ZEZA ZHKOY
Η δραματική αναθεώρηση των στοιχείων από το ίδιο το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ για την αξία των αμερικανικών κρατικών ομολόγων που κατέχει η Κίνα, προκαλεί εφιάλτες, καθώς ανατρέπει όλους τους προηγούμενους υπολογισμούς. Τα στοιχεία που εξαναγκάστηκε να δημοσιοποιήσει την περασμένη Δευτέρα το αμερικανικό υπουργείο έδειξαν ότι η αξία του αμερικανικού χρέους που βρίσκεται στα χέρια του Πεκίνου, εκτινάχτηκε στα 1.160 δισ. δολ.
Ομως, όπως έχει επισημάνει επανειλημμένως η στήλη, η εξάρτηση των ΗΠΑ από το κινεζικό χρήμα προφανώς και δεν είναι ακίνδυνη. Ο δανεισμός από την Κίνα ως μια κολοσσιαία τονωτική ένεση στην αμερικανική οικονομία, έχει καταστεί «γόρδιος δεσμός». Στην ουσία, η Κίνα χρηματοδοτεί το αμερικανικό έλλειμμα και γι’ αυτό η σχέση της, ως εμπορικού «εταίρου» των ΗΠΑ, είναι πολύ σημαντική. Αλλά σε ένα μικρότερο βαθμό, η Κίνα λειτουργεί και για την υπόλοιπη Δύση με ένα καθοριστικό ρόλο.
Η εξάρτηση της χρηματοδότησης από την Κίνα αποτελεί κρας τεστ για την κυβέρνηση Ομπάμα. Υπάρχει, βέβαια, πάντα ο αντίλογος. Oι HΠΑ είναι πάντα σε θέση να χρηματοδοτούν το μεγάλο και ολοένα αυξανόμενο έλλειμμά τους, απλώς διότι αποτελούν έναν τόσο ελκυστικό πόλο ξένων επενδύσεων. Ωστόσο, οι Ρεπουμπλικανοί καλλιεργούν κλίμα πανικού για τις συνέπειες από την εκτίναξη του δημοσιονομικού ελλείμματος για να πλήξουν τον πρόεδρο Ομπάμα.
H οικονομία της Kίνας είναι μεγαλύτερη κατά 80 φορές από το 1978, τότε που η κυβέρνηση εγκατέλειψε τη σκληροπυρηνική κομμουνιστική γραμμή και υιοθέτησε καπιταλιστικές πολιτικές ελεύθερης αγοράς. Το βάρος της θέσης της κάθε χώρας καθορίζεται μέχρι σήμερα από το μέγεθος της οικονομίας, τα συναλλαγματικά διαθέσιμα, την ελευθερία του εξωτερικού εμπορίου και τις ροές κεφαλαίου της συγκεκριμένης οικονομίας. Ομως, ορισμένες αναδυόμενες οικονομίες έχουν πολύ μεγαλύτερη οικονομική επιρροή απ’ ό, τι στο παρελθόν. Η Κίνα είναι ήδη η δεύτερη οικονομική δύναμη και συνεπώς έχει σημαντικές ευθύνες, όταν πρόκειται για τον συντονισμό των οικονομικών και νομισματικών πολιτικών σε παγκόσμια κλίμακα. Αλλά, μέχρι εκεί...
Πολύς λόγος έγινε, την τελευταία δεκαετία, για την αλλόκοτη, συμβιωτική σχέση Αμερικής - Κίνας, με τη μόνη υπερδύναμη να επενδύει μαζικά στη χώρα που αντιπροσωπεύει τον πιο πιθανό, μελλοντικό ανταγωνιστή της, εκμεταλλευόμενη το χαμηλό εργατικό κόστος και την κομμουνιστική ηγεσία του Πεκίνου να καλύπτει το αστρονομικό χρέος των ΗΠΑ, ώστε να συνεχίσει να πουλάει τα προϊόντα της στην αμερικανική αγορά. Ηδη τα πρώτα σημάδια επισημαίνονται για μια νέα συμβιωτική σχέση που επωάζεται μεταξύ Γερμανίας και Κίνας.
Η δραματική αναθεώρηση των στοιχείων από το ίδιο το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ για την αξία των αμερικανικών κρατικών ομολόγων που κατέχει η Κίνα, προκαλεί εφιάλτες, καθώς ανατρέπει όλους τους προηγούμενους υπολογισμούς. Τα στοιχεία που εξαναγκάστηκε να δημοσιοποιήσει την περασμένη Δευτέρα το αμερικανικό υπουργείο έδειξαν ότι η αξία του αμερικανικού χρέους που βρίσκεται στα χέρια του Πεκίνου, εκτινάχτηκε στα 1.160 δισ. δολ.
Ομως, όπως έχει επισημάνει επανειλημμένως η στήλη, η εξάρτηση των ΗΠΑ από το κινεζικό χρήμα προφανώς και δεν είναι ακίνδυνη. Ο δανεισμός από την Κίνα ως μια κολοσσιαία τονωτική ένεση στην αμερικανική οικονομία, έχει καταστεί «γόρδιος δεσμός». Στην ουσία, η Κίνα χρηματοδοτεί το αμερικανικό έλλειμμα και γι’ αυτό η σχέση της, ως εμπορικού «εταίρου» των ΗΠΑ, είναι πολύ σημαντική. Αλλά σε ένα μικρότερο βαθμό, η Κίνα λειτουργεί και για την υπόλοιπη Δύση με ένα καθοριστικό ρόλο.
Η εξάρτηση της χρηματοδότησης από την Κίνα αποτελεί κρας τεστ για την κυβέρνηση Ομπάμα. Υπάρχει, βέβαια, πάντα ο αντίλογος. Oι HΠΑ είναι πάντα σε θέση να χρηματοδοτούν το μεγάλο και ολοένα αυξανόμενο έλλειμμά τους, απλώς διότι αποτελούν έναν τόσο ελκυστικό πόλο ξένων επενδύσεων. Ωστόσο, οι Ρεπουμπλικανοί καλλιεργούν κλίμα πανικού για τις συνέπειες από την εκτίναξη του δημοσιονομικού ελλείμματος για να πλήξουν τον πρόεδρο Ομπάμα.
H οικονομία της Kίνας είναι μεγαλύτερη κατά 80 φορές από το 1978, τότε που η κυβέρνηση εγκατέλειψε τη σκληροπυρηνική κομμουνιστική γραμμή και υιοθέτησε καπιταλιστικές πολιτικές ελεύθερης αγοράς. Το βάρος της θέσης της κάθε χώρας καθορίζεται μέχρι σήμερα από το μέγεθος της οικονομίας, τα συναλλαγματικά διαθέσιμα, την ελευθερία του εξωτερικού εμπορίου και τις ροές κεφαλαίου της συγκεκριμένης οικονομίας. Ομως, ορισμένες αναδυόμενες οικονομίες έχουν πολύ μεγαλύτερη οικονομική επιρροή απ’ ό, τι στο παρελθόν. Η Κίνα είναι ήδη η δεύτερη οικονομική δύναμη και συνεπώς έχει σημαντικές ευθύνες, όταν πρόκειται για τον συντονισμό των οικονομικών και νομισματικών πολιτικών σε παγκόσμια κλίμακα. Αλλά, μέχρι εκεί...
Πολύς λόγος έγινε, την τελευταία δεκαετία, για την αλλόκοτη, συμβιωτική σχέση Αμερικής - Κίνας, με τη μόνη υπερδύναμη να επενδύει μαζικά στη χώρα που αντιπροσωπεύει τον πιο πιθανό, μελλοντικό ανταγωνιστή της, εκμεταλλευόμενη το χαμηλό εργατικό κόστος και την κομμουνιστική ηγεσία του Πεκίνου να καλύπτει το αστρονομικό χρέος των ΗΠΑ, ώστε να συνεχίσει να πουλάει τα προϊόντα της στην αμερικανική αγορά. Ηδη τα πρώτα σημάδια επισημαίνονται για μια νέα συμβιωτική σχέση που επωάζεται μεταξύ Γερμανίας και Κίνας.
Οι δύο χώρες «αντιπροσωπεύουν τους δύο μεγαλύτερους εξαγωγείς βιομηχανικών προϊόντων, με την Κίνα να έχει ξεπεράσει, από πέρυσι, τη Γερμανία. Διαθέτουν τεράστια εμπορικά πλεονάσματα και συναλλαγματικά διαθέσιμα, που ξεπερνούν κατά πολύ τις επενδύσεις τους. Βερολίνο και Πεκίνο πιστεύουν ότι οι χώρες-πελάτες τους οφείλουν να συνεχίσουν να αγοράζουν κινεζικά προϊόντα, αλλά και να σταματήσουν τον «ανεύθυνο» δανεισμό. Καθώς τα γερμανικά και τα κινεζικά πλεονάσματα συνεπάγονται ελλείμματα άλλων χωρών, αυτή η στάση δεν έχει λογική συνοχή.
Η μείωση της παγκόσμιας ζήτησης συνεχίζεται. Αν οι πλεονασματικές χώρες δεν λάβουν διαρθρωτικά μέτρα για την τόνωση της ζήτησης στο εσωτερικό τους, ο κόσμος όλος θα παγιδευτεί σε μια πολιτική εξαγωγής της κρίσης στον γείτονα: κάθε χώρα θα επιδιώκει να συσσωρεύσει πλεονάσματα σε βάρος των εμπορικών της εταίρων. Αυτή η τακτική οφείλεται, σε μεγάλο βαθμό, για την καταστροφή της δεκαετίας του 1930.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_05/03/2011_434788 
No comments:
Post a Comment