Του Γιώργου Κράλογλου
Τα 36 δισ. ευρώ του ΕΣΠΑ είναι τα μοναδικά λεφτά που μπορεί να εξασφαλίσει η χώρα για να δούμε άσπρη ημέρα μετά το 2020. Άλλα λεφτά δεν πρόκειται να υπάρξουν ούτε από το κράτος, ούτε από τους ιδιώτες, ούτε από τις Τράπεζες για τα επόμενα 7-10 χρόνια. Η άλλη «λύση» είναι χέρι στις καταθέσεις.
Εάν κάποιος απ’ όλους μας, και ιδίως από την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση, νομίζει ότι μπορεί να ανατρέψει αυτήν την ωμή και σκληρή πραγματικότητα, θα πρέπει να δώσει απαντήσεις και στα παρακάτω ερωτήματα:
Ερώτημα πρώτον: η Ελλάδα τουλάχιστον για δέκα χρόνια από σήμερα θα πληρώνει με δανεικά τα χρέη της και θα ζει από αυτά που θα μαζεύονται στον κρατικό κορβανά. Πόσα θα μαζεύονται και πόσα θα μένουν για έργα και ανάπτυξη αφού πληρωθεί το απέραντο και αδηφάγο κράτος εφόσον (όπως όλα δείχνουν) κανείς δεν έχει πρόθεση να το μειώσει;
Ερώτημα δεύτερον: Υπάρχει έστω και ένας ιδιώτης επενδυτής, Έλληνας ή ξένος, που προτίθεται να κάνει επενδύσεις και να δημιουργήσει θέσεις εργασίας και ανάπτυξη βάζοντας τα δικά του λεφτά μόνο;
Ερώτημα τρίτο: Μπορούν οι δημόσιες επενδύσεις μόνες τους να καλύψουν τις ανάγκες νέας εκκίνησης της οικονομίας και να αναστρέψουν το σημερινό οικονομικό περιβάλλον;
Ερώτημα τέταρτο: Οι Τράπεζες είτε υπό ιδιωτικό έλεγχο είτε υπό κρατικό, θα είναι σε θέση να χρηματοδοτήσουν ανάπτυξη της οικονομίας με 36 δισ. ευρώ ή και με λιγότερα πριν από το 2020;
Ερώτημα πέμπτο: Ακόμη και αν ολοκληρωθεί το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων που έχει καταρτίσει η κυβέρνηση, πόσα κονδύλια θα μαζευτούν και πότε θα πέσουν στον κρατικό κορβανά για να κατευθυνθούν στην ανάπτυξη; Σε πέντε χρόνια; Σε δέκα χρόνια; Ή ποτέ;
Επειδή λοιπόν και τα λεφτά του ΕΣΠΑ είναι δικά μας λεφτά, γιατί εμείς περάσαμε το μαρτύριο της σφαγής των μισθών και συντάξεων και τον «ξυλοδαρμό» των χαρατσιών για να μείνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ευρώ, ώστε να δικαιούμεθα μεταξύ άλλων να λεγόμαστε μέλη της οικογένειας και να έχουμε κομμάτι από την πίτα των κονδυλίων, ας μην τολμήσει κανείς να τα πάρει για κομματικούς σκοπούς και προεκλογικά οφέλη.
Επειδή ξέρουμε πολύ καλά ότι αν βγούμε από το ευρώ και γυρίσουμε στην δραχμή το μέγα τίμημα θα είναι και οι καταθέσεις, γιατί η κυβέρνηση ως… Γιάννης κερνάει… Γιάννης πίνει… θα αποφασίσει και διατάξει για το καλό του λαού… ας μην τολμήσει επίσης κανείς να παίξει όχι μόνο με τις καταθέσεις μας, αλλά και με τα δικαιώματά μας…
Τα σημειώνω όλα αυτά τώρα που είναι νωρίς.
Γιατί είμαι μεταξύ εκείνων που έζησα και ακόμη βουίζουν στα αυτιά μου τα συνθήματα για τα σοσιαλιστικά λεφτά του Παπαντρέα… (για αυτό δεν θα κουραστώ να το λέω συνέχεια) που δεν ήταν άλλα από τα κονδύλια της ΕΟΚ που είχαν δοθεί για την ανάπτυξη της χώρας, αλλά τα μοιράζανε οι κλαδικές και οι πρασινοφρουροί…
Γιατί ακόμη βουίζουν στα αυτιά μου τα συνθήματα του 2004 του Καραμανλή «θα ξαναχτίσουμε το κράτος». που σήμαιναν θα μοιράσουμε το ΕΣΠΑ μόνο σε κρατικά αποτυχημένα πειράματα…
Γιατί ακόμη βουίζει στα αυτιά μου, όπως και στα δικά σας, το ψευδέστατο «…λεφτά υπάρχουν…» του υιού Παπανδρέου που το πληρώνουμε με αίμα.
Εμείς και μόνο εμείς θα φταίμε εάν γίνει και τέταρτος γύρος ψεύδους και κατασπατάλησης των πόρων του ΕΣΠΑ.
Εμείς όλοι θα φταίμε αν κάνουμε ότι δεν βλέπουμε που θα διανεμηθούν οι τελευταίοι αυτοί ευρωπαϊκοί πόροι.
Γιατί άλλα λεφτά, μετά το ΕΣΠΑ, δεν πρόκειται να υπάρξουν έτσι όπως τα ξέρουμε μέχρι σήμερα.
Η Ευρώπη αλλάζει και νοοτροπία και γραμμή, ίσως και αφεντικά, που σημαίνει ότι μέσα στα επόμενα χρόνια θα επικρατήσουν άγνωστες σήμερα επιλογές για τα νέα κράτη μέλη. Και εμείς τότε θα είμαστε τα ξερά… που θα καούμε και ίσως παρασύρουμε και τα χλωρά.
Είναι συνεπώς ιστορική η ευθύνη του κ. Σαμαρά και του οικονομικού του επιτελείου για την διαχείριση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ .
Είναι ιστορική η ευθύνη από το πρώτο έως και το τελευταίο ευρώ.
Εάν θεωρηθεί ότι τα κονδύλια του ΕΣΠΑ έρχονται σε μια κατάλληλη στιγμή για να μοιραστούν με τρόπο που θα έχουν και τον χαρακτήρα «…τα λεφτά του Σαμαρά…» το παιχνίδι θα είναι χαμένο από την πρώτη ημέρα.
Γιατί σήμερα, σε σχέση με την εποχή που πέρναγε το σύνθημα «…τα λεφτά του Παπαντρέα», υπάρχει μια μεγάλη διαφορά.
Οι πάντες έχουν στραμμένη την προσοχή τους στο ΕΣΠΑ.
Οι πάντες περιμένουν από το ΕΣΠΑ.
Τα μάτια λοιπόν που τους βλέπουν είναι εκατομμύρια.
Τις ίδιες ιστορικές ευθύνες έχει και ο κ. Τσίπρας ως διεκδικητής της εξουσίας .Γιατί αν βάλει σε κίνδυνο τα κονδύλια αυτά, είτε με την αντιπολιτευτική του τακτική, είτε ως εξουσία, τότε θα πρέπει να βρει τρόπο να εγγυηθεί προσωπικά τις καταθέσεις.
Είναι σε θέση;
Τα 36 δισ. ευρώ του ΕΣΠΑ είναι τα μοναδικά λεφτά που μπορεί να εξασφαλίσει η χώρα για να δούμε άσπρη ημέρα μετά το 2020. Άλλα λεφτά δεν πρόκειται να υπάρξουν ούτε από το κράτος, ούτε από τους ιδιώτες, ούτε από τις Τράπεζες για τα επόμενα 7-10 χρόνια. Η άλλη «λύση» είναι χέρι στις καταθέσεις.
Εάν κάποιος απ’ όλους μας, και ιδίως από την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση, νομίζει ότι μπορεί να ανατρέψει αυτήν την ωμή και σκληρή πραγματικότητα, θα πρέπει να δώσει απαντήσεις και στα παρακάτω ερωτήματα:
Ερώτημα πρώτον: η Ελλάδα τουλάχιστον για δέκα χρόνια από σήμερα θα πληρώνει με δανεικά τα χρέη της και θα ζει από αυτά που θα μαζεύονται στον κρατικό κορβανά. Πόσα θα μαζεύονται και πόσα θα μένουν για έργα και ανάπτυξη αφού πληρωθεί το απέραντο και αδηφάγο κράτος εφόσον (όπως όλα δείχνουν) κανείς δεν έχει πρόθεση να το μειώσει;
Ερώτημα δεύτερον: Υπάρχει έστω και ένας ιδιώτης επενδυτής, Έλληνας ή ξένος, που προτίθεται να κάνει επενδύσεις και να δημιουργήσει θέσεις εργασίας και ανάπτυξη βάζοντας τα δικά του λεφτά μόνο;
Ερώτημα τρίτο: Μπορούν οι δημόσιες επενδύσεις μόνες τους να καλύψουν τις ανάγκες νέας εκκίνησης της οικονομίας και να αναστρέψουν το σημερινό οικονομικό περιβάλλον;
Ερώτημα τέταρτο: Οι Τράπεζες είτε υπό ιδιωτικό έλεγχο είτε υπό κρατικό, θα είναι σε θέση να χρηματοδοτήσουν ανάπτυξη της οικονομίας με 36 δισ. ευρώ ή και με λιγότερα πριν από το 2020;
Ερώτημα πέμπτο: Ακόμη και αν ολοκληρωθεί το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων που έχει καταρτίσει η κυβέρνηση, πόσα κονδύλια θα μαζευτούν και πότε θα πέσουν στον κρατικό κορβανά για να κατευθυνθούν στην ανάπτυξη; Σε πέντε χρόνια; Σε δέκα χρόνια; Ή ποτέ;
Επειδή λοιπόν και τα λεφτά του ΕΣΠΑ είναι δικά μας λεφτά, γιατί εμείς περάσαμε το μαρτύριο της σφαγής των μισθών και συντάξεων και τον «ξυλοδαρμό» των χαρατσιών για να μείνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ευρώ, ώστε να δικαιούμεθα μεταξύ άλλων να λεγόμαστε μέλη της οικογένειας και να έχουμε κομμάτι από την πίτα των κονδυλίων, ας μην τολμήσει κανείς να τα πάρει για κομματικούς σκοπούς και προεκλογικά οφέλη.
Επειδή ξέρουμε πολύ καλά ότι αν βγούμε από το ευρώ και γυρίσουμε στην δραχμή το μέγα τίμημα θα είναι και οι καταθέσεις, γιατί η κυβέρνηση ως… Γιάννης κερνάει… Γιάννης πίνει… θα αποφασίσει και διατάξει για το καλό του λαού… ας μην τολμήσει επίσης κανείς να παίξει όχι μόνο με τις καταθέσεις μας, αλλά και με τα δικαιώματά μας…
Τα σημειώνω όλα αυτά τώρα που είναι νωρίς.
Γιατί είμαι μεταξύ εκείνων που έζησα και ακόμη βουίζουν στα αυτιά μου τα συνθήματα για τα σοσιαλιστικά λεφτά του Παπαντρέα… (για αυτό δεν θα κουραστώ να το λέω συνέχεια) που δεν ήταν άλλα από τα κονδύλια της ΕΟΚ που είχαν δοθεί για την ανάπτυξη της χώρας, αλλά τα μοιράζανε οι κλαδικές και οι πρασινοφρουροί…
Γιατί ακόμη βουίζουν στα αυτιά μου τα συνθήματα του 2004 του Καραμανλή «θα ξαναχτίσουμε το κράτος». που σήμαιναν θα μοιράσουμε το ΕΣΠΑ μόνο σε κρατικά αποτυχημένα πειράματα…
Γιατί ακόμη βουίζει στα αυτιά μου, όπως και στα δικά σας, το ψευδέστατο «…λεφτά υπάρχουν…» του υιού Παπανδρέου που το πληρώνουμε με αίμα.
Εμείς και μόνο εμείς θα φταίμε εάν γίνει και τέταρτος γύρος ψεύδους και κατασπατάλησης των πόρων του ΕΣΠΑ.
Εμείς όλοι θα φταίμε αν κάνουμε ότι δεν βλέπουμε που θα διανεμηθούν οι τελευταίοι αυτοί ευρωπαϊκοί πόροι.
Γιατί άλλα λεφτά, μετά το ΕΣΠΑ, δεν πρόκειται να υπάρξουν έτσι όπως τα ξέρουμε μέχρι σήμερα.
Η Ευρώπη αλλάζει και νοοτροπία και γραμμή, ίσως και αφεντικά, που σημαίνει ότι μέσα στα επόμενα χρόνια θα επικρατήσουν άγνωστες σήμερα επιλογές για τα νέα κράτη μέλη. Και εμείς τότε θα είμαστε τα ξερά… που θα καούμε και ίσως παρασύρουμε και τα χλωρά.
Είναι συνεπώς ιστορική η ευθύνη του κ. Σαμαρά και του οικονομικού του επιτελείου για την διαχείριση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ .
Είναι ιστορική η ευθύνη από το πρώτο έως και το τελευταίο ευρώ.
Εάν θεωρηθεί ότι τα κονδύλια του ΕΣΠΑ έρχονται σε μια κατάλληλη στιγμή για να μοιραστούν με τρόπο που θα έχουν και τον χαρακτήρα «…τα λεφτά του Σαμαρά…» το παιχνίδι θα είναι χαμένο από την πρώτη ημέρα.
Γιατί σήμερα, σε σχέση με την εποχή που πέρναγε το σύνθημα «…τα λεφτά του Παπαντρέα», υπάρχει μια μεγάλη διαφορά.
Οι πάντες έχουν στραμμένη την προσοχή τους στο ΕΣΠΑ.
Οι πάντες περιμένουν από το ΕΣΠΑ.
Τα μάτια λοιπόν που τους βλέπουν είναι εκατομμύρια.
Τις ίδιες ιστορικές ευθύνες έχει και ο κ. Τσίπρας ως διεκδικητής της εξουσίας .Γιατί αν βάλει σε κίνδυνο τα κονδύλια αυτά, είτε με την αντιπολιτευτική του τακτική, είτε ως εξουσία, τότε θα πρέπει να βρει τρόπο να εγγυηθεί προσωπικά τις καταθέσεις.
Είναι σε θέση;
http://www.capital.gr/news.asp?id=1766880
____________________________________________
δεν μέτρησα πόσες λέξεις έχει το ποστ
μέτρησα όμως τις αναφορές στην πολιτική τοποθέτηση του γαμπρού του δράκουλα των Χανίων ως αρμόδιου υπουργού για τα κονδύλια:
ΜΗΔΕΝ!!!
κορκοντείλια ντάκρια
δηλαδή ο αρθρογράφος αυτόν θα επέλελε;
ή μήπως είναι ευχαριστημένος με την επιλογή;
μήπως στο σύστημα δράκουλα ήταν ..καθαρό;
μήπως το τωρινό σύστημα επιθυμούσε να κρατάει επαφές ένας φερέγγυος διαμεσολαβητής;
με τέτοια κοιμούνται βαθιά τα μικρά παιδιά
No comments:
Post a Comment