ZZ
Οι νοσταλγοί του νομισματικού παρελθόντος ικανοποιήθηκαν προχθές Παρασκευή όταν το G7 κατέληξε σε συμφωνία τύπου «PLAZA agreement» για τη σωτηρία της ιαπωνικής οικονομίας από το καλπάζον γιεν. Συγκεκριμένα οι οικονομικοί ιθύνοντες των επτά πλουσιότερων χωρών του κόσμου -HΠA, Iαπωνία, Γερμανία, Bρετανία, Γαλλία, Iταλία και Kαναδάς- έδωσαν εντολή στους κεντρικούς τραπεζίτες να πραγματοποιήσουν από κοινού παρέμβαση στις αγορές για να αναχαιτίσουν τον καλπασμό του γιεν. Πουλώντας μαζικώς το γιεν και αγοράζοντας αντίστοιχες ποσότητες δολαρίων, αιφνιδίασαν τους κερδοσκόπους. Το γιεν που είχε ανέλθει έναντι του δολαρίου σε νέα επίπεδα-ρεκόρ των 76 γιεν ανά δολάριο, μετά τη συντονισμένη παρέμβαση των κεντρικών τραπεζών των ΗΠΑ (Fed), της Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), εκπροσωπώντας τις χώρες της Ευρωζώνης και του Καναδά, υπό τον συντονισμό της κεντρικής τράπεζας της Ιαπωνίας (BoJ), υποχώρησε στα επίπεδα των 82 γιεν. Τα ποσά που έριξαν στις αγορές για να υποτιμήσουν το γιεν, υπολογίζονται στα 25 δισ. δολάρια εκ μέρους της BoJ, στα 7,1 δισ. δολάρια από την ΕΚΤ και μεταξύ 101, 5 - 152,3 δισ. δολαρίων από την κεντρική τράπεζα του Καναδά, ενώ αγνοείται η συμμετoχή της Fed.
Το G7 παρενέβη συντονισμένα για πρώτη φορά τα τελευταία 11 χρόνια. Η τελευταία παρέμβαση έγινε για τη διάσωση του καταρρέοντος ευρώ έναντι του δολαρίου το 2000. Ωστόσο, αυτό που πέτυχε προχθές το G7 ήταν απλώς να ανακόψει τη δραματική ανοδική πορεία του γιεν. Το στοίχημα εντοπίζεται στο αν μπορέσουν να αντιστρέψουν ουσιαστικά την κατεύθυνση αυτή.
Η επίδραση και η επιτυχία των παρεμβάσεων είναι πρόσκαιρη, καθώς οι κεντρικές τράπεζες δεν μπορούν να κερδίσουν έναν πόλεμο με έναν αντίπαλο που είναι πανίσχυρος και διαθέτει το όπλο των ημερήσιων συναλλαγών που έχουν ξεπεράσει τα 3 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Πριν από 25 χρόνια, οι υπουργοί Οικονομικών των ΗΠΑ, Ιαπωνίας, Βρετανίας, Γαλλίας και της Δυτικής Γερμανίας συναντήθηκαν στο ξενοδοχείο Plaza της Νέας Υόρκης και συμφώνησαν υπέρ μιας παρέμβασης στην ισοτιμία δολαρίου - γιεν. Η συμφωνία «Plaza Αccord» έθεσε τις βάσεις των συντονισμένων νομισματικών παρεμβάσεων από τις κεντρικές τράπεζες.
Η βιβλική καταστροφή της Ιαπωνίας απαιτεί από τους υπουργούς Οικονομικών του G20 να πράξουν το ίδιο, όπως πριν από 25 χρόνια στο ξενοδοχείο Plaza της Νέας Υόρκης. Μόνο τoυ το G7 είναι αδύναμο να σώσει από τους εφιάλτες την οικονομία της Ιαπωνίας και με αυτό το ισχυρό νόμισμα. Οι υπουργοί Οικονομικών στο ξενοδοχείο Plaza είχαν αναγνωρίσει τη συγκεκριμένη πραγματικότητα. Είναι καιρός για τους διαδόχους τους στο G20 να πράξουν το ίδιο τώρα υπέρ της σωτηρίας της ιαπωνικής οικονομίας. Επιπλέον, η παγκόσμια οικονομία χρειάζεται αναπροσαρμογή, κυρίως στις νομισματικές ισορροπίες.
Δυστυχώς, οι χώρες με τον μεγαλύτερο βαθμό παρεμβάσεων βρίσκονται στον αναδυόμενο κόσμο, με την Κίνα να έχει δημιουργήσει συναλλαγματικά διαθέσιμα 2,75 τρισ. δολαρίων, χάρη στο κλείδωμα του γουάν με το δολάριο.
Tι ειρωνεία... Eπί σειράν ετών οι Aμερικανοί προσπαθούσαν να συνετίσουν το Tόκιο να σταματήσει την πολιτική των παρεμβάσεων που έκανε για να αποτρέψει την ανατίμηση του γιεν έναντι του δολαρίου, ώστε να προστατεύσει την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών του. H Oυάσιγκτον ήταν μονίμως εξοργισμένη μαζί του για τη συνεχή υποτιμητική χειραγώγηση της ισοτιμίας γιεν - δολαρίου. Kαι όλες οι κυβερνήσεις του Tόκιο μόνιμα καταδικαζόταν για την «αδιόρθωτη» συναλλαγματική πολιτική τους.
Κυρίως, όμως, τον εμπορικό πόλεμο που κήρυξε η Αμερική τη δεκαετία του ’90 μεταξύ δολαρίου - γιεν, δεν τον άντεξε η Iαπωνία. Το βιομηχανικό «θαύμα» του κόσμου έσβησε με το κραχ της ιαπωνικής οικονομίας και του Χρηματιστηρίου το 1989. Nα θυμίσω πως η εμπορική σύγκρουση μεταξύ HΠA - Iαπωνίας κυριαρχεί στη θεωρία του διάσημου τώρα ανά τον κόσμο Αμερικανού νομπελίστα Πολ Κρούγκμαν που είχε διατυπώσει στο βιβλίο του «The age of Diminished Expectations».
Αντίθετα, η Αμερική έχει αγκαλιάσει θερμά την Κίνα και αποσιωπά το αιχμηρό σημείο τριβής ανάμεσα στις δύο πλευρές: την ισοτιμία δολαρίου - γουάν. Η Αμερική του Ομπάμα έχει σχεδόν «παραδώσει» την οικονομική σωτηρία της στην Κίνα, αποδεχόμενη ταπεινωτικά τις αξιώσεις του Πεκίνου που εγείρει συνεχώς θέμα ασφαλείας και αξιοπιστίας των αμερικανικών κρατικών ομολόγων και του δολαρίου.
_________________________________________
Να γράψω τη κουτουράδα μου:
οι ΗΠΑ ευελπιστούν η επιτυχία τους έναντι της Ιαπωνίας να ξανασυμβεί με νέο θύμα τους Κινέζους;
Οι νοσταλγοί του νομισματικού παρελθόντος ικανοποιήθηκαν προχθές Παρασκευή όταν το G7 κατέληξε σε συμφωνία τύπου «PLAZA agreement» για τη σωτηρία της ιαπωνικής οικονομίας από το καλπάζον γιεν. Συγκεκριμένα οι οικονομικοί ιθύνοντες των επτά πλουσιότερων χωρών του κόσμου -HΠA, Iαπωνία, Γερμανία, Bρετανία, Γαλλία, Iταλία και Kαναδάς- έδωσαν εντολή στους κεντρικούς τραπεζίτες να πραγματοποιήσουν από κοινού παρέμβαση στις αγορές για να αναχαιτίσουν τον καλπασμό του γιεν. Πουλώντας μαζικώς το γιεν και αγοράζοντας αντίστοιχες ποσότητες δολαρίων, αιφνιδίασαν τους κερδοσκόπους. Το γιεν που είχε ανέλθει έναντι του δολαρίου σε νέα επίπεδα-ρεκόρ των 76 γιεν ανά δολάριο, μετά τη συντονισμένη παρέμβαση των κεντρικών τραπεζών των ΗΠΑ (Fed), της Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), εκπροσωπώντας τις χώρες της Ευρωζώνης και του Καναδά, υπό τον συντονισμό της κεντρικής τράπεζας της Ιαπωνίας (BoJ), υποχώρησε στα επίπεδα των 82 γιεν. Τα ποσά που έριξαν στις αγορές για να υποτιμήσουν το γιεν, υπολογίζονται στα 25 δισ. δολάρια εκ μέρους της BoJ, στα 7,1 δισ. δολάρια από την ΕΚΤ και μεταξύ 101, 5 - 152,3 δισ. δολαρίων από την κεντρική τράπεζα του Καναδά, ενώ αγνοείται η συμμετoχή της Fed.
Το G7 παρενέβη συντονισμένα για πρώτη φορά τα τελευταία 11 χρόνια. Η τελευταία παρέμβαση έγινε για τη διάσωση του καταρρέοντος ευρώ έναντι του δολαρίου το 2000. Ωστόσο, αυτό που πέτυχε προχθές το G7 ήταν απλώς να ανακόψει τη δραματική ανοδική πορεία του γιεν. Το στοίχημα εντοπίζεται στο αν μπορέσουν να αντιστρέψουν ουσιαστικά την κατεύθυνση αυτή.
Η επίδραση και η επιτυχία των παρεμβάσεων είναι πρόσκαιρη, καθώς οι κεντρικές τράπεζες δεν μπορούν να κερδίσουν έναν πόλεμο με έναν αντίπαλο που είναι πανίσχυρος και διαθέτει το όπλο των ημερήσιων συναλλαγών που έχουν ξεπεράσει τα 3 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Πριν από 25 χρόνια, οι υπουργοί Οικονομικών των ΗΠΑ, Ιαπωνίας, Βρετανίας, Γαλλίας και της Δυτικής Γερμανίας συναντήθηκαν στο ξενοδοχείο Plaza της Νέας Υόρκης και συμφώνησαν υπέρ μιας παρέμβασης στην ισοτιμία δολαρίου - γιεν. Η συμφωνία «Plaza Αccord» έθεσε τις βάσεις των συντονισμένων νομισματικών παρεμβάσεων από τις κεντρικές τράπεζες.
Η βιβλική καταστροφή της Ιαπωνίας απαιτεί από τους υπουργούς Οικονομικών του G20 να πράξουν το ίδιο, όπως πριν από 25 χρόνια στο ξενοδοχείο Plaza της Νέας Υόρκης. Μόνο τoυ το G7 είναι αδύναμο να σώσει από τους εφιάλτες την οικονομία της Ιαπωνίας και με αυτό το ισχυρό νόμισμα. Οι υπουργοί Οικονομικών στο ξενοδοχείο Plaza είχαν αναγνωρίσει τη συγκεκριμένη πραγματικότητα. Είναι καιρός για τους διαδόχους τους στο G20 να πράξουν το ίδιο τώρα υπέρ της σωτηρίας της ιαπωνικής οικονομίας. Επιπλέον, η παγκόσμια οικονομία χρειάζεται αναπροσαρμογή, κυρίως στις νομισματικές ισορροπίες.
Δυστυχώς, οι χώρες με τον μεγαλύτερο βαθμό παρεμβάσεων βρίσκονται στον αναδυόμενο κόσμο, με την Κίνα να έχει δημιουργήσει συναλλαγματικά διαθέσιμα 2,75 τρισ. δολαρίων, χάρη στο κλείδωμα του γουάν με το δολάριο.
Tι ειρωνεία... Eπί σειράν ετών οι Aμερικανοί προσπαθούσαν να συνετίσουν το Tόκιο να σταματήσει την πολιτική των παρεμβάσεων που έκανε για να αποτρέψει την ανατίμηση του γιεν έναντι του δολαρίου, ώστε να προστατεύσει την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών του. H Oυάσιγκτον ήταν μονίμως εξοργισμένη μαζί του για τη συνεχή υποτιμητική χειραγώγηση της ισοτιμίας γιεν - δολαρίου. Kαι όλες οι κυβερνήσεις του Tόκιο μόνιμα καταδικαζόταν για την «αδιόρθωτη» συναλλαγματική πολιτική τους.
Κυρίως, όμως, τον εμπορικό πόλεμο που κήρυξε η Αμερική τη δεκαετία του ’90 μεταξύ δολαρίου - γιεν, δεν τον άντεξε η Iαπωνία. Το βιομηχανικό «θαύμα» του κόσμου έσβησε με το κραχ της ιαπωνικής οικονομίας και του Χρηματιστηρίου το 1989. Nα θυμίσω πως η εμπορική σύγκρουση μεταξύ HΠA - Iαπωνίας κυριαρχεί στη θεωρία του διάσημου τώρα ανά τον κόσμο Αμερικανού νομπελίστα Πολ Κρούγκμαν που είχε διατυπώσει στο βιβλίο του «The age of Diminished Expectations».
Αντίθετα, η Αμερική έχει αγκαλιάσει θερμά την Κίνα και αποσιωπά το αιχμηρό σημείο τριβής ανάμεσα στις δύο πλευρές: την ισοτιμία δολαρίου - γουάν. Η Αμερική του Ομπάμα έχει σχεδόν «παραδώσει» την οικονομική σωτηρία της στην Κίνα, αποδεχόμενη ταπεινωτικά τις αξιώσεις του Πεκίνου που εγείρει συνεχώς θέμα ασφαλείας και αξιοπιστίας των αμερικανικών κρατικών ομολόγων και του δολαρίου.
_________________________________________
Να γράψω τη κουτουράδα μου:
οι ΗΠΑ ευελπιστούν η επιτυχία τους έναντι της Ιαπωνίας να ξανασυμβεί με νέο θύμα τους Κινέζους;
No comments:
Post a Comment