Αν δεν ανέβει θα… πέσει!

του Μάνου Χατζηδάκη*

Η εγκυρότητα και το αυτονόητο της παραπάνω πρότασης είναι κάτι περισσότερο από προφανή. Η επαγγελματική ”αυθεντία” πολλές φορές διασκεδάζοντας την αμηχανία που προκαλούν οι καθημερινές διακυμάνσεις καταφεύγει στην ”πλάκα”. Η πλάκα ή ”χαβαλές” είναι αναπόσπαστο προσόν και καθημερινή έκφανση της αθάνατης ελληνικής φυλής. Στην ελληνική αγορά κατά καιρούς κυκλοφορούν εκατομμύρια τσιτάτα και χρηματιστηριακά γνωμικά που διανθίζουν τις χρηματιστηριακές συζητήσεις με μια πιο απλοϊκή ίσως προσέγγιση και χιουμοριστική (ή χαβαλεδιάρικη) διάθεση.
Τελευταία, ωστόσο, στην αγορά κυκλοφορούν ”φαινόμενα” που ενώ έχουν μεν προσεγγιστεί απλουστευτικά, δεν είναι καθόλου αστεία. Και δεν αναφερόμαστε στην πορεία των δεικτών ή των μετοχών, αλλά σε μια αντίληψη αυτοαναίρεσης κανονισμών και διαδικασιών που ίσχυαν από τότε που θεωρήθηκε ότι η ελληνική αγορά δεν ήταν ή δεν θα έπρεπε να είναι ξέφραγο αμπέλι.
Όταν δημιουργείται μια επαγγελματική συντεχνία είναι λογικό να δοθούν εξαιρέσεις και οι πιο έμπειροι σε χρόνια και παρουσία να αποκτήσουν την πιστοποίηση του επαγγελματία. Κάπως πρέπει να γίνει μια αρχή. Οι παλαιοί χρηματιστές που μέχρι πριν από πέντε χρόνια ήταν ένα κλειστό επάγγελμα, για παράδειγμα, τέθηκαν αυτονόητα σε εξαίρεση.
Εν συνεχεία και αφού μεσολαβήσουν κάμποσες εξετάσεις και σεμινάρια εκπαίδευσης, ένα νέος κύκλος εξαιρέσεων τι νόημα θα μπορούσε να έχει;
Ξαφνικά κάποιοι θα μπορούσαν να θεωρηθούν ικανοί, ενώ στην αρχή δεν ήταν;
Και όμως ναι!
Σε κάποιους, ίσως, οι οποίοι δεν είχαν αντιληφθεί τις αλλαγές που έρχονται (και που θα έρθουν), το καμπανάκι της επιβίωσης επέβαλε την εξαίρεσή τους από τις εξετάσεις ή έστω την απόκτηση των πτυχίων για τη μελλοντική σταδιοδρομία τους.Και εν πάση περιπτώσει, αφού κρίθηκε ότι είναι απαραίτητος ένας νέος κύκλος εξαιρέσεων, γιατί δεν αναφέρεται ρητά το χαρτοφυλάκιο πτυχίων και εμπειρίας που απαιτείται για να αιτηθεί κάποιος την απαλλαγή του από τις εξετάσεις; Δόξα τω Θεώ, από γραφειοκρατία πάμε μια χαρά (αιτήσεις, παράβολα, πιστοποιητικά, επικυρώσεις), στην περιγραφή θα κολλήσουμε;
Όμως στη χώρα του χαβαλέ τίποτα δεν είναι οριστικό. Όλα επιδέχονται ερμηνειών που άπτονται των αναγκών των καιρών, οι δε ερμηνείες τείνουν μεθοδικά να κινούνται στο κάτω ή κάτω από το κάτω εύρος των ελάχιστων κριτηρίων για την απόκτηση πτυχίου εξαίρεσης!Αν τελικά έχουμε σηκώσει πολύ ψηλά τον πήχη της εκπαίδευσης για τα στελέχη της κεφαλαιαγοράς και δεν μπορεί κανείς να περάσει τις δύσκολες εξετάσεις, μπορούμε να μειώσουμε την ύλη ή και να τις καταργήσουμε.
Είναι προσόν της φυλής μας να κατεβάζει τον πήχη (όπως και να κάνει ”πλάκες”) αντί να κοιτάζει πώς θα εξομοιώσει τον βαθμό επαγγελματικής πληρότητας με εκείνον του εξωτερικού.
Προτείνω, λοιπόν, να δοθούν όσες πιστοποιήσεις (της πλάκας) χρειάζονται, χωρίς εξετάσεις, και η εξαίρεση να προβλέπει μόνο την ύπαρξη πιστοποιητικού γεννήσεως. Είναι πιο τίμιο από το να κοροϊδεύουμε τα μούτρα μας.

*Το άρθρο εκφράζει προσωπικές απόψεις

ΤΟ ΟΤΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΥΤΟΣ ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΑΞΙΑ ΤΥΧΑΙΝΕΙ ΝΑ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΩ!

ΚΙ ΤΗΝ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ!

ΤΟ ΔΥΣΤΥΧΕΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ, ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ, ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΓΑΛΟΥΧΗΘΗΚΕ ΜΕ ΑΡΧΕΣ!

ΤΕΤΟΙΕΣ ΑΡΧΕΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ Σ'ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ!