23.10.12

Προτεκτοράτο, ΔΟΕ και Εποπτεία: αμηχανία όσων σκέπτονται


Ο Σαμαράς έχει φιλήσει χέρια, θα τολμήσει να σώσει την Ελλάδα - κι αυτός. Για να έχει τη τύχη των προηγουμένων.

«Δεν είμαστε προτεκτοράτο» δήλωσε ο Βενιζέλος, τι είμαστε;
"θεωρώ αυτονόητο ότι θα γίνει σεβαστή, τουλάχιστον στα θεμελιώδη στοιχεία, η αξιοπρέπειά μας, σε σχέση με τη δημοσιονομική διαχείριση του κράτους. Αυτή πρέπει να γίνεται από τις Ελληνικές Αρχές, από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και την Τράπεζα της Ελλάδος. Δεν είμαστε προτεκτοράτο. Αυτό πρέπει να το καταλάβουν πάρα πολύ καλά οι εταίροι μας και η τρόικα"
Προφανώς ο Μπένυ δεν θέλει την ουσιαστική Οικονομική και Νομισματική Ένωση της ΟΝΕ... [= η απουσία οράματος, ή καλύτερα, το ότι αφέθηκε η Ευρώπη στους Γερμανούς...]
Δεν είναι ότι δε θέλει, είναι τι βλέπει να χάνεται από τα ..χέρια του.

Η Ελλάδα στα πρόθυρα Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου: Δανειστές και εταίροι απαιτούν ειδικό λογαριασμό στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που θα διαχειρίζεται τα διαθέσιμα της χώρας - Για μηχανισμούς ελέγχου έκανε λόγο ο κ. Β. Σόιμπλε
Δεν είναι μόνο τα διαθέσιμα, θα κατατίθενται εκεί και έσοδα από το ΦΠΑ.
Ακόμα λιγότερα για τον - κάθε - Μπένυ.

Οι Έλληνες πολίτες που συνεχίζουν να σκέπτονται θα πρέπει να βρίσκονται σε αμηχανία.
Η γερμανική λογική έφτασε στο οριακό σημείο να ζητάει ολοκληρωτικούς μηχανισμούς εποπτείας, ελέγχου και δημοσιονομικών διορθώσεων, μεταβιβάζοντας τυπικά τη δημοσιονομική διαχείριση εκτός Αθηνών, σε ένα δρόμο που θα ακολουθήσουν όλες οι χώρες ΟΝΕ. Δεν είναι πρωτόγνωρα πράγματα, ειδικά για την Ελλάδα, βρισκόταν υπό τέτοιο μηχανισμό για πάνω από μισό αιώνα...
Όμως, η αποτυχία των ελλήνων πολιτικών είναι ξεκάθαρη. Εκτός της ιδιοτέλειας, κυρίαρχη προσπάθειά τους είναι η προστασία της ελιτ και των κουμπάρων, η διαπλοκή και η άνετη ζωή. Τυπικό παράδειγμα ο Μπένυ, με τις λίστες του και τη λίστα των τραπεζικών του λογαριασμών, με την πλούσια γυναίκα και την τεράστια κοιλιά.
Ποιο δρόμο να διαλέξει ο Έλληνας;

Η Ευρώπη της ΟΝΕ θα είναι σε θέση να του προσφέρει καλύτερη διαχείριση και προϋποθέσεις για να μην ξαναβρεθεί στην ίδια θέση; Να εμπιστευτεί τους γερμανούς σκατάδες;
Ή, να εμπιστευτεί και πάλι τους εγχώριους πολιτικούς; Για να του λένε "μαζί τα φάγαμε";

Βρίσκομαι σε αμηχανία.

No comments: