ZZ
«Η χώρα βυθίζεται σε οικονομικό και κοινωνικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Η Ελλάδα έχει καθηλωθεί σε βαθιά ύφεση, ελλείμματα και χρέη εκτός ελέγχου, που οδηγούν αναπόφευκτα τον λαό στη φτώχεια και τη δυστυχία», προειδοποίησε. «Η χώρα μας βρίσκεται υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο και όχι υπό επιτήρηση», επισήμανε και «το δίλημμα που υπάρχει πλέον είναι εάν θα καταρρεύσουμε πλήρως ή όχι», υπογράμμισε. Προφανώς, η κραυγή αγωνίας του πρώην υπουργού Οικονομικών Αλέκου Παπαδόπουλου στη συνέντευξη του στον Αλέξη Παπαχελά δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Απλώς, διαπιστώνονται για πολλοστή φορά ο έντιμος πολιτικός λόγος και οι πολύτιμες οικονομικές γνώσεις του.
Παρατήρησε ακόμη ότι η αποδυνάμωση των δυνάμεων που έχουν συνειδητοποιήσει την κρίση, δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα, καθώς ουσιαστικά απουσιάζουν εκείνα τα πρόσωπα που θα βοηθήσουν τον λαό να συνειδητοποιήσει το μέγεθος της κρίσης και το βάθος της. «Μιλούν συνεχώς για το Μνημόνιο, με λαϊκίστικο τρόπο, για να αποφύγουν την ουσία», επισήμανε χαρακτηριστικά. Συνεχίζοντας, τόνισε ότι στόχος πρέπει να είναι μόνο η διάσωση της χώρας, μέσω του άμεσου εξορθολογισμού του κράτους, της σύγκρουσης με τα συνδικαλιστικά συμφέροντα, της αναδιάρθρωσης της κρατικής μηχανής, ώστε να ξαναγίνει η χώρα μας ελκυστική στις ξένες επενδύσεις.
Αναφερόμενος στην εθνική συναίνεση, τη χαρακτήρισε ανέφικτη υπό τις παρούσες συνθήκες και υποστήριξε ότι χρειάζεται νέα συμφωνία της ελληνικής κοινωνίας, κυρίως για το πού πρέπει να πάει η χώρα. Παράλληλα, πρότεινε τη συγκρότηση εντός του 2011 μιας επιτροπής κύρους από τη Βουλή, η οποία θα συντάξει ένα πενταετές πρόγραμμα αναγέννησης. Ενα πρόγραμμα, που θα ενσωματώνει τα μέτρα του Μνημονίου και θα πηγαίνει και μετά από αυτό. Μάλιστα, ανέφερε ότι το πρόγραμμα αυτό θα πρέπει να κριθεί με εκλογές από τον λαό, «εκλογές με ανοιχτά βιβλία» όπως είπε, και σημείωσε ότι μόνον έτσι θα επιτευχθεί πολιτικό consensus. Πρότεινε, επίσης, ισχυρότερους ελεγκτικούς μηχανισμούς και σύσταση ενός ειδικού σώματος επιθεωρητών, που θα πραγματοποιούν ουσιαστικούς ελέγχους στα οικονομικά του κράτους, αλλά και σύσταση σύγχρονου αυτόνομου μηχανισμού εσόδων. Ομως, Αλέκο Παπαδόπουλε, είσαι απελπιστικά μόνος. Και το ξέρεις. Οπως και τη βαθιά εκτίμηση που σου έχω εγώ και αρκετοί. Αλλά δεν αρκεί...
«Η χώρα βυθίζεται σε οικονομικό και κοινωνικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Η Ελλάδα έχει καθηλωθεί σε βαθιά ύφεση, ελλείμματα και χρέη εκτός ελέγχου, που οδηγούν αναπόφευκτα τον λαό στη φτώχεια και τη δυστυχία», προειδοποίησε. «Η χώρα μας βρίσκεται υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο και όχι υπό επιτήρηση», επισήμανε και «το δίλημμα που υπάρχει πλέον είναι εάν θα καταρρεύσουμε πλήρως ή όχι», υπογράμμισε. Προφανώς, η κραυγή αγωνίας του πρώην υπουργού Οικονομικών Αλέκου Παπαδόπουλου στη συνέντευξη του στον Αλέξη Παπαχελά δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Απλώς, διαπιστώνονται για πολλοστή φορά ο έντιμος πολιτικός λόγος και οι πολύτιμες οικονομικές γνώσεις του.
Παρατήρησε ακόμη ότι η αποδυνάμωση των δυνάμεων που έχουν συνειδητοποιήσει την κρίση, δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα, καθώς ουσιαστικά απουσιάζουν εκείνα τα πρόσωπα που θα βοηθήσουν τον λαό να συνειδητοποιήσει το μέγεθος της κρίσης και το βάθος της. «Μιλούν συνεχώς για το Μνημόνιο, με λαϊκίστικο τρόπο, για να αποφύγουν την ουσία», επισήμανε χαρακτηριστικά. Συνεχίζοντας, τόνισε ότι στόχος πρέπει να είναι μόνο η διάσωση της χώρας, μέσω του άμεσου εξορθολογισμού του κράτους, της σύγκρουσης με τα συνδικαλιστικά συμφέροντα, της αναδιάρθρωσης της κρατικής μηχανής, ώστε να ξαναγίνει η χώρα μας ελκυστική στις ξένες επενδύσεις.
Αναφερόμενος στην εθνική συναίνεση, τη χαρακτήρισε ανέφικτη υπό τις παρούσες συνθήκες και υποστήριξε ότι χρειάζεται νέα συμφωνία της ελληνικής κοινωνίας, κυρίως για το πού πρέπει να πάει η χώρα. Παράλληλα, πρότεινε τη συγκρότηση εντός του 2011 μιας επιτροπής κύρους από τη Βουλή, η οποία θα συντάξει ένα πενταετές πρόγραμμα αναγέννησης. Ενα πρόγραμμα, που θα ενσωματώνει τα μέτρα του Μνημονίου και θα πηγαίνει και μετά από αυτό. Μάλιστα, ανέφερε ότι το πρόγραμμα αυτό θα πρέπει να κριθεί με εκλογές από τον λαό, «εκλογές με ανοιχτά βιβλία» όπως είπε, και σημείωσε ότι μόνον έτσι θα επιτευχθεί πολιτικό consensus. Πρότεινε, επίσης, ισχυρότερους ελεγκτικούς μηχανισμούς και σύσταση ενός ειδικού σώματος επιθεωρητών, που θα πραγματοποιούν ουσιαστικούς ελέγχους στα οικονομικά του κράτους, αλλά και σύσταση σύγχρονου αυτόνομου μηχανισμού εσόδων. Ομως, Αλέκο Παπαδόπουλε, είσαι απελπιστικά μόνος. Και το ξέρεις. Οπως και τη βαθιά εκτίμηση που σου έχω εγώ και αρκετοί. Αλλά δεν αρκεί...
Ενώ, για μία ακόμα φορά, ο διευθυντής του γερμανικού ινστιτούτου Ifo, κ. Χανς Βέρνερ Ζιν, υποστήριξε στον Τάσο Τέλλογλου ότι «η Ελλάδα θα ήταν προτιμότερο να συμφωνήσει φιλική αναδιάρθρωση του χρέους της με τις τράπεζες. Αυτές μπορούν να της χορηγήσουν νέες πιστώσεις αντικαθιστώντας τα παλαιά χρέη».
Ωστόσο, η επόμενη πράξη του δράματος ξεκίνησε: Η Ελλάδα, αργά ή γρήγορα, θα ζητήσει αναδιάρθρωση του χρέους της – όπως κομψά αποκαλείται η ομολογία ενός κράτους ότι αδυνατεί να αποπληρώσει τους πιστωτές του. Οι δανειστές μας ήδη ετοιμάζονται είτε να πληρωθούν με καθυστέρηση είτε να χάσουν μέρος των χρημάτων τους. Θα μπορεί να συνομολογηθεί «κούρεμα» (haircut) του χρέους, αν δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί, με παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Προεξοφλείται, λοιπόν, και επισήμως η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, συμπεριλαμβανομένων haircuts, δηλαδή του καταμερισμού απωλειών και στους ιδιώτες κατόχους κρατικών ομολόγων. Μέχρι το 2013, οπότε θα πρέπει να έχει διασφαλιστεί η χρηματοδότηση των χωρών που δεν θα έχουν πρόσβαση στις αγορές και να έχουν αποκατασταθεί τα ευάλωτα σημεία του τραπεζικού κλάδου της Ευρωζώνης, η Ευρώπη θα διανύσει μια περίοδο διαδοχικών αναδιαρθρώσεων. Κατά τα μέσα του 2013, όταν λήγουν τα προγράμματα οικονομικής στήριξης στην Ευρωζώνη, όλα θα γίνουν στο πλαίσιο ενός μόνιμου μηχανισμού «ελεγχόμενης χρεοκοπίας» κρατών.
Βεβαίως, όσοι διαχειρίζονται τα ομόλογα του χρέους μας έχουν την υποχρέωση να κάνουν όσα απαιτεί η διατήρηση της αξίας του κεφαλαίου που αντιπροσωπεύουν. Επειδή, πρώτον, μια μη ελεγχόμενη χρεοκοπία, δηλαδή μια χρεοκοπία χωρίς συμφωνία με τους πιστωτές και τις ευρωπαϊκές αρχές, είναι επικίνδυνη. Θεωρούν ότι η μοναδικά αληθοφανής εναλλακτική λύση στην αναδιαπραγμάτευση χρέους, δηλαδή η μόνιμη μεταφορά πόρων από τον πλουσιότερο κόμβο της Ευρώπης (Γερμανία), δεν στέκεται πολιτικά. Δεύτερον, οι κίνδυνοι έχουν μειωθεί συγκριτικά με ό, τι ίσχυε οκτώ μήνες πριν, όταν οργανώθηκε η διάσωση της Ελλάδας. Η ευρωπαϊκή οικονομία τελεί σε καλύτερη κατάσταση και οι τράπεζες είχαν τον χρόνο να συσσωρεύσουν περισσότερα κεφάλαια. Η Ελλάδα και άλλες περιφερειακές οικονομίες προώθησαν μέτρα λιτότητας, αλλά τώρα βυθίζονται...
No comments:
Post a Comment