Οι διοικήσεις των τραπεζών εναποθέτουν τις ελπίδες τους στην επαναδιαπραγμάτευση των όρων του εγχειρήματος
«Ποιος ιδιώτης επενδυτής θα βάλει 100 ευρώ για να αγοράσει κάτι που θα αξίζει 50 ευρώ;» Η ερώτηση αυτή συμπυκνώνει το δράμα των εγχωρίων τραπεζών εν όψει της ανακεφαλαιοποίησης: και οι πλέον αισιόδοξοι τραπεζίτες αναγνωρίζουν ότι η άσκηση, με τα σημερινά δεδομένα, δεν έχει λύση. Με άλλα λόγια, η συμμετοχή ιδιωτών επενδυτών στο εγχείρημα φαίνεται απίθανη.
Σήμερα, στην Ευρώπη, οι τραπεζικές μετοχές διαπραγματεύονται με αξία ίση με τα κεφάλαιά τους, δηλαδή, ο δείκτης τιμή προς λογιστική αξία (P/BV) διαμορφώνεται κοντά στη μονάδα. Ο σχετικός δείκτης διαμορφώνεται στο 0,9 για τις γαλλικές και στο... 0,6 για τις ιταλικές τράπεζες, δηλαδή η χρηματιστηριακή αξία είναι χαμηλότερη της λογιστικής τους αξίας.
Στο περιβάλλον αυτό έρχονται οι ελληνικές τράπεζες να πραγματοποιήσουν αυξήσεις κεφαλαίου που αντιστοιχούν σε P/BV έως και 2,5 φορές. Ποιος θεσμικός επενδυτής θα αγοράσει μια ελληνική τράπεζα σε τιμή 2,5 φορές τα κεφάλαιά της, όταν οι ιταλικές προσφέρονται σε τιμή που αντιστοιχεί 0,6 φορές τα κεφάλαιά τους; Η απάντηση είναι μονολεκτική: κανείς!
Οι υποψήφιοι επενδυτές καλούνται όχι μόνο να εισφέρουν τα αναγκαία κεφάλαια ώστε οι τράπεζες να θεωρηθούν βιώσιμες, αλλά και να καλύψουν τις προηγούμενες ζημίες (κυρίως το PSI). Είναι χαρακτηριστικό ότι η καθαρή θέση των τεσσάρων συστημικών τραπεζών διαμορφώνεται σήμερα στα... -5 δισ. ευρώ.
Η μόνη ρεαλιστική ελπίδα που απομένει είναι η αναζήτηση ειδικού τύπου, στρατηγικών, επενδυτών οι οποίοι θα δέχονταν να πληρώσουν ένα premium για ελληνικές τράπεζες στην προοπτική ενός ευρύτερου στρατηγικού πλαισίου. Μέχρι τώρα, πάντως, η μία μετά την άλλη ξένη τράπεζα (Εμπορική - Credit Agricole, Γενική - Societe Generale, Millennium) αποχωρούν, ενώ όσες παραμένουν (HSBC, Citi) μειώνουν δραστικά τις θέσεις τους.
Επιπροσθέτως, η είσοδος ενός στρατηγικού επενδυτή δεν διασφαλίζει καθόλου τους σημερινούς (παλαιούς) μετόχους των τραπεζών, καθώς ναι μεν θα βάλει τα κεφάλαια, ωστόσο θα πάρει τον πλήρη έλεγχο, οριστικοποιώντας την απομείωση της συμμετοχής των υφιστάμενων μετόχων.
Οι διοικήσεις των τραπεζών τις τελευταίες εβδομάδες επιχειρούν μια επαναδιαπραγμάτευση, επιδιώκοντας την αναδόμηση της ανακεφαλαιοποίησης. Οι τράπεζες ζητούν αφ’ ενός τη χρονική μετάθεση των αυξήσεων (ελπίζοντας ότι το κλίμα θα βελτιωθεί ακόμη περισσότερο) και αφ’ ετέρου τη «διάσπαση» των αυξήσεων σε δύο χρόνους: αρχικά να γίνει μία αύξηση μόνο για τον δημόσιο τομέα (ΤΧΣ) που θα επαναφέρει τις τράπεζες σε θετική καθαρή θέση και λίγο αργότερα να γίνει δεύτερη αύξηση για το υπόλοιπο 10% των κεφαλαίων που θα καλύψουν οι ιδιώτες.
Οι τράπεζες επαναλαμβάνουν με επιμονή ότι η ανάγκη της ανακεφαλαιοποίησης δημιουργήθηκε αποκλειστικά και μόνο λόγω του Δημοσίου και του PSI. Σημειώνουν ότι, όπως αποτυπώθηκε στη διαγνωστική μελέτη της BlackRock, οι προβλέψεις που είχαν πραγματοποιήσει οι τράπεζες επαρκούσαν για την αντιμετώπιση των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Τονίζουν ακόμα ότι ένα ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα θα αντιμετωπίσει με μεγαλύτερη ευελιξία τα προβλήματα και θα αναλάβει ταχύτερα και αποτελεσματικότερα τη χρηματοδότηση της οικονομίας μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες. Τέλος, εκτιμούν ότι με ισχυρή ιδιωτική συμμετοχή στην ανακεφαλαιοποίηση θα απαιτηθούν λιγότερα χρήματα, ενώ θα μεγιστοποιηθούν οι πιθανότητες για την αποπληρωμή των χρημάτων που θα εισφέρουν προσωρινά οι φορολογούμενοι μέσω του ΤΧΣ.
Οι μέτοχοι που έχασαν... Μπορεί πολλά να ακούγονται για τα δισεκατομμύρια και την άπλετη βοήθεια που απολαμβάνουν οι «προνομιούχοι» τραπεζίτες, ωστόσο σήμερα οι απώλειες των μετόχων των τραπεζών διαμορφώνονται στο... 98%. Πρακτικά ήδη έχει εκμηδενιστεί η περιουσία των μετόχων των τραπεζών, ενώ αν τελικά δεν συμμετάσχουν ιδιώτες στην ανακεφαλαιοποίηση και ο έλεγχος περάσει οριστικά στον δημόσιο τομέα, τότε θα υποστούν και νέα απομείωση της τάξης του 90%. Δηλαδή, θα χάσουν τα πάντα.
Πέραν των λίγων μεγάλων μετόχων, μετοχές τραπεζών κατέχουν πολλές χιλιάδες μικροί μέτοχοι. Οι τραπεζικές μετοχές παραδοσιακά θεωρούνταν η πιο ασφαλής και συντηρητική μετοχική επιλογή. Οι μέτοχοι των συστημικών τραπεζών υπολογίζονται σε περίπου 350.000 με 400.000 και μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται ασφαλιστικά ταμεία, ιδρύματα, πανεπιστήμια, νοσοκομεία, η Εκκλησία της Ελλάδος και χιλιάδες κόσμου.
Ακόμα δεν έχει γίνει κατανοητό το μέγεθος της καταστροφής που θα σημάνει σε όλους αυτούς τους μετόχους το ενδεχόμενο ολοκληρωτικής κρατικοποίησης των τραπεζών. Επιπλέον, αν αυτό γίνει, θα χαθεί κάθε ελπίδα να ανακτηθεί μέρος των απωλειών ακόμα και από επόμενες γενιές.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyepix_1_10/02/2013_510836
«Ποιος ιδιώτης επενδυτής θα βάλει 100 ευρώ για να αγοράσει κάτι που θα αξίζει 50 ευρώ;» Η ερώτηση αυτή συμπυκνώνει το δράμα των εγχωρίων τραπεζών εν όψει της ανακεφαλαιοποίησης: και οι πλέον αισιόδοξοι τραπεζίτες αναγνωρίζουν ότι η άσκηση, με τα σημερινά δεδομένα, δεν έχει λύση. Με άλλα λόγια, η συμμετοχή ιδιωτών επενδυτών στο εγχείρημα φαίνεται απίθανη.
Σήμερα, στην Ευρώπη, οι τραπεζικές μετοχές διαπραγματεύονται με αξία ίση με τα κεφάλαιά τους, δηλαδή, ο δείκτης τιμή προς λογιστική αξία (P/BV) διαμορφώνεται κοντά στη μονάδα. Ο σχετικός δείκτης διαμορφώνεται στο 0,9 για τις γαλλικές και στο... 0,6 για τις ιταλικές τράπεζες, δηλαδή η χρηματιστηριακή αξία είναι χαμηλότερη της λογιστικής τους αξίας.
Στο περιβάλλον αυτό έρχονται οι ελληνικές τράπεζες να πραγματοποιήσουν αυξήσεις κεφαλαίου που αντιστοιχούν σε P/BV έως και 2,5 φορές. Ποιος θεσμικός επενδυτής θα αγοράσει μια ελληνική τράπεζα σε τιμή 2,5 φορές τα κεφάλαιά της, όταν οι ιταλικές προσφέρονται σε τιμή που αντιστοιχεί 0,6 φορές τα κεφάλαιά τους; Η απάντηση είναι μονολεκτική: κανείς!
Οι υποψήφιοι επενδυτές καλούνται όχι μόνο να εισφέρουν τα αναγκαία κεφάλαια ώστε οι τράπεζες να θεωρηθούν βιώσιμες, αλλά και να καλύψουν τις προηγούμενες ζημίες (κυρίως το PSI). Είναι χαρακτηριστικό ότι η καθαρή θέση των τεσσάρων συστημικών τραπεζών διαμορφώνεται σήμερα στα... -5 δισ. ευρώ.
Η μόνη ρεαλιστική ελπίδα που απομένει είναι η αναζήτηση ειδικού τύπου, στρατηγικών, επενδυτών οι οποίοι θα δέχονταν να πληρώσουν ένα premium για ελληνικές τράπεζες στην προοπτική ενός ευρύτερου στρατηγικού πλαισίου. Μέχρι τώρα, πάντως, η μία μετά την άλλη ξένη τράπεζα (Εμπορική - Credit Agricole, Γενική - Societe Generale, Millennium) αποχωρούν, ενώ όσες παραμένουν (HSBC, Citi) μειώνουν δραστικά τις θέσεις τους.
Επιπροσθέτως, η είσοδος ενός στρατηγικού επενδυτή δεν διασφαλίζει καθόλου τους σημερινούς (παλαιούς) μετόχους των τραπεζών, καθώς ναι μεν θα βάλει τα κεφάλαια, ωστόσο θα πάρει τον πλήρη έλεγχο, οριστικοποιώντας την απομείωση της συμμετοχής των υφιστάμενων μετόχων.
Οι διοικήσεις των τραπεζών τις τελευταίες εβδομάδες επιχειρούν μια επαναδιαπραγμάτευση, επιδιώκοντας την αναδόμηση της ανακεφαλαιοποίησης. Οι τράπεζες ζητούν αφ’ ενός τη χρονική μετάθεση των αυξήσεων (ελπίζοντας ότι το κλίμα θα βελτιωθεί ακόμη περισσότερο) και αφ’ ετέρου τη «διάσπαση» των αυξήσεων σε δύο χρόνους: αρχικά να γίνει μία αύξηση μόνο για τον δημόσιο τομέα (ΤΧΣ) που θα επαναφέρει τις τράπεζες σε θετική καθαρή θέση και λίγο αργότερα να γίνει δεύτερη αύξηση για το υπόλοιπο 10% των κεφαλαίων που θα καλύψουν οι ιδιώτες.
Οι τράπεζες επαναλαμβάνουν με επιμονή ότι η ανάγκη της ανακεφαλαιοποίησης δημιουργήθηκε αποκλειστικά και μόνο λόγω του Δημοσίου και του PSI. Σημειώνουν ότι, όπως αποτυπώθηκε στη διαγνωστική μελέτη της BlackRock, οι προβλέψεις που είχαν πραγματοποιήσει οι τράπεζες επαρκούσαν για την αντιμετώπιση των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Τονίζουν ακόμα ότι ένα ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα θα αντιμετωπίσει με μεγαλύτερη ευελιξία τα προβλήματα και θα αναλάβει ταχύτερα και αποτελεσματικότερα τη χρηματοδότηση της οικονομίας μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες. Τέλος, εκτιμούν ότι με ισχυρή ιδιωτική συμμετοχή στην ανακεφαλαιοποίηση θα απαιτηθούν λιγότερα χρήματα, ενώ θα μεγιστοποιηθούν οι πιθανότητες για την αποπληρωμή των χρημάτων που θα εισφέρουν προσωρινά οι φορολογούμενοι μέσω του ΤΧΣ.
Οι μέτοχοι που έχασαν... Μπορεί πολλά να ακούγονται για τα δισεκατομμύρια και την άπλετη βοήθεια που απολαμβάνουν οι «προνομιούχοι» τραπεζίτες, ωστόσο σήμερα οι απώλειες των μετόχων των τραπεζών διαμορφώνονται στο... 98%. Πρακτικά ήδη έχει εκμηδενιστεί η περιουσία των μετόχων των τραπεζών, ενώ αν τελικά δεν συμμετάσχουν ιδιώτες στην ανακεφαλαιοποίηση και ο έλεγχος περάσει οριστικά στον δημόσιο τομέα, τότε θα υποστούν και νέα απομείωση της τάξης του 90%. Δηλαδή, θα χάσουν τα πάντα.
Πέραν των λίγων μεγάλων μετόχων, μετοχές τραπεζών κατέχουν πολλές χιλιάδες μικροί μέτοχοι. Οι τραπεζικές μετοχές παραδοσιακά θεωρούνταν η πιο ασφαλής και συντηρητική μετοχική επιλογή. Οι μέτοχοι των συστημικών τραπεζών υπολογίζονται σε περίπου 350.000 με 400.000 και μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται ασφαλιστικά ταμεία, ιδρύματα, πανεπιστήμια, νοσοκομεία, η Εκκλησία της Ελλάδος και χιλιάδες κόσμου.
Ακόμα δεν έχει γίνει κατανοητό το μέγεθος της καταστροφής που θα σημάνει σε όλους αυτούς τους μετόχους το ενδεχόμενο ολοκληρωτικής κρατικοποίησης των τραπεζών. Επιπλέον, αν αυτό γίνει, θα χαθεί κάθε ελπίδα να ανακτηθεί μέρος των απωλειών ακόμα και από επόμενες γενιές.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyepix_1_10/02/2013_510836
No comments:
Post a Comment