεί στη θεωρία του διάσημου τώρα ανά τον κόσμο Αμερικανού νομπελίστα Πολ Κρούγκμαν που είχε διατυπώσει στο βιβλίο του «The age of Diminished Expectations».
Τώρα, η Αμερική έχει αγκαλιάσει θερμά την Κίνα και αποσιωπά το αιχμηρό σημείο τριβής ανάμεσα στις δύο πλευρές: την ισοτιμία δολαρίου - γουάν. Η Αμερική του Ομπάμα έχει σχεδόν «παραδώσει» την οικονομική σωτηρία της στην Κίνα, αποδεχόμενη τις αξιώσεις του Πεκίνου που εγείρει συνεχώς θέμα αξιοπιστίας των αμερικανικών κρατικών ομολόγων και του δολαρίου.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_19/03/2011_436186
_____________________________________
Το ποστ αφιερώνεται @ ankostis
Πριν από 25 χρόνια, οι υπουργοί Οικονομικών των ΗΠΑ, Ιαπωνίας, Βρετανίας, Γαλλίας και της Δυτικής Γερμανίας συναντήθηκαν στο ξενοδοχείο Plaza της Νέας Υόρκης και συμφώνησαν υπέρ μιας παρέμβασης στην ισοτιμία δολαρίου - γιεν. Η συμφωνία «Plaza Αccord» έθεσε τις βάσεις των συντονισμένων νομισματικών παρεμβάσεων από τις κεντρικές τράπεζες. Οι παρεμβάσεις στις αγορές χρήματος έχουν ήδη αρχίσει να κυριαρχούν στο προσκήνιο. Ωστόσο, είναι μονομερείς, μη συντονισμένες και όλες προς μία κατεύθυνση. Η βιβλική καταστροφή της Ιαπωνίας απαιτεί από τους υπουργούς Οικονομικών του G20 να πράξουν το ίδιο όπως πριν από 25 χρόνια στο ξενοδοχείο Plaza της Νέας Υόρκης. Μόνη της η Κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας δεν θα μπορεί να σώσει από τους εφιάλτες την οικονομία και με αυτό το ισχυρό νόμισμα. Οι υπουργοί Οικονομικών στο ξενοδοχείο Plaza είχαν αναγνωρίσει τη συγκεκριμένη πραγματικότητα. Είναι καιρός για τους διαδόχους τους στο G20 να πράξουν το ίδιο τώρα υπέρ της σωτηρίας της ιαπωνικής οικονομίας. Επιπλέον, η παγκόσμια οικονομία χρειάζεται αναπροσαρμογή κυρίως στις νομισματικές ισορροπίες.
Δυστυχώς, οι χώρες με τον μεγαλύτερο βαθμό παρεμβάσεων βρίσκονται στον αναδυόμενο κόσμο, με την Κίνα να έχει δημιουργήσει συναλλαγματικά διαθέσιμα 2,75 τρισ. δολαρίων χάρη στο κλείδωμα του γουάν με το δολάριο. Για την πλειονότητα των αναδυόμενων οικονομιών, η παρέμβαση γίνεται περισσότερο για την αντιμετώπιση των ευμετάβλητων κεφαλαιακών ροών. Χάρη εν μέρει στα ιστορικά χαμηλά επιτόκια στον πλούσιο κόσμο, τα ξένα κεφάλαια επιστρέφουν στις αναδυόμενες οικονομίες. Μέσω των παρεμβάσεών τους, οι κεντρικές τράπεζες περιορίζουν τον ρυθμό με τον οποίο ενισχύονται τα νομίσματά τους. Αλλά το πράττουν με ένα τίμημα. Η αποστείρωση (σ.σ. απορρόφηση της αυξημένης προσφοράς χρήματος που δημιουργεί η παρέμβαση) γίνεται πιο δαπανηρή όσο περισσότερα ομόλογα αγοράζονται για τον σκοπό αυτό. Αλλά σε περίπτωση που η παρέμβαση δεν αποστειρωθεί, τότε η προστιθέμενη ρευστότητα πυροδοτεί πληθωρισμό. Στον πλούσιο κόσμο, όπου η ζήτηση είναι ασθενής και ο αποπληθωρισμός αποτελεί κίνδυνο, η κατάσταση είναι διαφορετική. Η μη αποστειρωμένη παρέμβαση θεωρείται οδός αντιμετώπισης της υπερβολικής ισχύος του νομίσματος και καταπολέμησης του αποπληθωρισμού. Ωστόσο, θα μπορούσε να επιτευχθεί με διαφορετικούς τρόπους, δίχως τους κινδύνους μιας μονομερούς παρέμβασης.
Tι ειρωνεία... Eπί σειρά ετών οι Aμερικανοί προσπαθούσαν να συνετίσουν το Tόκιο να σταματήσει την πολιτική των παρεμβάσεων που έκανε για να αποτρέψει την ανατίμηση του γιεν έναντι του δολαρίου ώστε να προστατεύσει την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών του. H Oυάσιγκτον ήταν μονίμως εξοργισμένη μαζί του για τη συνεχή υποτιμητική χειραγώγηση της ισοτιμίας γιεν - δολαρίου. Kαι όλες οι κυβερνήσεις του Tόκιο μόνιμα καταδικάζονταν για την «αδιόρθωτη» συναλλαγματική πολιτική τους.
Κυρίως, όμως, τον εμπορικό πόλεμο που κήρυξε η Αμερική τη δεκαετία του ’90 μεταξύ δολαρίου - γιεν, δεν τον άντεξε η Iαπωνία. Το βιομηχανικό «θαύμα» του κόσμου έσβησε με το κραχ της ιαπωνικής οικονομίας και του χρηματιστηρίου το 1989. Nα θυμίσω πως η εμπορική σύγκρουση μεταξύ HΠA - Iαπωνίας κυριαρχεί στη θεωρία του διάσημου τώρα ανά τον κόσμο Αμερικανού νομπελίστα Πολ Κρούγκμαν που είχε διατυπώσει στο βιβλίο του «The age of Diminished Expectations».
Τώρα, η Αμερική έχει αγκαλιάσει θερμά την Κίνα και αποσιωπά το αιχμηρό σημείο τριβής ανάμεσα στις δύο πλευρές: την ισοτιμία δολαρίου - γουάν. Η Αμερική του Ομπάμα έχει σχεδόν «παραδώσει» την οικονομική σωτηρία της στην Κίνα, αποδεχόμενη τις αξιώσεις του Πεκίνου που εγείρει συνεχώς θέμα αξιοπιστίας των αμερικανικών κρατικών ομολόγων και του δολαρίου.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_19/03/2011_436186
_____________________________________
Το ποστ αφιερώνεται @ ankostis
No comments:
Post a Comment